قرآن و عترت دو بال پرواز امت اسلامی/کسانی که صلح امام حسن(ع) را با مذاکرات هسته ای مقایسه می کنند، واداده های سیاسی هستند

حسن گنجی، مسئول آموزش و تربیت بسیج سپاه نینوای گلستان، در مصاحبه اختصاصی با گلستان 24، درباره ایجاد خرافه ها و بدعت ها و بی راهه رفتن امت، بعد از بیست و سه سال پیامبری رسول اکرم(ص) و درست پس از رحلت نبی اکرم(ص) و همچنین تحلیل مقایسه مذاکره و صلح امام حسن مجتبی (ع) با معاویه و مذاکره امروز هسته ای به گفت و گو می پردازد:

چرا بعد از رحلت پیامبر اسلام (ص)، امت به بی راهه رفته و بدعت ها و خرافه ها وارد دین شد؟

اولین و مهمترین پاسخ را خود پیامبر اکرم(ص) بیان فرمودند. ایشان در حدیث معروف ثقلین می فرماید من بعد از خود دو چیز گرانبها بین شما به یادگار می گذارم که تا وقتی به آن دو تمسک جویید، بعد از من گمراه نمی شوید. یکی کتاب خدا، قرآن کریم و دیگری هم عترت و اهل بیت من. اما امت پیامبر اکرم(ص) بعد از ایشان فقط یکی از این دو بال پرواز را انتخاب کردند و فقط به کتاب خدا که نیاز به مفسر داشت، تمسک جستند و از اهل بیت(س) دوری و اعراض نمودند. لذا بجای تفسیر آیات قرآن، بدعت ها و انحرافات را در دل دین قرار دادند.

در کنار آن هم دنیا طلبی، ریاست طلبی، جاه طلبی و مقام طلبی نقش زیادی در ورود بدعت ها به دین داشت. عواملی مثل حسادت ، کینه و کمبود شخصیتی که در خود احساس می کردند و همچنین نفاقی که در بین یاران حضرت وجود داشت و بعد از رحلت پیامبر (ص) خود را نشان داد، مجموعأ باعث شد که آن ها برای رسیدن به منافع مادی و دنیوی خود، حرف هایی بزنند و موضع گیری هایی داشته باشند که در نتیجه زمینه انحراف و انحتاط در امت اسلامی را بوجود آورد.

برای نمونه، بعد از پیامبر اکرم(ص) کسی که بعد از ایشان خواهد آمد، وصی و جانشین است اما در بعد از رحلت ایشان، بحث خلافت و بعد از آن سلطنت را مطرح کردند. به طوری که جانشینی پیامبر (ص) و هدایت جامعه را موروثی نمودند.

هرجا که امت اسلام به قرآن و اهل بیت توجه کند، از آن جایی که قرآن نیاز به مفسر دارد و همچنین بهترین قانونی است که نیاز به بهترین مجری دارد، یقینا بسیاری از بدعت ها و خرافه ها خود به خود از جامعه اسلامی رخت بر می بندد و افرادی که قصد دارند برای منافع دنیایی خود بازاری درست کنند به اهداف خود نمی رسند.

تحلیل مقایسه مذاکره و صلح امام حسن(ع) با مذاکره هسته ای امروز

توصیه می کنم کسانی که این موضوع را مطرح کردند، زندگی پر فراز و نشیب امام حسن مجتبی (ع) را دقیقأ مطالعه کنند! سطحی نگری بلای جان جامعه امروز ماست. هر حادثه و پدیده ای به تجزیه و تحلیل نیازمند است. لازمه تحلیل حوادث هم بالا بردن معلومات است. انسان باید معلومات خود را بالا برده و زوایا و ابعاد قضیه را به خوبی ببیند و در یک نگاه جامع، آن قضیه را تجزیه و تحلیل کند. زندگی امام حسن (ع) در ابتدا به سمت صلح گرایش نداشت!

 پیامبر اکرم(ص) فرمودند: امام حسن(ع) و امام حسین (ع) هردو امام هستند، چه بنشینند و چه قیام کنند. ایشان پیش بینی می کردند که شرایط برای قیام و حرکت امام حسن(ع) را ممکن است امت وی فراهم نکنند.

تاریخ می گوید نزدیک به صد هزار نفر در اردوگاه امام حسن مجتبی وارد شدند و به ایشان لبیک گفتند. آماده رزم شدند و اگر حرکت می کردند تاج و تخت معاویه را بر باد داده و ریشه ظلم را از جا می کنند. اما این افراد که دور امام (ع) را گرفتند، هزاران نفرِ کسانی بودند که دور امام حسین (ع) بودند. به ظاهر امام حسن (ع) چیزی کم نداشت و شرایط برای حرکت و قیام در مقابل معاویه آماده بود. اما نکته اینجاست که صلح بر امام حسن (ع) تحمیل شد.

یاران ایشان فریب درهم و دینار های معاویه را خوردند و شبانه اردوگاه امام (ع) را ترک کردند، سرداران بزرگ امام حسن (ع) شبانه اردوگاه ایشان را ترک کردند و دور ایشان خالی شد و بی یارو یاور شدند. بنابر این صلح بر ایشان تحمیل شد.

صلحی که به امام حسن مجتبی (ع) تحمیل شد، دارای بیست بند و مفادی بود که در این صلح نامه بیان شد. در آن زمان که پنجاه هزار خطیب بالای منابر امام علی (ع) را لعن می کردند و فتوا می دادند که اگر در نماز ناسزا بر علی (ع) را فراموش کردید نمازتان باطل است و باید قضای آن را بجا بیاورید، امام حسن (ع) در صلح نامه شرط کردند هرگز کسی به امیرالمومنین(ع) ناسزا نگوید. این که بین علویان و غیر شیعیان تفاوتی نباشد و بیت المال قسمت همه مسلمانان باشد.

همچنین یکی از بند های مهم این صلح نامه این بود که معاویه کسی را به عنوان جانشین قرار ندهد و بعد از وی امام حسن (ع) خلیفه مسلمین شود. همه مفاد این صلح نامه عزتمندی و به مسلحت اسلام بود. اگرچه معاویه به آن عمل نکرد، اما این صلح که بر امام حسن (ع) تحمیل شده بود، باعث عزت مسلمین و مصلحت جامعه اسلامی بود.

 امروز شرایط ما با شرایط امام حسن مجتبی (ع) تطبیق ندارد. امروز کسانی که صلح ایشان را با مذاکرات هسته ای مقایسه می کنند، واداده های سیاسی هستند و روحیه جهادی و انقلابی و استکبار ستیزی ندارند.

امروز اگر مقام معظم رهبری اشاره کنند، کاخ ظلم شرق و غرب عالم از جا کنده می شود. امام حسن مجتبی (ع) یار و یاوری نداشتند. اما امروز مقام معظم رهبری اگر اشاره کنند میلیون ها جوان و انسان های آزاده در رکاب ایشان انجام وظیفه می کنند. ما در موضع اقتدار هستیم. امروز دشمنان نمی توانند به ما صلحی تحمیل کنند . اگر بخواهند این کار را بکنند، مردم وفادار به امام و رهبری به میدان آمده و توطئه ها را خنثی می کنند.

از نظر جامعه شناسی، روانشناسی و تطبیق موضوع ، این مقایسه و تحلیل اشتباه است. امروز شرایط ما شرایط غربت امام حسن مجتبی (ع) نیست. امروز روز عزت و عظمت است. امت ما پای ولایت فقیه ایستادند و به نظر می رسد مردم خیلی جلوتر از افرادی هستند که این موضوعات را در جامعه مطرح می کنند.