شهر قزلباش «رامیان» در حسرت گردشگران

به گزارش گلستان24، شهر رامیان شاید در بین شهرهای مرکز شهرستان استان تنها شهری باشد که جز فعالیتهای سنتی کشاورزی و دامپروری هیچ نوع فعالیت اقتصادی مشخصی نداشته باشد حتی دریغ از یک بازار ثابت شهری برای تامین مایحتاج روزمره یا فصلی شهروندان و اقناع نسبی آنها برای جلوگیری از اجابت خواسته در شهرهای همجوار. پس بدست آوردن این « حلقه جادویی فردو بگینز معروف » برایش بسیار مهمتر و حیاتی تر می نماید.

در چند روز گذشته و در پی فعالیتهای مدیر کل جدید سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان و عقد تفاهم نامه هایی با شهرهای مختلف این فرصت نصیب رامیان نیز شد و تفاهم نامه گسترش فعالیتهای منتج به رونق صنعت گردشگری به امضا رسید.

بی شک حوزه شهرستان رامیان یکی از مناسبترین شهرستانهای استان برای گسترش این صنعت است که شاید کمترین زیر ساخت لازم را هم داشته باشد.

از حوزه شهرستانی که بگذریم و فقط حوزه شهر رامیان و ارتفاعات مشرف بر آن را در نظر بگیریم هم این شهر امکانات بالقوه فراوانی دارد که بالفعل شدن آنها نیاز به عزم عمومی مردم و مسولین شهر رامیان دارد.

شهر رامیان یکی از دو شهر محل سکونت « قوم قزلباش » در استان گلستان است که به دلایل گوناگون به نسبت مینودشت ( دیگر شهر قزلباش استان ) از یکدستی قومیتی بیشتری برخوردار است و این خود اولین و بزرگترین مزیت گردشگری این شهر می تواند باشد که البته نیازمند تلاش و همت زیاد شهروندانش دارد. این خصلت قومی باعث ایجاد یک شاخصه دیگر شده است و آنهم صنعت ابریشم بافی خاص قزلباش است.

در حال حاضر این بافته های خوش نقش و نگار رامیانی عمدتا توسط خود آنها مورد استفاده قرار میگیرد و بدلیل عدم تناسب معرفی در خارج از شهر و استان و عرضه و تقاضای داخلی از چرخه ی اندک اقتصادی بهره می برد؛ و اگر سنت دیرینه قزلباشان در مراسمهای جشن نبود – که به مرور زمان و به دلیل هجوم مدرنیته از بین می رود-  این دست بافت های رنگین نیز به خاطره ها خواهد پیوست.

پس از جاذبه قومیتی و بافته های دستی جاذبه های تاریخی این شهر است که می تواند تلنگری هر چند اندک بر این چرخه معیوب وارد کند.

حمام ایلخانی و شاید بتوان گفت دشت قُله «  قلعه ماران » و وجود تپه های تاریخی کاوش نشده و شایعات فراوان حاکم بر فضای یافتن زیرخاکی های رامیانی ...

جاذبه های طبیعی شهر رامیان نیازی به بیان ندارند که شهره عموم هستند ولی در عین حال بسیار هم غریب . از چشمه گل گرفته تا نیلبرگ و از آبشار سرخه تا بلندی های شرق و جنوب و غرب و در کنار همه اینها که فراوانند می توان به معادن ذغال سنگ نیز اشاره کرد که قابلیت جذب گردشگر را با تمهیداتی دارا می باشند.

اینها که برشمرده شد قابلیتهای این شهر تاریخی بود ولی آیا دارا بودن فقط قابلیتهای مختلف برای بدست آوردن آن حلقه جادویی کفایت می کند ؟!

قطعا خیر و نیل به این هدف زیبا و پرتلالو نیازمند یک نقشه ی راه عملیاتی و عزمی مضاعف برای اجرای آن است و اگر قرار باشد این مهم فقط و فقط به عهده مسولین باشد این سکون باقی خواهد ماند و حلقه رویایی موصوف همچنان در جیبهای کوچک افراد دیگر.

از داشته های اندکمان باید نهایت استفاده را ببریم به عنوان مثال همین سنت زیبا و قدیمی اهدا دست بافتهای رامیانی در شب های جشن را بجای یک سنت داخلی بعنوان صادرات فرهنگی به خارج از رامیان ببریم و سعی کنیم با افتخار از آنها برای یک پیشکش ارزشمند استفاده کنیم البته با یک توضیح مختصر در قالب یک بروشور با طراحی زیبا و چشم نواز. تجربه شخصیم به علاقمندی افراد مختلف منجر شده است و اگر عزمی عمومی بوجود آید شاید رونق مناسبی نیز فراهم شود.

همچنین است استفاده از لباس بانوان قزلباش بعنوان یک پوشش فاخر، چشمگیر و بی نظیر برای بانوان در مجالس جشن خارج از رامیان که البته نیاز به فرهنگ سازی عمیق و علاقمندی دلسوزانه بانوان فرهیخته شهر رامیان دارد و همچنین مشوقهای لازم از سوی مردان قزلباش و مسولین شهری .

برگزاری جشنها و مراسمهای متخلف در طول سال و پررنگ نمودن فرهنگ قوم قزلباش در سطح ملی نیز رونق بخش این صنعت خواهد بود که موسیقی و آداب و سنن خاص و غذاهای سنتی جذاب و لذیذ و گویش منحصر بفرد و در حال فراموشی آن جاذبه ای درخشان برای جذب گردشگران خواهد بود.

سخن بسیار است و « به عمل کار برآید » و کار بسیار بسیار بیشتر است در مقابل این هدف و تک تک شهروندان رامیان باید این تصمیم را با جدیت پیگیری کنند و مسولان که خوشبختانه اکثریت بومی نیز هستند علاوه بر برنامه ریزی لازم این مشارکت مردمی را مشتاقانه عملی نمایند.

نویسنده: یاسر سجادی فر/گل رامیان