از روستایی که ساکنانش کونگ‌فو کارند تا آنها که یک کلیه دارند
روستاهای کاملا منحصر به فرد
روستایی به نام «گانشی دونگ» در چین وجود دارد که همه ساکنان آن به ورزش کونگ‌فو مسلط‌اند. این روستا به شهرتی جهانی دست پیدا کرده، اما تنهای روستای منحصر به فرد جهان نیست. در ادامه با چندین روستای بی‌نظیر دیگر آشنا شوید.
گانشی دونگ، روستایی کوچک در قلب کوه‌های تیانژو در مرکز چین است. این روستا به دلیل اینکه تمام ساکنانش استاد ورزش رزمی کونگ‌فو هستند، صاحب شهرت شده است. مردم قوم دونگ یکی از 56 اقلیت قومیتی چین محسوب می‌شوند.
روستایی که همه ساکنانش به کونگ‌فو مسلط‌اند
ساکنین این روستا البته به جز ورزش کونگ‌فو در ورزش‌های دیگر هم حرف‌هایی برای گفتن دارند و از این جهت به خود می‌بالند. برای این توانایی دو فرضیه وجود دارد. اول اینکه مردم روستا به خاطر حملات مکرر جانوران وحشی ورزش‌های رزمی را آموخته‌اند. دومین فرضیه نیز جلوگیری از غارت روستا توسط روستاهای مجاور است که در گذشته به وفور اتفاق می‌افتاده است.
مرطوب‌ترین روستای جهان
سالانه در روستای «موسینرام» در مِگالایای هند 1186 سانتی‌متر باران می‌بارد. این در حالی است که میانگین بارش باران در شهری مانند نیویورک سالانه 127 سانتی‌متر است. البته شرایط جوی به گونه‌ای است که میزان بارش باران در موسینرام هند را تا این حد بالا برده است. از این جهت است که روستای موسینرام، مرطوب‌ترین روستای جهان لقب گرفته و ساکنین آن نیز چاره‌ای جز سازش با بارش زیاد ندارند. کارگرانی که شغلشان در فضای آزاد است از بامبو و برگ درخت موز برای خود بارانی درست می‌کنند.
روستایی که تمام ساکنان آن یک کلیه دارند
شاید باور نکنید، اما آن‌قدر فقر به مردم روستای هوکسه در نپال فشار آورده که تمام ساکنان آن یکی از کلیه‌های خود را فروخته و تنها با یک کلیه زندگی می‌کنند. این امر باعث شده تا روستا هوکسه به نام «روستای کلیه» مشهور شود.
دلال‌های کلیه و دیگر اعضای هرز گاهی به این روستا و مناطق اطراف می‌روند تا کلیه‌های فروشی را با قیمتی ارزان بخرند. این دلال‌ها البته از دلایلی ابتدایی نظیر اینکه «کلیه مجدد رشد می‌کند یا بدن فقط به یک کلیه نیاز دارد» برای فریب روستاییان استفاده می‌کنند. در مواردی حتی این کار بدون اجازه فرد انجام می‌شود. گفته می‌شود سالانه 7000 کلیه از این طریق در نپال به چندین برابر قیمت به فروش می‌رسد.
روستایی که خورشید خودش را دارد!
«ویگاناِلا» روستایی در 130 کیلومتری شمال میلان است. این روستا به اشتباه در سوی دیگر کوه بنا شده و سایه‌ی کوه‌های مجاور سه ماه تمام در زمستان بر روی ویگانلا می‌افتد. به همین دلیل، نور خورشید از اوایل نوامبر تا اوایل فوریه به ویگانلا نمی‌رسد. یکی از 200 ساکن این روستا می‌گوید: «اینجا مثل سیبری می‌شود.»
قرن‌ها است که مردم روستا با این قضیه کنار آمده‌اند، اما اخیرا یکی از مهندسین و معماران محلی ایده‌ای بسیار جالب را مطرح کرده است. او پیشنهاد داده که آینه‌ای غول‌پیکر ساخته شود که با زاویه‌ای مناسب نور خورشید را بر روی روستا منعکس کند.
این ایده در نهایت در سال 2005 با کمک شهردار ویگانلا و با بودجه‌ای 100 هزار یورویی رنگ واقعیت به خود گرفت. این آینه با وزن 1.1 تُن در ارتفاع 1100 متری در سال 2006 ساخته شد. این آینه البته برای روشن کردن تمام شهر کوچک است. از این رو، تنها میدان اصلی شهر با نور منعکس شده از آینه روشن می‌شود. البته آینه غول‌پیکر روستا مجهز به کامپیوتری است که حرکت خورشید را در آسمان دنبال می‌کند.
روستای بدون در
روستایی در هند وجود دارد که 300 ساختمان قدیمی، موسسات آموزشی و حتی بانک‌های آن درب ورودی ندارند. طلا و جواهرات مردم و پول‌های موجود در بانک در محفظه‌های بدون در نگهداری می‌شود.
نام این روستا «شانی شینگتاپور» است که حتی اکثر دستشویی‌های عمومی آن در میدان اصلی روستا هم در ندارند. یکی از مغازه‌داران قدیمی روستا می‌گوید: «به خاطر درخواست مکرر زنان و بحث حریم شخصی، ما قبول کردیم که پرده‌ای نازک برای برخی از دستشویی‌ها نصب کنیم. با این حال هیچ دری در روستا نصب نخواهد شد، چرا که مغایر با اعتقادات ما است.» مردم روستا از صفحات چوبی به جای درب ورودی در شب‌ها استفاده می‌کنند که آن هم به خاطر عدم ورود حیوانات به منزل است. مردم معتقدند که این رفتار آنها به دلیل اعتقاد به شانی، خدای زحل، است.
روستایی که همه در آن فراموشی دارند
این روستا در اطراف آمستردام هلند قرار دارد و با لقب «روستای فراموشی» مشهور شده است. تمام 152 ساکن این روستا مبتلا به آلزایمر یا نوعی مشکل حافظه‌ای هستند. طراحی و ظاهر روستا مانند شهرهای عادی است، به شکلی که ساکنین اجازه دارند برای خرید به فروشگاه بروند، در رستوران غذا بخورند یا کمی پیاده‌روی کنند. البته آنها به بهترین شکل نظارت می‌شوند.
این روستا مانند شهر تئاتر، میدان اصلی، فضای سبز و شرکت پست دارد و با دوربین همه چیز کنترل می‌شود. این روستا یک در ورودی و یک در خروجی دارد و در حقیقت بخشی از سیستم امنیتی پیچیده است.
روستای اسپانیایی که ترجیح داد آبی بماند
قرن‌ها بود که روستای «خوسکار» در نزدیکی شهر مالاگای اسپانیا با رنگ سفید رنگ‌آمیزی می‌شد. این روستای 220 نفره جز چند گردشگر در سال چیز دیگری نداشت. اما در بهار سال 2011 میلادی همه چیز تغییر کرد. مسئولان شرکت سونی به روستا رفتند و گفتند برای فیلم «اسمورف‌ها» قصد دارند تمام ساختمان‌ها را با رنگ آبی رنگ‌آمیزی کنند. مردم روستا در ابتدا قبول نکردند، اما پس اینکه مسئولان سونی گفتند که روستای آنها مشهور خواهد شد به این پیشنهاد پاسخ مثبت دادند. مدتی بعد، روستای خوسکار مالاگا به شهر اسمورف‌ها بدل شد.
پس از اتمام زمان ساخت فیلم، مسئولان سونی گفتند که اگر مردم بخواهند میتواند رنگ ساختمان‌ها را دوباره سفید کنند، اما مردم روستا ترجیح دادند که رنگ شهر آبی بماند.
روستای خواب‌آلود قزاق
حدود یک چهارم ساکنین روستای کلاچیِ قزاقستان با بیماری خواب‌آلودگی دست و پنجه نرم می‌کنند که به آنسفالیت هم مرتبط نیست. این بیماری در سال 2013 در روستا شیوع پیدا کرد و باعث می‌شود که مبتلایان به آن چند روز پشت سر هم بخوابند و با سردرد و حالت تهوع از خواب بیدار شوند. تاکنون حداقل 20 هزار آزمایش بر روی آب، هوا، غذا و مردم منطقه انجام شده و هیچ پاسخی به دست نیامده است. تا امروز 152 مورد از این بیماری مشاهده شده است. بسیاری از ساکنین روستا معتقدند که علت این بیماری را باید در معدن اورانیومِ متعلق به شوروی سابق در حوالی روستا جویا شد.
روستای کوتوله‌ها
یانگسی روستایی دورافتاده در جنوب غربی استان سیچوآن چین است که دهه‌ها است ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. قد 40 درصد مردم این روستا بسیار کوتاه‌تر از میانگین قد مردم است. به عبارت بهتر، از 80 ساکن روستا 36 نفر کوتاه‌قد هستند و بلندقدترین کوتوله‌ی روستا نیز 116 سانتی‌متر قد دارد. در این رابطه چندین تحقیق انجام شده است. در سال 1997 پیش‌بینی شد که میزان جیوه موجود در خاک بسیار زیاد است، ولی صحت این گفته هرگز اثبات نشد.
روستای بدون خیابان
اگر رویای یک زندگی ساده را در ذهنتان پرورانده‌اید، شاید بهتر باشد که به روستای «گیت هورن» در هلند مهاجرت کنید! این روستای بسیار ساده هیچ خیابانی ندارد و مردم تنها از طریق آب جابه‌جا می‌شوند. البته چندین پل چوبی در روستا ساخته شده که برای پیاده‌روی بسیار مناسب است. قدمت این روستا به قرن هجدهم میلادی برمی‌گردد. بی‌جهت نیست که گیت هورن به «ونیزِ هلند» مشهور شده و یکی از جذابیت‌های گردشگری این کشور محسوب می‌شود. حدود 2600 نفر در این روستا زندگی می‌کنند که 180 پل موجود اصلی‌ترین راه رفت و آمدی در کنار قایق به شمار می‌رود.
ارسال نظر