پشت صحنه‌ ی انیمیشن باکس ترولز

در فصل بهار، تیم تحریریه‌ی "انیماگ" به یک تور مفرح و شگفت انگیز در استودیو "لایکا" در پورتلند، اورگون دعوت شدند؛ جایی که تیم صنعتگر، هنرمند و انیماتورها با جدیت بر روی یک پروژه‌ی جدید به "باکس ترول" کار می‌کردند. در این قسمت به چند نکته‌ی جالب در مورد این انیمیشن اشاره می‌شود و همین­طور یک گالری تصاویر نیز برای درک بهتر توضیحات به این متن اضافه گشته است.

انیمشن باکس ترولز در اعداد:

• یک هفته؛ مدت زمانی است که هر انیماتور برای ساختن 3،7 ثانیه از فیلم، صرف می‌کند.
• 3.5 اینچ؛ اندازه‌ی پولیورهای بچه­گانه در این انیمیشن است. (برای ایجاد خطوط نامنظم در پولیورها؛ از ماشین قلاب بافی استفاده شده است. مانند لباس‌های کشباف دستی.)
• 4 صحنه در هفته، هدف کاری هر انیماتور بود.
• 14 نوع پارچه‌ی مختلف، در کلاه سفید لورد پورتلی ریند به کار رفته است.
• 24 نوع گیاه مختلف در تصویر زمینه استفاده شده است.
• 30 تا 300؛ تعداد کسانی است که در این طرح همکاری کردند، از آغاز تا پیچیده‌ترین قسمت‌های آن.
• 1.300، تعداد صحنه‌های جلوه‌های بصری فیلم است که توسط 50 هنرمند انجام گرفت.
• 55.000 تکه از حالات چهره برای یک ملیون ترکیب مختلف از حالات صورت چاپ شد.
• 125.280 تعداد کاراکترهایی است که برای تولید فیلم 87 دقیقه­ای احتیاج بود.

در بخش عروسک سازی:

هنرمندان مختلفی در بخش مختلفی از جمله ساختن آرمیچرهای ظریف (هم برای شخصیت‌ها و هم لباس‌هایشان)، کلاه گیس‌های کنفی و لباس‌های در هم و بر هم فعالیت داشته‌اند.

• این اولین فیلم ""لایکا"" هست که در آن تعداد بشماری کاراکتر وجود دارد.
• کلمات الهام بخش در این فیلم؛ دنیای خیالی دیکنز، کمپانی بالت روز و امپرسیونیسم است.
• در طرح لباس‌های کاراکترها از تور نیز استفاده شده بود. تورها توسط ماشین قلاب بافی، بریده‌های کاغذ، نقش و نگارهای کتب و همین­طور برش‌های لیزری تولید شده بود.
• اکسپرسیونیست یا همان هیجان­نمایی اروپایی حتی بر روی حالات نقاشی شده‌ی پوست نیز تأثیر گذاشته؛ صورت‌ها و دست‌ها با رنگ‌های مختلف برای ایجاد کنتراست تصویر، طراحی شده است.

نمونه سازی های سریع:

تصاویر با کیفیت پروژه‌ی لایکا با استفاده از چاپ‌های سه بعدی رنگی تولید شده است. ماکت‌ها در کمپانی مایا اسکن و آماده شدند. جایی که گرافیست‌های کامپیوتری با استفاده از طرح‌های اولیه حالات چهره‌ی کاراکترها را طراحی می‌کنند و هر چهره شامل بخش‌های مختلفی مانند ابرو، چشم‌ها، دهان و... می‌شود.

• در این انیمیشن طراحان از روش‌های سنتی طراحی در فتوشاپ و ایجاد لایه‌های مختلف و سایه زنی استفاده کرده‌اند.
• یک کتابخانه از حالات مختلف در دسترس است. در انیمیشن­سازی به سبکstop-motion  (تصویرسازی به صورت یک جزء در هر واحد زمانی، یعنی یک تصویر از یک صحنه گرفته می‌شود و بعد از جا به جایی اجزا توسط هنرمندان یک تصویر دیگر گرفته می‌شود و این تصویربرداری بدین صورت ادامه می‌یابد تا بعد از کار یک تصویر متحرک داشته باشیم.)؛ انیماتورها از این مراجع استفاده می‌کنند تا یک بسته از حالات و قیافه‌های مورد نیاز کار خود را تهیه کنند.
• "مسئولین چهره‌ها" موظف هستند بسته‌ی حالات انیماتور ها را با خود حمل کنند و در موقع استفاده آن‌ها چک کنند تا از سالم بودن و ثبات رنگی داشتن آن‌ها اطمینان حاصل کنند.

حقه‌های کاری:

• برای راحت­تر تصویر گرفتن از صحنه‌های پیچیده، آن‌ها را به بخش‌های جزئی­تر تقسیم کردند.
• از آنجا که بسیاری از این فیلم‌ها در زیرزمین یا هنگام شب گرفته می‌شوند، نور پردازی برای تصویر در لامپ‌ها و کوره‌ها گنجانده شده بود.
• انیماتور ها برای ساختن صحنه‌ی فاضلاب از یک حقه‌ی قدیمی استفاده کرده‌اند. آن‌ها از یک لیوان موج دار گردان برای تولید صحنه‌ی جاری شدن آب و نور مواج پس زمینه استفاده کرده‌اند.

در بخش صحنه‌های مربوط به تونل و عبور و مرور غول‌ها، صحنه‌ها به صورت 50% از جابه جای اجزا و 50% از جلوه‌های ویژه‌ی بصری استفاده شده است.