روزگارانی که گذشت ...

خوش به حال روزگار قدیم !

به گزارش گلستان 24: آدم ها همه با هم آشنا بودند ، حتی در حد یک سلام و علیک ساده اول صبح در کوچه و بازار !

روزگارانی که مردم به هم اعتماد داشتند ، برای هم مطمئن بودند و نسبت به همدیگر دلسوزی داشتند !

پای درد یکدیگر می نشستند ، بی هیچ توقع و فکر دیگری ...

نیازی به کمک اگر بود ، برای هم وقت داشتند و از کمک و یاری شان دریغ نمی کردند...

چشم و هم چشمی های جور واجور نداشتند ...

دلشان برای هم زود تنگ می شد ، از هم با خبر بودند ...

اما حالا خیلی از آن روزگاران گذشته و از این حال و احوالات خبری نیست ، اگر هم هست شاید خیلی کم ...

ما آدم ها از یکدیگر می ترسیم ، مدام در احساس نا امنی به سر می بریم ...

تنها به مشکلات خودمان فکر می کنیم و به هر روشی پناه می بریم که چشم مان به یکدیگر نیفتد تا مبادا حرفی ، کمکی ، درخواستی و ... پیش بیاید !!

با اینکه در ساختمان های بلند و بزرگ و شیک زندگی می کنیم و با همسایه ها دیوار به دیواریم اما سال به سال هم که بگذرد از حال همسایه بی خبریم ! دَرب واحدمان را از پشت قفل می کنیم از باب ترس و نا امنی ...!!

به هم رحم نداریم ! هرکدام می خواهیم فقط جان و مال و زندگی خودمان را دریابیم و کاری به کسی نداریم ...!

صله ارحام هایمان همه به دنبال خبر، مدل و خرج های جدید زندگی های دیگران است ... بدون اینکه کمی هم به فکر گره کار دوست و آشنا باشیم !

فرزندانمان را طوری تربیت می کنیم که عمو ، عمه ، خاله و دایی برایشان فرقی ندارد ! احترام بزرگتری و کوچکتر که بماند جای خودش !!

از مهمانی ها فقط رفتن اش را دوست داریم ! آیفون های جدید با کیفیت تصویر خوب و چشمی های متنوع درب های واحدها کار را برایمان خیلی آسان کرده !!

همه اش دنبال بهانه و سرک کشیدن از زندگی های دیگران هستیم !

جایی هم اگر دور هم بودیم آنقدر گوشی های تلفن همراه سرگرمی های متنوع دارد که حوصله کسی را نداشتیم باشیم !

فرزندانمان هم اگر دور هم بودند دیگر از بازی ها و سرگرمی های کودکانه شان خبری نیست ، صحبت از بازی های کامپیوتریست ! اگر هم نبود ، کل کل شان راجع به ماهواره و کشتی کج و فلان کلیپ و برام فلان خرید و بهمان خرید والدینشان است و به رخ کشیدنشان به هم دیگر ...!!!

درست است که نمی شود ناعادلانه قضاوت کرد و شرایط زندگی های امروزی این طور احوالات مردم را دگرگون کرده ، اما خودمان هم خوب می دانیم که می توانیم در همین روزگاران هم از حال همسایه خبردار باشیم ، زود به زود دلمان برای هم تنگ بشود و خبر دوست و آشنا و فامیل را بگیریم ! احترام بزرگ و کوچک را یاد فرزندانمان دهیم ، با همانقدر موجودی زندگی پذیرای مهمان باشیم ، از سرک کشیدن و چشم و هم چشمی های زندگی دیگران کم کنیم و ...

خلاصه و همه اش اینکه تا روزی که زنده هستیم ،خوب و انسانی، زندگی کنیم ، طوری که بعدترها حداقل اوضاع فرزندانمان از این حالی که هستیم بدتر نشود ...

به معنای واقعی زندگی ، زندگی کنیم

قدردان لحظاتی باشیم که خدا برایمان زندگی را رقم زده است ...