زﻧﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻛﻤﻴﺖ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ
ﺗﻌــﺪاد واﻗﻌــﻲ ﻓﺮزﻧــﺪان ﻓﻘــﻂ ﺑــﻪ ﻧﮕــﺮش زﻧــﺎن ﺑﺴــﺘﮕﻲ ﻧــﺪارد. ﺑــﺪﻳﻬﻲ اﺳــﺖ ﻛــﻪ زﻧــﺎن ﺗﻨﻬــﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎن ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺧﺎﻧﻮاده ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮ ﺗﻌﺪاد واﻗﻌـﻲ ﻓﺮزﻧـﺪان ﺗﺄﺛﻴﺮﮔـﺬار اﺳـﺖ، اﻣﺎ ﺗﻌﺪاد اﻳﺪهآل ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻴﺰان ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﮕـﺮش زﻧـﺎن ﺑـﻪ ﻧﻘـﺶ زن در ﺧـﺎﻧﻮاده ﻣﺮﺗﺒﻂ اﺳﺖ
ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ زﻧﺎن ﻣﺘﺄﻫﻞ ﺷﻴﺮاز ﺗﺎ ﺣﺪ زﻳﺎدي دﻳﻨﺪارﻧـﺪ، اﻣـﺎ ﻧﮕـﺮش زﻧـﺎن ﺑـﻪ
ﻧﻘﺶﻫﺎي ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ ﺳﻨﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ. اﻳﻦ ﻧﮕﺮشﻫﺎ ﻣﺪرن ﺷﺪه و ﻧﻘﺶﻫﺎي ً ﻛﺎﻣﻼ ﺳﻨﺘﻲ ﺑﺮاي زﻧﺎن را
ﻧﻤﻲﭘﺬﻳﺮﻧﺪ. اﻳﻦ ﺗﺤﻮل ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻧﮕﺮش آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪ و ﻓﺮزﻧﺪدار ﺷﺪن ﻧﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﺪ. ﺣﺘﻲ
زﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﻦ ﺑﺎﻻ ﻳﺎ ﺗﻌﺪاد ﻓﺮزﻧﺪ زﻳﺎدي دارﻧﺪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ دو ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده
ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ و در اﻳﻦ ﺑـﺎره ﻫﻤﮕﺮاﻳـﻲ زﻳـﺎدي ﺑـﻴﻦ زﻧـﺎن ﺑـﺎ ﻣﻴـﺰان ﺗﺤﺼـﻴﻼت، ﻗﻮﻣﻴـﺖ، ﺳـﻦ، و
ﻧﮕﺮشﻫﺎي ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ و ﻣﻴﺰان دﻳﻨـﺪاري ﻣﺘﻔـﺎوت وﺟـﻮد دارد. ﺗﺤﻘﻴﻘـﺎت ﻧﻴـﺰ اﻳـﻦ اﻣـﺮ را ﺗﺄﻳﻴـﺪ
ﻛﺮدهاﻧﺪ . به گزارش گلستان 24: زﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮده اﻧـﺪ ﻧﻤـﺮة دﻳﻨـﺪاري ﻛﻤﺘـﺮي دارﻧـﺪ. ﺑﻴﺸـﺘﺮﻳﻦ اﺛـﺮ ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺑﺮ ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺎﺳﻜﻲ و اﺣﺴﺎﺳﻲ دﻳﻨﺪاري و ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ اﺛﺮ ﺑﺮ ﺑﻌﺪ اﻋﺘﻘﺎدي ﺑـﻮده اﺳـﺖ. زﻧـﺎن ﺗﺤﺼﻴﻞﻛﺮدهﺗﺮ اﻋﺘﻘﺎد زﻳﺎدي ﺑﻪ ﻣﺆﻟﻔﻪﻫﺎي دﻳﻨﻲ دارﻧﺪ، اﻣـﺎ ﻣﻨﺎﺳـﻚ ﻛﻤﺘـﺮي اﻧﺠـﺎم ﻣـﻲدﻫﻨـﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻴﺰان ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻧﮕﺮش ﺑﻪ ﻧﻘﺶ زن در ﺧﺎﻧﻮاده ﻧﻴﺰ ﻣﺪرنﺗﺮ ﺑﺎﺷـﺪ
و درﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻌﺪاد ﻓﺮزﻧﺪان و ﺗﻌﺪاد ﻓﺮزﻧﺪان اﻳﺪهآل را ﻛﻤﺘﺮ ﻛﻨﺪ.
راﺑﻄﺔ ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺑﺎ دﻳﻨﺪاري ﻫﻤﺮاه اﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از ﻧﻴﻤﻲ از ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﺎن دﻳﻨﺪاري ﻗـﻮي
دارﻧﺪ، ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ زﻧﺎن ﺗﺤﺼﻴﻞﻛﺮده ﻧﻮع دﻳﻨﺪاري ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ دارﻧﺪ. ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ
ﻛﻪ ﺳﺎروﺧﺎﻧﻲ و رﻓﻌﺖﺟـﺎه (1383) ﻧﻴـﺰ درﻳﺎﻓﺘـﻪاﻧـﺪ، زﻧـﺎن ﺗﺤﺼـﻴﻞﻛـﺮده و دﻳﻨـﺪار ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ
ﺑﺎزاﻧﺪﻳﺸﻲ در دﻳﻨﺪاري ﻃﺒﻖ اﻟﮕﻮي ﺳﻨﺘﻲ ﻓﻜﺮ و ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮداﺷـﺖﻫـﺎي ﺟﺪﻳـﺪي را
ﻣﻄﺮح ﻛﺮده و در ﻋﻤﻞ ﺑﻪ زﻧﺎن ﻣﺪرن ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي دارﻧﺪ . ﺳﻔﻴﺮي و ﻣﺤﻤـﺪي (1384)
ﻧﻴﺰ درﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﮕﺮشﻫﺎي ﻧﻮ در ﻧﺴﻞ ﺟﺪﻳﺪ رواج ﺑﻴﺸﺘﺮي دارد .
ﺗﻌــﺪاد واﻗﻌــﻲ ﻓﺮزﻧــﺪان ﻓﻘــﻂ ﺑــﻪ ﻧﮕــﺮش زﻧــﺎن ﺑﺴــﺘﮕﻲ ﻧــﺪارد. ﺑــﺪﻳﻬﻲ اﺳــﺖ ﻛــﻪ زﻧــﺎن ﺗﻨﻬــﺎ
ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎن ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺧﺎﻧﻮاده ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮ ﺗﻌﺪاد واﻗﻌـﻲ ﻓﺮزﻧـﺪان ﺗﺄﺛﻴﺮﮔـﺬار اﺳـﺖ،
اﻣﺎ ﺗﻌﺪاد اﻳﺪهآل ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻴﺰان ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﮕـﺮش زﻧـﺎن ﺑـﻪ ﻧﻘـﺶ زن در ﺧـﺎﻧﻮاده
ﻣﺮﺗﺒﻂ اﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﻲ اﮔﺮ زﻧﺎن ﻛﻨﺘﺮل ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺧﺎﻧﻮاده داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻨﺪ، ً اﺣﺘﻤـﺎﻻ ﺗﻌـﺪاد واﻗﻌـﻲ
ﻓﺮزﻧﺪان در ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻲ ﻳﻚ ﻳﺎ دو ﻓﺮزﻧـﺪ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺑـﻮد و اﻳـﻦ اﻣـﺮ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻓﺮاﻗـﻮﻣﻴﺘﻲ رواج
ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﻣﻴﺰان دﻳﻨﺪاري ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد واﻗﻌﻲ ﻓﺮزﻧﺪان راﺑﻄﻪ دارد؛ ﻳﻌﻨﻲ ِ زﻧﺎن دﻳﻨـﺪارﺗﺮ ً ﻋﻤـﻼ ﻓﺮزﻧـﺪان
ﺑﻴﺸﺘﺮي دارﻧﺪ، اﻣﺎ اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي زﻣﻴﻨـﻪاي از ﻣﻴـﺎن ﻣـﻲرود. دﻳﻨـﺪاري ﺑـﺎ ﻧﮕـﺮش ﺑـﻪ
ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﻴﺰ راﺑﻄﻪاي ﻧﺪارد، اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺮش ﺑﻪ ﻧﻘﺶ زن در ﺧﺎﻧﻮاده راﺑﻄﺔ ﻣﻨﻔﻲ دارد.
ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ زﻧﺎن از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﺶ ﻓﻌﺎلﺗﺮ و ﻣﺴـﺘﻘﻞﺗـﺮي ﺑـﺮاي ﺧـﻮد در ﻧﻈـﺮ
ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎد ﻓﺮزﻧﺪان در ﺧﺎﻧﻮاده در ﺗﻀﺎد اﺳﺖ. درﻧﺘﻴﺠﻪ، ﻧﮕﺮشﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕـﻲ ﺑـﻪ ﺳـﻮي
ﺣﺪاﻛﺜﺮ دو ﻓﺮزﻧﺪ در ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻮق ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت روي اﻓﺮاد ﻣﺘﺄﻫﻞ (زن و ﻣﺮد) اﺛـﺮ دﻳﻨـﺪاري را
ﺑﺮ ﺗﻌﺪاد ﻓﺮزﻧﺪان ﻳﺎ ﮔﺮاﻳﺶ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺮآورد ﻛﺮدهاﻧﺪ. ﺑﺮﺧﻲ از آنﻫـﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴـﺔ ﺑـﻴﻦ
ﻣﺬاﻫﺐ (ﺷﻴﻌﻪ و ﺳﻨﻲ) را ﺑﺮ ﻧﺮخ ﺑﺎروري زﻧﺎن ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدهاﻧﺪ . در ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺧﺎرج از ﻛﺸـﻮر ﻧﻴـﺰ، 204 ﻧﺸﺮﻳﺔ زن در ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﺳﻴﺎﺳﺖ، دورة 11، ﺷﻤﺎرة 2، ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 1392
اﺛﺮ ﻣﺜﺒﺖ دﻳﻨﺪاري ﺑﺮ ﺗﻌﺪاد ﻓﺮزﻧﺪ را در ﺑﺴﻴﺎري از زﻣﻴﻨﻪﻫﺎ ﺣﺎﺻـﻞ ﺳـﻨﺘﻲﺑـﻮدن ﻣـﻲداﻧﻨـﺪ [57 ،56،
59 ،58]. ﺑﺮﺧﻲ ﻧﻴﺰ [47] ﺑﺮ ﭘﻴﭽﻴﺪهﺑﻮدن ﺳﺎزوﻛﺎر ﺗﺄﺛﻴﺮ دﻳﻨﺪاري ﺑﺮ ﺑﺎروري ﺗﺄﻛﻴﺪ داﺷﺘﻪاﻧﺪ.
ﺑﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ و ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳـﺪ اﺛـﺮ دﻳﻨـﺪاري ﺑـﻪﺗﻨﻬـﺎﻳﻲ ﺑـﺮ
ﻓﺮزﻧﺪآوري و ﺗﻌﺪاد اﻳﺪهآل ﻓﺮزﻧﺪ زﻳﺎد ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫـﺎي ﺳـﺎﺧﺘﺎري، ﻣﺘﻐﻴﺮﻫـﺎي
ﻧﮕﺮﺷﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮدﮔﺮاﻳﻲ، ﺗﻮﺟﻪ زﻧﺎن ﺑـﻪ ﻫﻮﻳـﺖ ﻣﺴـﺘﻘﻞ از ﺧـﺎﻧﻮاده، و ﺑﺎزاﻧﺪﻳﺸـﻲ ﺑـﻪ
ﻧﻘﺶﻫﺎي ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ، ﺑﺎزﺗﻌﺮﻳﻒ ﻫﻮﻳﺖ زﻧﺎﻧﻪ، و ﺗﻌﺮﻳﻒ زﻧﺎن از ﺧـﺎﻧﻮادة ﻛﺎﻣـﻞ ﺑـﺮ رﻓﺘـﺎر ﺑـﺎروري و
ﺗﻌﺪاد ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴـﺮات ﺑـﻪ واﺳـﻄﺔ
ﻣﻴﺰان ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ. ْ ﺗﺤﺼﻴﻞ زﻧﺎن را ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻧﻲ آﺷﻨﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛـﻪ در آن ﻧﻘـﺶ
زن ﻓﻘﻂ ﻓﺮزﻧﺪآوري و ﺧﺎﻧﻪداري ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜـﻪ ﺑﺎزاﻧﺪﻳﺸـﻲ و ﻓﺮدﻳـﺖ ارزﺷـﻤﻨﺪ اﺳـﺖ و ﻣﻮﻓﻘﻴـﺖ
اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻫﺪﻓﻲ ﻓﻲﻧﻔﺴﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮد.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻢ ﺗﺤﺼﻴﻼت در اﻳﺠﺎد اﻳﻦ ﻧﮕﺮشﻫـﺎ و ﮔﺴـﺘﺮش ﺗﺤﺼـﻴﻼت در ﻫﻤـﺔ ﺳـﻄﻮح
ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ و ﻗﻮﻣﻴﺘﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﻛﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﺔ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ زﻧﺎن را اﻓﺰاﻳﺶ داده، ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲﺷـﻮد ﻧﮕـﺮش ﺑـﻪ
ﻧﻘﺶ زﻧﺎن در ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﻧﮕﺮشﻫﺎي ﺳﻨﺘﻲ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜـﻪ زﻧـﺎن ﻧﻘـﺶ
زﻳﺎدي در ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺧﺎﻧﻮاده دارﻧﺪ، ﻧﮕﺮشﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕـﻲ ﻛـﻪ ﻫـﺪف از ازدواج را ﻓﺮزﻧـﺪآوري ﻣـﻲداﻧﺴـﺖ
ﻛﻢرﻧﮓﺗﺮ ﺷﺪهاﻧﺪ و اﻫﺪاف دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ازدواج ﻣﻮرد ﻧﻈـﺮ زﻧـﺎن اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻓﻘـﻂ در ﻓﺮزﻧـﺪدار ﺷـﺪن
ﺧﻼﺻﻪ ﻧﻤﻲﺷﻮد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن دادهاﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﺧﺎﻧﻮاده و زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺑﺮاي اﻛﺜﺮﻳﺖ زﻧـﺎن اوﻟﻮﻳـﺖ
زﻳﺎدي دارد، ﺑﻪﻃﻮريﻛﻪ ﻣﺎدر و ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮدن اوﻟﻮﻳﺖ اول زﻧﺪﮔﻲﺷﺎن ﻣﺤﺴـﻮب ﻣـﻲﺷـﻮد، ﺗﻌـﺪاد
ﻛﻤﻲ از آنﻫﺎ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺑﺮاي داﺷﺘﻦ ﺑﭽﻪ از ﺑﻘﻴﺔ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎي زﻧـﺪﮔﻲﺷـﺎن ﭼﺸـﻢﭘﻮﺷـﻲ ﻛﻨﻨـﺪ. ﺗﺼـﻮﻳﺮ
ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮاي زﻧﺎن ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎد ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﺑﺎ ﻳﻚ ﻓﺮزﻧﺪ ﻫﻢ ﻛﺎﻣـﻞ و ﺧﻮﺷـﺒﺨﺖاﻧـﺪ.
زﻧﺎن در اﻳﺠﺎد ﺗﻌﺎدل ﺑﻴﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻓﺮدي و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻓﺮزﻧﺪ
و ﺣﺪاﻛﺜﺮ دو ﻓﺮزﻧﺪ را ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر آنﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازهاي ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨـﺪ ﺑـﻪ
ﺧﻮدﺷﺎن اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ، ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﺎدري ﻛﻨﻨﺪ، و اﻧﺘﻈـﺎرات اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ را ﺑﺮآورﻧـﺪ. ﺑـﻪ اﻳـﻦ
ﺻﻮرت، آنﻫﺎ ﺑﻴﻦ ﻧﻘﺶﻫﺎي ﺳﻨﺘﻲ و ﻧﮕﺮشﻫﺎي ﻣﺪرن ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ اﻧﺠﺎم دادهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﺎراﻳﻲ دارد.
زﻧﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻛﻤﻴﺖ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ. از ﻧﻈﺮ آنﻫﺎ ﻣﺎدر ﺧﻮﺑﻲ ﺑـﻮدن
ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢﺗﺮ از ﻣﺎدر ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﻮدن اﺳـﺖ و ﻫﻤﺴـﺮ ﺧـﻮﺑﻲ ﺑـﻮدن اوﻟﻮﻳـﺖ اول را دارد.
ﻫﺪف ازدواج دﻳﮕﺮ داﺷﺘﻦ ﻓﺮزﻧﺪ و اداﻣﺔ ﻧﺴﻞ ﻧﻴﺴﺖ. اﻳﻦ اﻣﻮر در ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪ ﻗـﺮار دارد. ﻫـﺪف از
ازدواج در زﻧﺎن داﺷﺘﻦ ﺷﺮﻳﻜﻲ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ و ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺟﺴﻤﻲ و رواﻧﻲ و ﺣﺘـﻲ ﻧﮕـﺎه ﺑـﻪ
آﻳﻨﺪه در ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮدن در دورة ﻛﻬﻨﺴـﺎﻟﻲ اﺳـﺖ. اﻳـﻦ اﻣـﺮ ﻧﺸـﺎندﻫﻨـﺪة ﺗﻐﻴﻴـﺮ ارزشﻫـﺎ از
ﺟﻤﻊﮔﺮاﻳﻲ ﺑﻪ ﻓﺮدﮔﺮاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻧﮕﺮش ﺑﻪ ﻧﻘﺶﻫﺎي ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ ﻧﻴﺰ ﺧﻮد را ﻧﺸـﺎن داده اﺳـﺖ.
ﺑﻪﻋﻼوه، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻴﻨﻲ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي دﻳﮕـﺮي ﻧﻴـﺰ ﺑـﺮ ﺑﻌـﺪ ﺧـﺎﻧﻮاده ﻣـﺆﺛﺮ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﺎ اﻓـﺰاﻳﺶ
ﺗﺤﺼﻴﻼت و آﮔﺎﻫﻲ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ ﺑﺮ ﺗﻌـﺪاد ﻓﺮزﻧـﺪان ﺗﺄﺛﻴﺮﮔـﺬار اﺳـﺖ (راﺑﻄـﺔ ﺑـﻴﻦ ﺗﻌـﺪاد ﻓﺮزﻧـﺪ و
/Sig = 0 و r = -0/514 ) ﻛـﻪ ﺗﺤﺼﻴﻼت ﻫﻤﺴﺮ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﺎن ﻣﻨﻔـﻲ، ﻣﻌﻨـﺎدار، و ﻗـﻮي اﺳـﺖ 000راﺑﻄﺔ دﻳﻨﺪاري، ﻧﮕﺮش ﺑﻪ ﻧﻘﺶﻫﺎي ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ و ﻧﮕﺮش ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪ، ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد واﻗﻌﻲ و اﻳﺪهآل ﻓﺮزﻧﺪ 205 ﻣﻲﺗﻮان از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ آنﻫﺎ ﻧﻘﺶ ﺳﺎﺧﺘﺎر اﻗﺘﺼﺎدي را ﻧﺎم ﺑﺮد. ﺑﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ اوﻟﻴـﺔ ﺳﺮﺷـﻤﺎري
ﺳﺎل 1390 ﻛﻞ ﻛﺸﻮر، ﻛﻪ ﻧﺮخ رﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ را در ﻛﻞ ﻛﺸﻮر 1/3 و در اﺳﺘﺎن ﻓﺎرس 1/17 ﻧﺸﺎن
ﻣﻲدﻫﺪ، اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲﺷﻮد .
ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻋﻠﺖﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻗـﻮي دارد ﻛـﻪ در
ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺗﺤﻮﻻت ﻧﻬﺎدﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي و آﻣﻮزﺷﻲ ﺗﺤﺖﺗﺄﺛﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺷﺪن ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣـﺪه و
ﻧﻬﺎدﻳﻨﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ اﺗﺨﺎذ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑـﺎ ﺑﺮرﺳـﻲﻫـﺎ و ﺗﺤﻘﻴﻘـﺎت
ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﮔﻮاه اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﺮخ رﺷـﺪ ﺟﻤﻌﻴـﺖ ﻓﻘـﻂ ﺑـﺎ ﻣﺸـﻮقﻫـﺎي
اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ. ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲﺷﻮد ﻛـﻪ اﺑﻌـﺎد ﺧـﺎﻧﻮاده در ﻧﺴـﻞ آﻳﻨـﺪة ﺟﺎﻣﻌـﻪ
ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮده و اﻛﺜﺮ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻲ ﻳﻚ ﻳﺎ دو ﻓﺮزﻧﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﻛﻨﻮن ﻛﻪ رﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ در
ﻛﺸﻮر ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ آﻳﻨﺪه ﺑﻮد، اﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ در ﺳﻴﺎﺳﺘﮕﺬاري ﺷﺘﺎبزده
ﻋﻤﻞ ﻛﺮد و ﻻزم اﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﮔﺮاﻳﺶ اﻛﺜﺮ زﻧﺎن دو ﺑﭽﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ را ﺑﺮﻧﻤﻲﺗﺎﺑﺪ، ﺑـﻪ ﻋﻮاﻣـﻞ
ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﻦ روﻳﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮد.
ارسال نظر