سرشماری پاییزه قرقاول در محدوده پارک ملی گلستان انجام شد

در این سرشماری که به منظور تعیین جمعیت قرقاول و چگونگی پراکندگی آنها در این زیستگاه مورد ارزیابی قرار می گیرد.

به گزارش گلستان 24، در این سرشماری 4 تیم 4 نفره متشکل از کارشناسان محیط زیست پارک ملی گلستان و یک نفر ناظر از حوزه محیط بانان لهندر، تنگه گل و خاندوشان فعالیت داشتند.

این سرشماری با استفاده از فرمول های ثابت سرشماری حیات وحش به روش سرشماری آوا انجام شد که تراکم نسبی از جمعیت این گونه پرندگان را در زیستگاه های پارک ملی گلستان مشخص کرده است.

بر اساس اعلام روابط عمومی پارک ملی گلستان، هدف از این کار، تعیین عواملی همچون وضعیت پناهگاه، آب و هوا، امنیت، شکار و صید و توسعه انسانی که حضور و تراکم پرنده را در منطقه تحت تاثیر قرار می دهد، انجام شده است.

این پرنده ها در بیشه زارها، درختزارهای حاشیه پارک ملی گلستان زیست می کنند و پراکندگی آن در زیستگاه های مذکور یکسان نیست و تراکم آن بر حسب موقعیت مکانی وفعالیت های موجود انسانی وکشاورزی متفاوت است.

قرقاول گونه ای از تیره ماکیان است که عموما در جنگل های مرطوب وبوته زارهای تمشک و گاهی درختان پهن برگ آشیانه سازی می کنند جمعیت این گونه منحصر بفرد از زیبایی خیره کننده برخوردار است .

قرقاول نر با سری به رنگ سبز براق، پوست برهنه دور چشم به رنگ قرمز گلی، گوش پرهای کوتاه و بدن به رنگ قرمز گلی با رگه های سیاه موج دار از قرقاول ماده که به رنگ قهوه ای خاکستری رنگ است متمایز است.

قرقاول نر 85 سانتی متر و ماده 60 سانتی متر با احتساب دم طول دارد و به واسطه دم بلند و رنگین و راه رفتن با شکوهش از سایر ماکیان متمایز است .

قرقاول با نام phasianus colchicus علمی از گونه های بومی وحمایت شده کشور است و شکار و نگهداری آن طبق قانون ممنوع و در سال های اخیر این گونه و زیستگاه های زادآوری آن بدلیل افزایش آگاهی مردم و تلاش محیط بانان پارک ملی گلستان با ایجاد امنیت زیستگاهی در شرایط مطلوبی حفاظتی قرار گرفته است.

پارک ملی گلستان بزرگ ترین و قدیمی ترین پارک ملی کشور با مساحتی 91 هزار و 895 هکتار در شهرستان گالیکش در شرق استان گلستان و غرب استان خراسان شمالی واقع شده است.

پارک ملی گلستان در سال 1354 به عنوان ذخیرگاه زیست کره در زمره 50 ذخیرگاه بیوسفری جهان در لیست یونسکو ثبت شده است.

این پارک دارای سه نوع آب و هوای متفاوت خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب است که همین باعث شده این پارک دارای پوشش گیاهی متنوع از استپ خشک تا جنگل انبوه باشد.

تنوع زیستی و ریزبوم های بومی پارک تحت تاثیر ارتفاع پارک از سطح دریا است که این ارتفاع از 400 متر شروع شده و به 2411 متر از سطح دریا می رسد.

مهم ترین کوه ها و دره های پارک ملی عبارتند از ارتفاعات قره قون، تنگه گل، شاخا، یکه قدم، المه، قره قاشلی، قوفی قورچی و دره های آلمه، آنسر، قرغون، آق سو، آلی دالی و ... است.

گونه های جانوری این پارک شامل آهو، پلنگ، تشی، خرس قهوه ایی، خرگوش، حشره خورها، راسو، روباه، روباه ترکمنی، رودک، سمور جنگلی، سیه گوش، شوکا، شنگ، قوچ و میش، کل و بز، گراز، گربه پالاس، گرگ، مرال، سمندر، قورباغه جنگلی، وزغ سبز، لاک پشت چهار چنگالی، مارمولک بی پا، مار آبی، مار قیطانی، گرزه مار و افعی قفقازی است.

گونه های پرندگان این پارک نیز شامل بالابان، بلبل، بلدرچین، تیهو، توکای باغی، جغد خالدار، چکاوک ها، چکچک ها، چرخ ریسک ها، دارکوب سیاه، دلیجه، دال سیاه، دال، دم سفید، دم سرخ ها، زنگوله بال، زردپره ها، زنبورک ها، سار صورتی، سارگپه، سارگپه پا بلند، سکسک ها، سنگ چشم، سهره ها، قرقاول، قرقی، عقاب دو برادر، عقاب دریایی دم سفید، کوکر سینه سیاه، کبک و کوکو است.

انتهای پیام/