به قلم مریم شریفی بانوی خبرنگار گلستانی:
افتخار من قلم زدن برای بهترین و محرومترین مردمان کشورم است/ خبرنگاری برای مادر ترکمن صحرا عبادت است
نوشتن از شهرستان محروم گمیشان خبرنگاری نیست عبادت است، نه اصلا یک وظیفه است، چطور می توان تضاد این همه فرصت و ثروت با محرومیتهای عجیب را دید و صدای قلم را در گلو خفه کرد.
شاید بالاخره روزی سهراب فهمیده باشد گل شبدر چه کم از لاله قرمز داشت ولی من هرگز جواب این سوال را که گمیش تپه چه تفاوتی با شهرهایی که هر روز پیشرفت می کنند دارد را نیافتم.
به گزارش گلستان24، این سوال را که گمیش تپه چه تفاوتی با شهرهایی که هر روز پیشرفت می کنند دارد؟، را نیافتم.
همین روزها وارد پنجمین سال فعالیتمان به عنوان تنها خبرنگاران مستقر در گمیشان می شویم.
قصه همیشگی محرومیت را هر روز در گمیشان مرور کردیم و اگر چه داستانش تکراری بود اما هرگز برایمان عادی نشد و به آن عادت نکردیم.
نوشتن از شهرستان محروم گمیشان خبرنگاری نیست عبادت است، نه اصلا یک وظیفه است، چطور می توان تضاد این همه فرصت و ثروت با محرومیتهای عجیب را دید و صدای قلم را در گلو خفه کرد.
دریای ثروتمند وسخاوتمند خزر، تالاب بین المللی و کم نظیر گمیشان با پرندگان وحشی مهاجر و گونه های ارزشمند جانوری و ساحل زیبا و بی نظیر چارقلی تنها ساحل ماسه ای وامن در استان گلستان است که تا کیلومترها به طور طبیعی با عمق مناسب و بدون هیپچ سرمایه گزاری آماده بهره برداری است و دریغ از پیشرفت و سایت میگو بزرگترین پروژه ارزشمند استان و دستان سخاوتمند و هنرمند زنان و... و این همه تنها بخشی از ثروت شهرستان 60 هزار نفری و کهن گمیشان است.
گمیشان مادر شهرهای ترکمن صحرا، از سال 1307 شهرداری داشته و به طول همه این سالها از شهرهای هم سن و سالش جا مانده است.
من یک خبرنگارم و مقصرم اگر صدای خوبی برای محرومیت مردم خوب گمیشان نبودم...نوشتم اما نه آنقدر باید و لازم است نوشتم فقط به اندازه بضاعت قلمم.
من بعد از چهار سال هنوز نفهمیدم گمیشان با این همه ثروت از شهرهایی مثل یزد و اصفهان و... چه کم داشت که در مسیر پیشرفت درجا زد.. شاید سهراب جواب سوالش را پیدا کرده باشد.
باز روز خبرنگار آمد و بزرگترین افتخار من قلم زدن برای بهترین و محرومترین مردم کشورم است.
مردمی که از هیچ کس متوقع نیستند و مدد از دستان زحمتکش و هنرمندشان می گیرند و این کم توقعی بار مسئولیتمان را سنگین تر می کند.
محرومیت در شهری با مردمانی این چنین باصفا و سختکوش و متعهد به نظام به هر دلیلی پذیرفته نیست و تنها یک دلیل آن قلم ناتوان و شکسته من است و شما که بهتر میدانید دلیل های مهمتر را بیابید تا بیش از این مدیون مادر ترکمن صحرا نباشیم.
مریم شریفی
انتهای پیام/
منبع: ساحل گمیشان
ارسال نظر