تنها ذخیره گاه ژنتیکی پسته وحشی دنیا

تولید محصولات با کیفیت در زمین هایی که شاید کمترین توجه به آنها صورت گرفته است. زمین های بیابانی مراوه تپه مستعد است برای کشت پسته اما این روز ها دلالان از رونق آن کاسته اند.

گنجی خداد در آخرین روستای مرزی گلستان ، مردم قازانقایه معمولا صبح زود به سراغ گنج می روند. گنجی در کنار خانه هایشان!

اینجا تنها ذخیره گاه ژنتیکی پسته وحشی دنیاست و قدمت هشتصد ساله دارد.

پسته های وحشی معمولا ریز هستند و همه ساله از مرداد ماه هرخانوار در روز حدود سی کیلوگرم از آن را برداشت می کند.

اینجا صد و چهل و سه هزار درخت بارده است که به طور متوسط هر درخت ده کیلو بار می دهد که کل محصول روستا حدود هزار و چهارصد و سی تن می شود. هر کیلو از آن در بازار بیست و پنج هزار تومان به فروش می رود. سالانه حدود سیصد و شصت میلیارد ریال برکت خدا داد و با یک حساب ساده سهم هر خانوار آن منطقه تقریبا چهارصد و پنجاه میلیون ریال است.

ولی مردم نمی گذارند که این پسته خوب برسد هم نسل محصول از بین می رود و هم اینکه قیمتش خیلی پایین است.

البته تعاونی روستا تمایلی برای خرید پسته نارس ندارد اما عده ای سودجو در بازار سیاه عامل ضرر میلیاردی هستند و هر کیلو پسته نارس را فقط با قیمت پانصد تومان می خرند!!

آنها یک سری عطارهای دوره گرد هستند که از استان های خراسان رضوی و خراسان شمالی در فصل برداشت به این منطقه می آیند و ما نمیدانیم که در چه موردی استفاده می کنند!

حالا این پسته نارس به چه دردشان می خورد به کنار اما چیدن پسته نارس باعث شده که تراکم درختان پایین بیاید و مانع تکثیر درختان از طریق بذر شود.

علاوه بر اینکه تراکم درختان در واحد سطح کم شده وسعت جنگل پسته هم فقط در طی شش دهه از پنجاه هزار هکتار به هفت هزار هکتار رسیده است.

اما اگر اتفاقی چند بذر از درخت چیده نشود و برسد و در خاک جوانه بزند و بعد از کلی موانع تبدیل به نهال شود عاقبتش می شود غذای دام ها!

بدتر از همه اینکه تا چند وقت پیش کسی به این نکته توجه نمی کرد که درختان پسته دو جنس نر و ماده دارند. مردم فکر می کردند این ها درختان باردهی نیستند و قطع می کردند.

اما در مقابل این همه خسارت تا به حال چه کاری انجام شده است؟

هنوز هم فرصت است وامیدواریم این آخرین قصه ، آخرین ذخیره گاه پسته وحشی دنیا نباشد.