ترشی سوسیس، سس صدف و شکلات سفارش ترکیه؛ سه عدد 10 هزار تومان!

به گزارش گلستان24، اگر گذرتان به خیابان ناصرخسرو و کوچه مروی افتاده باشد می بینید که دیگر خبری از شیمیایی فروشان این خیابان نیست و دارو فروشان به شکل چشمگیری کم شده اند. پیش از این اگر در این خیابان قدم می گذاشتید هرچند دقیقه یک نفر آرام دم گوشتان می گفت: «دارو دارم دارو» ولی حالا از بالا تا پایین خیابان نهایتا چند فروشنده غیرمجاز دارو های کمیاب هستند.

امروزه اکثر مغازه های این منطقه و به خصوص کوچه  قدیمی و تاریخی  مروی مملو شده است از مواد شوینده و آرایشی و خوراکی که اکثرا هم به صورت قاچاق وارد کشورمی شوند. در این مغازه ها به قدری اجناس متنوع و با رنگ و لعاب و بسته بندی های جذابی وجود دارد که خیلی کم پیش می آید شخصی پا به داخل مغازه های به اصطلاح خارجی فروش بگذارد و دست خالی از مغازه خارج شود.

ما هم برای اینکه بفهمیم علت استقبال مردم از این مغازه ها  و گرایش آنها به کالاهای خارجی چیست، به عنوان مشتری وارد یکی از این مغازه ها شدیم.

همانند دیگر مشتریان مجذوب بسته بندی ها و تنوع بسیار زیاد خوراکی ها شدیم. داخل قفسه های مغازه مملو است از اجناس خوراکی که شاید اگر فروشنده در زیر آنها نام محصول یا مواد تشکیل دهنده آن را ننوشته بود ما اصلا نمیفهمیدیم به چه کاری می آید. انگار هر مواد غذایی که در دنیا کشف یا اختراع شده باشد یک نمونه آن در این مغازه است. از کرم بیسکوئیت و ترشی سوسیس گرفته تا سس صدف و مربای بلوبری.

شکلات سفارش ترکیه ارزانتر است

یکی از مشتریان برای خرید سس معروفی به این مغازه آمده و از فروشنده می خواهد که او را راهنمایی کند تا از بین چندین برند یکی را انتخاب کند اما فروشنده به او می گوید: «من هیچ کدام از این سس ها را امتحان نکرده ام اما برند.... هم معروف تر است و هم مردم بیشتر می خرند» خریدار نیز به حرف فروشنده اعتماد می کند و سس موردنظر خود را به قیمتی حدودا سه برابر نمونه داخلی می خرد.

ما هم برای آنکه سر صحبت را با فروشنده باز کنیم از میان صدها مدل شکلات یک شیشه شکلات صبحانه را بر می داریم. کشور سازنده آن کشور آلمان است. از فروشنده قیمت آن را که می پرسیم می گوید 23 هزار تومان. فروشنده با چهره متعجب ما رو به رو می شود اما واکنشش به شکلی است که انگار جای هیچ تعجبی ندارد.

از او علت بالا بودن قیمت یک شکلات 400 گرمی را که می پرسیم می گوید: «نمونه ارزانتر همین برند دارم که برای کشور مجارستان است و از هر دو کشور ارزانتر نیز سفارش کشور ترکیه است که اتفاقا تو انبار یک جعبه موجوده»

اینجاست که می فهمیم نه تنها معروفیت یک برند در بالا بودن قیمت یک کالا نقش دارد بلکه کشور سازنده همان برند نیز جزو فاکتورهایی محسوب می شود که روی قیمت جنس تاثیر دارد.
فروشنده این نکته را به ادامه حرفایش اضافه می کند و می گوید: « البته مزه و کیفیت همه یکی است اما بعضی سفارش آلمان را می پسندند چراکه فکر می کنند چون تولید کشور اروپایی است حتما با نمونه آسیایی آن فرق می کند در حالی که همه برای یک برند و یک کارخانه هستند.»

سه عدد، 10 هزار تومان

شیشه شکلات صبحانه را سر جای خود می گذاریم و از مغازه خارج می شویم چند متر جلوتر یک مغازه دیگر هست که از مغازه قبلی خیلی بزرگتر است و 3 فروشنده دارد. بهتر است بگوییم بیشتر شبیه فروشگاه است تا یک مغازه. تنوع این مغازه خیلی بیشتر است. در یکی از قفسه ها قیمت بعضی از شکلات ها و آدامس ها و چندین قلم جنس دیگر تخفیف خورده. شکلاتی که در مغازه قبلی قیمتش چهار هزار تومان بود را این مغازه به روی کاغذ و بزرگ نوشته سه عدد 10 هزارتومان.

از یکی از فروشنده ها علت این ارزانی را می پرسیم و می فهمیم که اجناس این قفسه یک تا دو ماه بیشتر تا تاریخ انقضایشان باقی نمانده. یکی از شکلات ها را بر می داریم و تاریخش را که به میلادی روی آن درج شده محاسبه می کنیم. حدودا دو هفته از تاریخ آن گذشته و این نکته را به فروشنده می گوئیم اما او با حالتی خونسرد می گوید: «دو هفته که چیزی نیست و شکلات خراب نمی شود» سر را که به سمت همان قفسه می چرخانیم می بینیم مشتری ها با چه اشتیاقی در حال خرید شکلات و آدامس های خارجی هستند که هیچ توجهی به تاریخ آن ندارند.

به طعم و مزه خارجی عادت کردیم

یکی از مشتریان مرد جوانی است که از کیسه های خریدش به نظر می رسد مشتری پر و پا قرص مغازه های خارجی فروش است. سر صحبت را که با او باز می کنیم، می فهمیم که درست فکر کرده ایم و میشود گفت مشتری پر و پا قرص این مغازه ها و کالاهای خارجی است. «من تا جایی که بتوانم از اجناس خارجی استفاده می کنم و میشود گفت به طعم و مزه آنها عادت کردیم.» قیمت بالای اجناس خارجی را که یادآور می شویم، می گوید: « برای من کیفیت خیلی مهم تر از قیمت است. تولید کنندگان داخلی نه از نظر بسته بندی و نه از نظر طعم و کیفیت در برابر این اجناس حرفی برای گفتن ندارند.» چند عدد برند خارجی را با برند های داخلی مقایسه می کند و با منطق خود به این نتیجه می رسد که اصلا قابل مقایسه نیست اما زمانی که به قاچاق بودن این کالاها و اینکه هیچ نظارتی به روی سلامت آنها نمی شود، اشاره می کنیم با کمی تامل می گوید: «به هر حال اینها خارجی هستند و فکر نمی کنم از نظر سلامتی مشکلی داشته باشند.»

پس از گشت و گذار چند ساعته در این کوچه به این فکر می کنیم که چگونه تبلیغات و حتی بسته بندی می تواند چشم مشتری را ببندد و جیب او را خالی کند و این حس اعتماد را به او بدهد که روی هر محصولی نام او باشد، حتما آن محصول جزو بهترین هاست؟!
 

منبع: تهران پرس