خانواده امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

یادداشت//

خانواده امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

آیا امام زمان (عج) تشکیل خانواده داده اند یا خیر؟

اگر آری، کجا ساکنند و چه می کنند؟

اشتباه نکنید!! این دو سؤال نیز مانند اغلب تیترهای رسانه های خبری ذهن شما را به بازی گرفته اند.

نظر راقم این سطور آن است که چنین سؤال­ هایی اساسا جواب واضحی ندارد و پرداختن به این گونه سؤال ها، بیشتر برای کسانی جذاب است که اصول را فدای فروع می کنند.

اما شاید برای برخی، جالب باشد که بر اساس برداشت صاحب نوشتار حاضر، تعدادی روایت وجود دارد که نشان می دهد امام عصر(عج) صاحب خانواده پر جمعیتی هستند که اتفاقا نسبت به یکا یک آن ها حساسیت ویژه ای دارند. ما که ایشان را نه شناخته و نه دغدغه چنین کاری داریم اما آنان که به معنای واقعی و مثبت کلمه، جزء ژن های خوب این عرصه شناخته می شوند می گویند واقعا ایشان نسبت به فرزندان خود از هر پدر و حتی مادری دلسوزتر هستند. لاجرم می توان نتیجه گرفت از آن جا که لطیف تر از وجود امام(ع) در عالم امکان وجودی نیست جنگ اندازی حوادث فشار بیشتری را بر آن وجود نازنین وارد خواهد نمود. نمی توان تصور نمود که از غمگین شدن  یکی از فرزندان خود چه فشاری را تحمل می­نمایند تا چه رسدبه این که آن فرزند، کودک، مظلومانه و ناجوانمردانه مورد آزار قرار گیرد و باز تا چه رسد به این که کشته شود غریبانه و مظلومانه. حتما غیر قابل تصور بودن این غم و اندوه را تصدیق می کنید. نمی خواهم برای شما کربلا را بسرایم که آن، قابل قیاس با هیچ کس و هیچ حادثه ای در عالم نبوده و نخواهد بود (قلم فرسایی اش باشد برای وقت و حالش).

این هم  معلوم است که : امام بودن امام(ع)، ربطی به پذیرش او از سوی مردم ندارد. چون این جایگاه آنچنان از دسترس عقول بشر دور است که گویی با دراز کردن دست از زمین به سوی آسمان قصد گرفتن ستاره ای را داشته باشید.

« ... وَ هُوَ بِحَیْثُ النَّجْمُ مِنْ یَدِ الْمُتَنَاوِلِینَ وَ وَصْفِ الْوَاصِفِینَ فَأَیْنَ الِاخْتِیَارُ مِنْ هَذَا وَ أَیْنَ الْعُقُولُ عَنْ هَذَا وَ أَیْنَ یُوجَدُ مِثْلُ هَذَا ...»( الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏1، ص: 201)

«... در صورتى که او [امام] از دست‏ دراز کنندگان و وصف‏کنندگان اوج گرفته و مقام ستاره در آسمان را دارد، او کجا و انتخاب بشر؟!! او کجا و خرد بشر؟!! او کجا و مانندى براى او؟!!...».

پس او امام است.

چه مردم بخواهند یا نخواهند.

چه مردم بدانند یا ندانند.

چه مردم بشناسند یا نشناسند.

در ادامه، نویسنده، خوانندگان را دعوت می کند به نوش جان کردن فراضی دیگر از همان حدیث:

«الْإِمَامُ الْأَنِیسُ الرَّفِیقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِیقُ وَ الْأَخُ الشَّقِیقُ‏ وَ الْأُمُّ الْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ الصَّغِیرِ وَ مَفْزَعُ الْعِبَادِ فِی الدَّاهِیَةِ النَّآدِ»(الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏1 ؛ ص200)

«امام همدم رفیق و پدر مهربان و  برادر برابر و مادر دلسوز به کودک و پناه بندگان خدا در گرفتارى سخت است‏».

پدر، پدر است

چه فرزندانش او را بخواهند یا نخواهند.

چه فرزندانش بدانند یا ندانند.

چه فرزندانش او را بشناسند یا نشناسند.

چه هم کیش او باشند یا نباشند.

حال که چنین است پس به این حقیر سراپا تقصیر اجازه دهید بگوید همه انسان ها به گونه ای فرزند امام(ع) هستند.

اگر این برداشت درست باشد با خودم می اندیشم با این همه چنگ هایی که به بر پیکر فرزندان او می زنند چه فشار سنگینی بر قلب آن وجود نازنین وارد می شود.

وقتی کودکی – چه مسلمان و یا غیر مسلمان- مظلومانه در وطن خود یا در راه مهاجرت از توحشعده ای در میانمار، یمن، سوریه، افغانستان، عراق و یا پاراچنار و ... و یا به خاطر رنگ پوست و نژادش در آمریکا، استرالیا،کانادا، آفریقا و ... و یا به خاطر اعتراض پدرانش به خفقان و اوضاع نابسامان، در بحرین، عربستان، چین و ... شکنجه می شود و یا به قتل می رسد آقا! از صمیم قلب به شما تسلیت می گوییم. غم فرزند سنگین است.

انتهای پیام/