آشنایی با سنت «شگون عید» در گرگان و استراباد
بعد از تحویل سال نو «شگون» با یک پارچ آب و قرآن که نماد خلوص و یکرنگی بود وارد خانه می شد و در کنج تک تک اتاق ها آب می پاشید و با این کار پیام بهار را به داخل خانه می آورد. بعد از اتمام مراسم بقیه اعضای خانواده وارد خانه می شدند و با شگون روبوسی می کردند و به عنوان اولین فرد به او عیدی می دادند.
به گزارش گلستان 24، گرگانی ها و استرابادی ها برای تحویل سال نو آداب و رسوم های زیادی داشتند که هنوز برخی از آن ها در روستا ها و خانواده های سنتی پابرجا ست. یکی از این رسوم زیبا انتخاب شگون قبل از تحویل سال نو بود.
مراسم «شگون عید» در مناطق مختلف به شیوه های مختلفی برگزار می شده ولی اصول آن در همه جا یکسان بوده است. شکل اجرای مراسم به این گونه بوده است که قبل از تحویل سال نو همه ی اعضای خانواده بهترین و تمیزترین لباس های خود را می پوشیدند و در بیرون از خانه جمع می شدند و از بین آنها فردی (معمولا کوچکترین عضو خانواده) که از همه خوش یمن تر و خوش اقبال تر بود به عنوان «شگون» انتخاب می شد .
بعد از تحویل سال نو «شگون» با یک پارچ آب و قرآن که نماد خلوص و یکرنگی بود؛ وارد خانه می شد و در کنج تک تک اتاق ها آب می پاشید و با این کار پیام بهار را به داخل خانه می آورد. بعد از اتمام مراسم بقیه اعضای خانواده وارد خانه می شدند و با شگون روبوسی می کردند و به عنوان اولین فرد، به او عیدی می دادند.اگر سال پیش رو برای آنها سال پربرکتی بود و دام و محصولاتشان زیاد می شد؛ می فهمیدند که شگون را درست انتخاب کرده اند و سال بعد هم دوباره همان فرد را به عنوان شگون انتخاب می کردند.
درکتاب« نوروز در گرگان» نوشته اسداله معطوفی این مراسم این گونه نقل شده است:
« مردم استراباد و روستاهای اطراف آن ، معمولاً شخص مورد شگون خود و خانواده اش را از میان پدر بزرگ یا مادر بزرگ، یکی از بچه های فامیل، همسایه و مخصوصاً یکی از فرزندان خویش انتخاب می کنند و وی را پیام آور سلامتی، برکت و گشایش در کارها می دانند. به هر صورت «شکون» پس از ورود به خانه بلادرنگ بر سر سفره هفت سین می نشست و دهان خود را با شیرینی، شیرین کرده و «عیدانه شگون» را که پول عیدی مخصوص وی، و لای قرآن بود، دریافت می کرد. تعدادی از خانواده ها پارچه شلواری یا جوراب هم به او هدیه می دادند. در ضمن گاهی به همراه شیرینی سر سفره هفت سین، یک لیوان شیر نیز به او هدیه می شد.
این شگون در میان روستاهای بلوکات غرب و شرق استراباد «شِگین»، «شیگین» یا شگیم نامیده می شد. آداب آن هم در کل به یک شیوه عمل می گردید. ولی در بعضی از جزییات تفاوت هایی دیده می شد. در منطقه کلاله (تقریباً منتهی الیه شرق ایالت استراباد) و نیز بندرگز شگون پس از استخاره با قرآن انتخاب می شد. او(فرد شگون) قبل از تحویل سال به یکی از امامزاده ها می رفت و پس از تحویل سال با دادن پول به خادم آن و گرفتن سبزه، به همراه قرآن، یک شاخه کوچک درخت پرتقال و یک کاسه آب بسوی خانه می آمد و مستقیم بر سر سفره هفت سین می نشست. اعضای خانه او را می بوسیدند و به او تخم مرغ رنگی، پارچه، جوراب و یا پول می دادند.»/پاسرو
خیلی خوبع