چو عضوی به درد آورد روزگار..

به گزارش گلستان 24، در یکی از روزهای نوروز نود و چهار به دیدار خانواده ای رفتیم که حال و هوای نوروز و غیر نوروزشان فرقی نداشت! نه لباس نو، نه سفره هفت سین و نه آجیل و شیرینی.. از هیچ کدام خبری نبود. رفته بودیم تا عید را تبریک بگوییم اما نوروز و عید و سال نو از خاطرمان رفت.

رضا سراوانی به اتفاق خانواده، ۱۵ سال است که در حومه شهر زندگی می‌کند. پیرمردی که به اتفاق همسرش و تنها پسرشان در پشت میدان میوه و تره بار گنبدکاووس ساکن هستند. خانه ای محقر و ساخته شده از حلب و کاه گل و مکانی برای نگه داری گوسفندان و مرغ و خروس و کندوهای زنبور عسل. اما همه اینها فقط برای امانت دست عمو رضا هستند.

عمو رضا می گفت : اگر گاهی گوسفندی یا چیز دیگری بفروشیم صاحب آن مبلغ اندکی به ما می دهد. رضا سراوانی از گاو و گوسفندهایش می‌گفت که به خاطر خوردن نخ های بسته بندی سبزی ها و دورریزها از بین رفتند.

فضای بیرون خانه پر شده از فضولات حیوانی، طوری که تحمل بوی نامطبوع آن برای ما ممکن نبود. اما آن‌ها عادت کرده اند! در کنار همین‌ها می‌خوابند! در کنار همین‌ها زندگی(!) می‌کنند.

خانواده سراوانی از اولین امکاناتی که همه خانواده‌ها باید برخوردار باشند یعنی آب و برق و گاز، محرومند. یک موتور برق دارند، وضعشان خوب است(!) اما بنزین برای روشن کردن آن ندارند.

در کنار خانه چاه آب نسبتا شوری وجود دارد که از آن برای شستشو و آشامیدن استفاده می کنند. از حمام هم که خبری نیست! شاید ماهی یک بار در زمانی که هوا خوب باشد آب را روی آتش گرم کنند و استحمام کنند.

ظرف غذایشان را دیدم. یک استانبولی که برای بنّایی استفاده می‌شود و مقداری نان خشک که با آب نرم شده بود. باید لذیذ باشد!

عمو رضا می گفت: خط لوله اصلی آب و گاز و نفت گنبد از کنار خانه ما می گذرد اما چیزی به ما نمی رسد. چراغ‌های اتوبان تا دوردست‌ها را روشن می‌کند اما منزل ما را نه!

رضا سراوانی گرفتار بیماری قند خون هم هست اما با این وجود صبح ها برای کار به میدان میوه و تره بار می رود و مقداری کارتون جمع می کند تا کیلویی ۱۵ تومان بفروشد و نان حلال تهیه کند! البته نه از نانوایی کنار منزل، چون قیمت آن آزاد حساب می شود. پس برای تهیه نان با پای پیاده به روستا می رود تا نان ۴۵۰ تومانی بخرد.

تصویری که در زیر می‌بینید محل خواب عمو رضا و همسرش است. می‌گفتند تا صبح از سرما یخ می‌زنیم! بخاری که هیچ، هیزم هم دم دستشان نیست. با همه این‌ها عمو رضا خدا را شکر می‌کرد!

عمو رضا می گفت: اسلام برای همین آدم‌های نِفله است! می‌گفت: یک بار گرسنه بودم، به یک مسجد که مجلس امام حسین(ع) در آن برپا بود رفتم اما مرا راه ندادند و گفتند همان بیرون باش تا به تو غذا بدهیم! این حرف آخر عمو رضا سراوانی بیشتر از همه دل آدم را به درد می آورد. عمو رضا گفت شب‌ها قبل از این که بخوابد برای همه دعا می‌کند.

دوست من، همشهری من، مسلمانان شیعه و سنی، او هم یک مسلمان است. پیامبر عظیم الشان اسلام می‌فرماید: خداوند به طور قطع روزی و امکانات مستمندان را در میان اموال توانگران و اغنیا قرار داده است. پس اگر محرومان گرسنه و برهنه بمانند و دارای هرگونه کمبود باشند، این از گناه توانگران و ثروتمندان است./ مستدرک الوسائل ۱-۵۰۹

شخصی به پیامبر اکرم(ص) گفت: چرا به ضعیفان و فرو افتادگان بیشتر می دهید؟ فرمود: مگر خداوند که به شماها توجه می کند جز به خاطر ضعیفان و محرومان است؟

اساس حکومت اسلامی باید همین باشد. اصلا پیامبران و معصومین علیهم السلام برای گرفتن حق مظلوم از ظالم و رسیدگی به محرومان و مستضعفان عالم تلاش می‌کردند تا عدل و قسط را برقرار کنند. مگر انقلاب اسلامی ایران جز برای رسیدن به این اهداف تشکیل شد؟ اگر این چنین نباشد، این انقلاب نیز ارزشی نخواهد داشت و صرفا جابه‌جایی قدرت بوده است و بس.

اگر  رسیدگی به محرومان در حکومت اسلامی صورت نگیرد، حکومت اسلامی به خطر خواهد افتاد. برکت از زندگی مردم خواهد رفت و فاصله طبقاتی بیشتر و بیشتر خواهد شد. این انقلاب و این حکومت باید اسلامی باشد و در حکومت اسلامی چنین مواردی نباید مشاهده شود.

“این انقلاب، چون با نام خداست، همیشه با شیطان‌ها مواجه است. چون معتقد به طرفدارى از مستضعفان و مظلومان است، همیشه با قلدران و زورگویان و مستکبران، دست‌به‌گریبان است.”/ رهبر معظم انقلاب اسلامی-سخنرانى در دیدار مسئولان سازمان تبلیغات اسلامى ۶تیر ۱۳۶۹

یکی از امور مسلّم در سیره پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت علیهم السلام، اهتمام ایشان به رفع نیاز مستضعفان و محرومان و یتیمان است. آن بزرگواران می‌کوشیدند در جبهه آنان باشند، کرامتشان را حفظ کنند و محرومیت‌هایشان را بزدایند؛ زیرا آنان را محبوب خدا و وسیله رحمت الهی می‌دانستند. آن‌ها خود را از محرومان می‌پنداشتند. از این رو به آنان عشق می‌ورزیدند و آنان را بزرگ و عزیز می‌داشتند.

از امیرمؤمنان علی علیه السلام روایت شده است که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود که در شب معراج خداوند به او فرمود:

“ای محمد! دوست داشتن خدا، دوست داشتن فقیران و نزدیک شدن به ایشان است. (گفت: آنها چه کسانی هستند؟ فرمود:) کسانی که به اندک خشنودند و بر گرسنگی شکیبایند و بر زندگی گوارا و سپاسگزارند و از گرسنگی و تشنگی شکایت نمی‌کنند و با زبانشان دروغ نمی‌گویند و بر پروردگارشان خشمناک نباشند و بر آنچه از دست داده اند، افسرده خاطر نمی‌شوند و به آنچه به دست آرند، شادمان نمی‌شوند. ای محمد! دوست داشتن من، دوست داشتن فقیران است. به فقیران و مجلسشان نزدیک شو تا تو را به خود نزدیک کنم و از ثروتمندان و مجلسشان دورشو که فقیران دوستان من هستند.”

پس از خواندن این گزارش‌واره فکر نکنید و تاسف نخورید و وظیفه خود را بر دوش دیگری مپندارید. همه ما کم یا بیش سهم داریم و همه باید پاسخگو باشیم./سلام گنبد