وقتی مشکلات، حریف مهر مادری نمی‌شود
مادر گالیکشی که 50 سال از فرزند معلولش نگهداری می‌کند / دکتر گفت کودکت را به سطل آشغال بی انداز و به زندگی‌ات ادامه بده
مادرم وقتی‌که مرا زادی، نمی‌دانستی که نوزادی را در بطنت می‌پرورانی که قرار است تا ابد نوزاد بماند، جسمش بزرگ می‌شود اما رنج پرورشش همچنان نوزادانه تا ابد مهر مادریت را به آزمون می‌گذارد.
مادران ایرانی همواره به‌عنوان اسوه‌های عشق و مهربانی شناخته می‌شوند. فرشتگانی که حضورشان شالوده اصلی خانواده‌های ایرانی را تشکیل می‌دهد.
به گزارش گلستان 24، مادرم وقتی‌که مرا زادی، نمی‌دانستی که نوزادی را در بطنت می‌پرورانی که قرار است تا ابد نوزاد بماند، جسمش بزرگ می‌شود اما رنج پرورشش همچنان نوزادانه تا ابد مهر مادریت را به آزمون می‌گذارد.
مادرم نه زبانی برای از تو گفتن دارم، نه بازوبانی برای در آغوش کشیدنت و نه حتی پایی که بتوانم در مقابل شکوهت به سجده بیفتم، اما هر بار که صبورانه عشقت را دیکته می‌کنی ذکر و حمد فرشتگان الهی برای توست.
مادرم وقتی مرا زادی تمام خستگی‌هایت در انتظار مرد شدن و به امید روزی که سایه‌سرت گردم در کنار گهواره‌ام آرام گرفت، اما امروز که 50 سال از آن روز می‌گذرد سایه تر و خشک‌کردن‌های تو، سایه مراقبت‌های تو، سایه پرورش و شب‌بیداری‌های تو، روزبه‌روز بر سر من بیشتر گسترده می‌شود اما هرگز سایه‌ای از من برای تو سایبان نشد.
مادرم آموزش ندیده شاگرد مکتب تو شدم، سال‌هاست در کلاس اول زندگی مانده‌ام اما هرگز صدایی از اخراجت و فریادی از شکایتت مرا تنبیه نکرد.
مادرم نور خدا را در چهره‌ات لمس کردم و عظمتش را در نگاهت دیدم، که تمامی این دردها را از زادروز من می‌کشی اما هرگز خستگی و ناامیدی را به من ارزانی نداشتی، مهرت باقی است و شکوهت پابرجاست؛ هرچند که زمانه ناملایماتش را بر تو کوفته است.
مادرم گرچه چشمت به درماند تا مسئولی در بزند و به خاسته‌هایت گوش فرا دهد.
من امین‌الله کمالی صدرآباد 50 ساله از معدود معلولین جسمی- حرکتی، ذهنی و تشنجی از نوع خیلی شدید (ایزوله) هستم که افرادی مانند من، به گفته پزشکان زیر 25 سال عمر خواهد کرد؛ با ایثارگری مادری صبور و مهربان توانسته‌ام تا سن 50 سالگی به زندگی خود ادامه دهم.
حال با مادر خود در روستای محمودآباد در فاصله یک کیلومتری از شهر گالیکش زندگی می‌کنیم.
تقویم 22 فروردین‌ماه و روز گرامیداشت مقام والای مادر را نشان می‌دهد روزی که همه خود را آماده تقدیر از مقام مادر کرده‌اند.
به روستای محمودآباد رفتیم تا این روز را به این مادر فداکار تبریک بگوییم، امانگاهمان لبخندها را به گریه و نفسمان همانند بغض به جانمان افتاد.
بانو " نازآتون میرگلی گرما سفلی " از زندگی با فرزند معلولش می‌گوید: همه سهم من از این دنیا، یک فرزند معلول است که توان حرکت کردن و حرف زدن ندارد. 50 سال پیش وقتی فرزندم را در سن 25 سالگی به دنیا آوردم، دارای سری نرم بود و بیست‌روزه بود که برای معالجه به دکتر مراجعه کردیم و پزشک بعد از معالجه، ملحفه روی تخت را پیچاند و گفت این بچه را داخل سطل زباله بینداز و به خانه برو.
من و شوهرم به حرف این پزشک گوش نکردیم، زیرا خداوند امین‌الله را بعد از سه فرزندی که مرده به دنیا آمده بودند، به ما بخشیده بود و تصمیم به نگهداری از وی گرفتیم.
وی با اشاره به این مطلب که پدر امین‌الله 5 سال است که به رحمت خدا رفته گفت: پنج سال پس از تولد امین‌الله پدرش ما را ترک کرد وزندگی جدیدی را شروع کرد.
ناز آتون گفت: اکنون با یارانه و مستمری و بن‌هایی که به امین‌الله از سوی بهزیستی و مستمری که از سوی کمیته امداد به من داده می‌شود، امرارمعاش می‌کنیم و راضی‌ام به رضای خدا.
این مادر سالخورده که خود نیز از ناراحتی قلبی رنج می‌برد، گفت: حدود سه سال است ناراحتی قلبی هم گریبان گیرم شده و ضمن این مریضی باید از امین‌الله که به خاطر شرایطش همیشه بر روی تخت قرار دارد نیز مراقبت کنم.
وی اظهار داشت: امین‌الله از دست کسی حتی آب هم نمی‌خورد و باید حتماً خودم به او غذا و آب دهم و اگر روزی نباشم از کسی غذا قبول نمی‌کند.
این مادر 77 ساله عنوان می‌کند: یک روز که برای ناراحتی قلبی روانه دکتر شده بودم، امین‌الله تمام آن روز چیزی نخورده بود و گرسنه و تشنه مانده بود.
این مادر گالیکشی با اشاره به هزینه بالای داروی قلبی و داروی تشنج امین‌الله، گفت: گاهی داروهای خودم را برای تأمین داروهای پسرم تهیه نمی‌کنم.
وی در پاسخ به اینکه چرا امین‌الله را به بهزیستی نسپرده است، می‌گوید: فرزند امانت خداست و خداوند صلاح دانست که او را معلول به من دهد و وظیفه‌دارم تا روزی که زنده هستم از امین‌الله نگهداری کنم.
مادر امین‌الله که چشمانش نم اشک گرفت ادامه داد: تنها روزی که در این دنیا نباشم اجازه می‌دهم فرزندم را به بهزیستی بسپارند.
این مادر فداکار می‌گوید: به خاطر فرزند معلولم، هیچ‌وقت از خدا گله‌ای نکردم. همیشه با خودم می‌گویم، حتماً صلاح و مصلحتی بوده که این بچه، معلول شده است. در همه این سال‌ها به عشق امین‌الله، همه سختی‌ها را به جان خریده‌ام و ازخداخواسته‌ام که تا زمانی که زنده هستم، قدرت و توانایی بدنی به من بدهد تا هیچ‌وقت از نگهداری فرزندم خسته نشوم.
هم‌وطنانی که قصد کمک برای بهبود و رفع مشکلات این مادر فداکار رادارند می‌توانند با تماس با شماره 5837070 با پیش‌شماره 0173 " مجتمع خدمات بهزیستی پردیس گالیکش " تماس بگیرند.
مادر! ای شکوه پابرجا، به احترامت باید تمام‌قد ایستاد.
ارسال نظر