مهجوری شهر تپه نقره ای/ کم توجهی به جاذبه های گردشگری گمیشان

در این گزارش با عنوان 'گمیشان شهری با جاذبه های فراوان اما فراموش شده' به قلم قدسیه قربانی می خوانیم: گمیشان با جمعیتی بیشتر از 60 هزار نفر در غرب گلستان قرار دارد. شهرستانی که نام آن به عنوان تپه نقره ای ترجمه می شود. شهرستان ترکمن نشینی که در کنار آداب و رسوم و صنایع دستی غنی ترکمن، طبیعت و تاریخ را یک جا در خودش دارد. بافت تاریخی گمیشان که البته این روزها در بیشتر بخش ها در حال ویرانی است، بعد از بافت تاریخی گرگان، منسجم ترین محدوده تاریخی استان است و خانه های شاخص با معماری منحصر به فرد که تلفیقی از معماری آذربایجان، روسیه و دوران پهلوی اول و اواخر قاجار است آن را از تمام بافت ها، بناها و محدوده های تاریخی استان جدا می کند. 

به گزارش گلستان 24، بافت تاریخی گمیشان با وجود تبلیغات گسترده از سوی مسئولان این شهرستان در حوزه گردشگری بدون کوچک ترین سامانی رها شده است. 

گنجینه گمیشان به بافت تاریخی و خانه های چوب و آجرش خلاصه نمی شود. تالاب بین المللی گمیشان یکی از چندین تالاب گلستان است که هر ساله میزبان هزاران پرنده مهاجری است که زمستان خود را به شمال ایران پناه می آورند. 

تالاب گمیشان با وجود منظره حیرت آور پرندگانی که از آبان تا اوایل فروردین میهمان اقوام ترکمن هستند تنها به چشم عکاسان خبری می رسد و در آن خبری از گردشگران و پرنده نگران نیست. آب آن هم تنها به مصرف تامین آب برای سایت میگو می رسد. 

اما قصه فراموش شدگی جاذبه های گردشگری در گمیشان تمام نمی شود چرا که گلفشان های 'نفتلیجه' و 'قانیارق' هم در فهرست بلند و بالای حذف شدگان از برنامه های گردشگری استان وجود دارند. 

این گلفشان ها مانند بسیاری از جاذبه های طبیعی در گلستان در تلی از زباله و نخاله فرو رفته اند و آن چه بیشتر به دید می آید زباله است. 

گلفشان قارنیارق در میان اهالی بومی اهمیتی ویژه دارد و بومیان به خواص درمانی و دارویی آن اعتقاد دارند. 

یک دکترای گردشگری درباره ظرفیت های گمیشان می گوید 'در این شهرستان جاذبه های با اهمیت و فراوانی مانند ساحل شنی، تالاب، گلفشان، بندر خواجه نفس و بافت تاریخی وجود دارد اما محصول گردشگری در آن فراهم نیست. مثلا ساحل روستای چارقلی بسیار بکر بوده و نسبت به دیگر سوال گلستان بهتر است ولی علاوه بر نبود راه دسترسی مناسب به ساحل، امکانات گردشگری در آن فراهم نیست'. 

مهدی سقایی با بیان وجود قابلیت بالای گمیشان در زمینه گردشگری صیادی، تالاب و گلفشان ها که اثر ژئوتوریسم دارند ادامه می دهد 'در بحث گردشگری وجود جاذبه به تنهایی کافی نیست و باید امکانات و محصول گردشگری هم فراهم باشد. محصول گردشگری شامل فراهم بودن راه ها و وسیله حمل و نقل، وجود زیرساخت هایی مانند آب، برق، تلفن، خدمات مهمان نوازی از قبیل مهمانسرا، هتل، محل اقامت، تجاری و پذیرایی و عناصر مدیریت مثل تورگردانی، معرفی جاذبه و مواردی از این دست است. وجود جاذبه ها با ترکیب عناصر گردشگری سبب جذب گردشگران می شود. 

در گمیشان همه جاذبه ها در سطح خوبی قرار دارد اما به دلیل نبود زیرساخت های گردشگری، قابلیت جذب گردشگران وجود ندارد. این شهرستان فاقد سند راهبردی گردشگری بوده که این مسئله مشکل عمده اکثر شهرستان های ما است. متاسفانه در طرح آمایش استان هم به جاذبه های گردشگری به عنوان مناطقی که می تواند در توسعه نقش داشته باشد، توجه نمی شود. 

برداشت اکثر متولیان این است که ما جاذبه داریم اما به جنبه های مدیریتی مانند تورگردانی ها، تبلیغات، معرفی جاذبه ها و مواردی از این دست توجهی نمی شود. در گمیشان باید الگوهای فضای گردشگری و گونه های گردشگری تعیین شود تا بتوان بازار هدف را مشخص کرد'. 

وی با اشاره به بی توجهی به گردشگری از دیدگاه توسعه ای، ادامه می دهد که با توجه به تمامی ظرفیت ها در استان ما گردشگری می تواند یکی از بخش های توسعه ای باشد. بر اساس تحقیقاتی که انجام دادم سطح بیکاری در گمیشان بالا بوده و با توجه به کاهش بازده کشاورزی و پایین آمدن سطح درآمد صید و صیادی، گسترش گردشگری می تواند به اقتصاد منطقه کمک فراوانی کند. مهم ترین کار در این زمینه هم فراهم کردن طرح راهبردی گردشگری است تا بتوانیم به درستی از این منابع برای توسعه منطقه استفاده کنیم. 

6159/6203

انتهای پیام /*