یکی از مجروحین واقعه 12 دی شهرستان گالیکش در منزلم به شهادت رسید + تصاویر

به گزارش گلستان24، مصاحبه نیلکوه با حاضرین در خصوص واقعه 12 دی را خواهید خواند.

مردم گالیکش سالیانی قبل از واقعه 12 دی سال 57 نیز همگام با انقلاب بودند

حاج اسماعیل عرب کوهسار یکی از بازاریان حاضر در حادثه 12 دی گالیکش در گفت‌وگو با نیلکوه گفت: انقلابیون گالیکش پیش از انقلاب شکوهمند اسلامی با توجه به ارتباطی که باشخصیت‌هایی نظیر آیت‌الله خامه‌ای، شهید کامیاب و شهید هاشمی نژاد داشتند در مسیر انقلاب حرکت می‌کردند.

چند دفعه به همراه حجت‌الاسلام موسوی امام‌جمعه شهرستان گالیکش در مسجد کرامت مشهد خدمت آیت‌الله خامنه‌ای رسیدیم تا مسائل مطرح‌شده از سوی اما خمینی (ره) را جویا شویم.

حلقه پیوند مردم گالیکش به رهبر انقلاب حجت‌الاسلام سبحانی امام‌جمعه شهرستان گنبدکاووس بودند.

اوایل سال 56 آیت‌الله مدنی توسط رژیم شاه به گنبدکاووس تبعیدشده بودند.

این‌جانب به همراه آقای خامنه‌ای، حاج‌آقا موسوی، حجت‌الاسلام سبحانی و شهید کامیاب با خودروی آریای مرحوم حاج حسین خسروی که من راننده آن بودن از منزل آقای موسوی به گنبد خیابان ولیعهد سابق برای دیدار از آیت‌الله مدنی رفتیم.

آماده‌سازی منزلی که قرار بود آیت‌الله مدنی در آن اسکان یابند توسط خیرین گالیکشی انجام‌گرفته بود. حتی کولری توسط مرحوم حاج یحیی خسروی برای آن خانه تهیه شد.

آقای کامیاب از همان‌جا به منزل آیت‌الله خامنه‌ای اطلاع دادند که ما هم‌اکنون منزل آیت‌الله مدنی هستیم هم آیت‌الله مدنی و آقای خامنه‌ای در سلامت کامل هستند و شما نگران نباشید.

همه به‌اتفاق به گالیکش آمدیم و نهار را مهمان حاج‌آقا موسوی بودیم.

مأمورین شاه می‌خواستند بیداری انقلابی مردم گالیکش در دیگر نقاط منطقه انتشار نیابد

افضل چوبداری یکی دیگر از شاهدان واقعه 12 دی گالیکش به نیلکوه گفت: مردم بیدار گالیکش با رژیم شاه مخالف بودند و این نارضایتی خود را به دیگر نقاط گسترش می‌دادند و این باعث حساسیت مأمورین شاه به مردم انقلابی گالیکش شده بود.

ژاندارمی گالیکش نیز با حمایت از اشرار سعی در ایجاد فشار بر انقلابیون گالیکشی را داشت. اشرار با آشوب در گالیکش سعی در مقابله با حرکات انقلابی مردم را داشت. شیشه مغازه‌هایی که عکس امام را نصب‌کرده بودند می‌شکستند، منازل مردم و مغازه‌ها را با چراغ سبز ژاندارمری غارت می‌کردند.

صبح روز 12دی‌ماه عده‌ای چماق به دست طرفدار رژیم شاه با حمایت مأمورین پاسگاه ژاندارمری گالیکش به فرمانده‌ای ابراهیمی فر اقدام به تظاهرات و سردادن شعار جاوید شاه و شکستن شیشه درب مغازه‌های که عکس امام خمینی (ره) را نصب‌کرده بودند پرداختند.

متعاقب این حرکت عصر روز 12دی‌ماه (همان روز) که باد تندی در گالیکش وزیدن گرفته بود خبر پخش شد که چماق به دستان مجدداً قصد حمله به شهر و غارت مغازه‌ها و منازل مردم رادارند که در مدت‌زمان کوتاهی جمعیت انبوهی کنار خیابان مقابل مسجد جامع تجمع و آماده مقابله با چماق داران شدند، تصمیم به حرکت به سمت پمپ‌بنزین برای مقابله با چماق به دستان گرفته شد.

آقای اکرمی یکی از هم‌وطنان آذری ساکن گنبد که در گالیکش جایگاه فعلی قنادی پانیذ مغازه داشت خبر حمله احتمالی چماق داران به مردم گالیکش را به اطلاع مردم منطقه ترک آباد گنبد رسانیده بود.

حاج‌آقای موسوی به آقای اکرمی گفت: به عزیزان گنبد بگویید به گالیکش نیایند، مردم گالیکش خود از پس این مسئله بر خواهند آمد.

قاصدی از گالیکش به گنبد راهی شد تا مانع از آمدن گنبدی‌ها به گالیکش شود. قاصد بین عزیزان را دیده بود و نتوانسته بود مانع آمدن آن‌ها شود.

گنبدی‌ها به همراه شیخ ابراهیمی مدیر حوزه علمیه منتظری گنبد به مسجد جامع گالیکش نزد حاج‌آقا موسوی آمدند و آقای موسوی گفتند برگردید و به مقابله به آن‌ها نروید.

دراین‌بین کسی آمد و گفت: جلوی ماشین‌هایی که از سمت شرق به گالیکش می‌آیند را اشرار گرفته و مردم را اذیت و آزاد می‌کنند.

جمعیت به سمت ورودی شرق گالیکش رفتند و کنار پمپ‌بنزین کسرایی تجمع کردند.

ابتدا حاج‌آقا موسوی سخنرانی کرد و بعدازآن آقای حجت‌الاسلام ابراهیمی؛ پس از سخنان حجت‌الاسلام ابراهیمی آقای موسوی از هم‌وطنان گنبدی و آقای ابراهیمی خواست تا از همین‌جا برگردید، شب شده و اشرار در تاریکی و درون پنبه‌زارها هستند و ممکن است تیراندازی کنند.

مردم در حال متفرق شدن بودند که از داخل زمین‌های پنبه زاد به سمت جمعیت تیراندازی شد و دراین‌بین شهید سید نعمت‌الله حسینی نیا، قنبر خسروی (قنبر قصاب ) و مرحوم علی‌اکبر مختاری تیر خوردند.

به اتفاق دوستان برای کمک به مردم گالیکش آمدیم

عباس نقابی از جانبازان گنبدی حادثه 12 دی به نیلکوه گفت: شهر گنبد در صف نفت ایستاده بودم که خبر آوردند اشرار در گالیکش به خانه‌ها و مغازه‌های مردم حمله‌ور شدن و مشکلاتی برای مردم ایجاد کرده‌اند.

به همراه دوستانمان ماشین‌هایی که به سمت گالیکش می‌آمدند نگه می‌داشتیم و برای کمک به مردم این شهر می‌آمدیم.

گالیکش رسیدیم اشرار رفته بودند. با دوستان گفتیم برگردیم گنبد و دوباره فردا صبح به کمک مردم گالیکش بیاییم.

جلوی مسجد جامع از مردم گالیکش و حاج‌آقا موسوی خداحافظی کردیم و به سمت گنبد حرکت کردیم.

ژاندارمری گالیکش که رسیدیم سربازی جلوی ماشین‌ها را گرفت (یک خاور، یک مینی‌بوس و سه خودروی سواری) تا فهمیدند که ما برای مقابله با اشرار به گالیکش آمده‌ایم شیخ ابراهیمی را از خاور پیاده کردند و به‌سختی مورد ضرب و شتم قراردادند.

در این حین فرمانده ژاندارمری ابراهیمی فر معدوم که بلندگویی در دست داشت اعلام آتش داد و نیروهای نظامی ما را به رگبار بستند.

جمعیت سرازیر شدند از ماشین‌ها پایین و در تاریکی شب در پنبه‌زارها سرگردان شدند.

من که در خاور بودم از ناحیه بازی و دست چپ تیر خوردم و در پنبه‌زارها سرگردان بودم به‌سختی خود را به جاده نو رساندم.

توسط خودروی پژو حاج محمود خسروی که فرزندش حاج علی خسروی مجروحین را به گنبد انتقال می‌برد من نیز به بیمارستان شهدا آمدم.

یکی از شهدای 12 دی در منزلم شهید شد

ابوالقاسم سدیدی یکی از بازاریان سال 57 گالیکش گفت: نماز مغرب و عشا را در مسجد جامع گالیکش خواندیم و به منزل (واقع در خیابان شهدا - کوچه شهدای چهارم) رفتم. طولی نکشید که صدای شلیک گلوله به گوش رسید دقایقی بعد با ضربات محکمی در به صدا درآمد.

درب منزل را باز کردیم و مجروحین را به خانه بردیم. با شنیدن دو صدای شلیک متفاوت صدای شلیک ژاندارمری گالیکش قطع شد. ( فردای آن روز فهمیدم آن دو شلیکی توسط مشهد قلی شیخی از ساکنین اوغان انجام‌شده که نیروهای ژاندارمری با ترس از اینکه مردم گالیکش از سمت مزار به آن‌ها حمله خواهند کرد تیراندازی را قطع کردند)

چهار نفر از مجروحین حادثه 12 دی به خانه ما آمدند شهیدان محمود پیری، سیاوش ناصری و نریمان نظری دراین‌بین بودند.

با چادر و پارچه محل خونریزی مجروحین را بستیم. چند چادر و ملحفه دور بدن شهید نریمان نظری پیچیده بودم اما خونریزی‌اش زیاد بود و باز خون به بیرون می‌آمد.

کنارش نشسته بودم و گریه می‌کردم که با لبخند گفت: چرا گریه می‌کنی ما برای رضای خدا و حفظ زن و بچه‌های گالیکشی از دست اشرار به اینجا آمدیم.

شهید نریمان نظری همان شب در منزل ما به شهادت رسید.

مجروحین را با قرار دادن نردبان به کمک فریدون خسروی، نوروز خانی راد و شهید غلامرضا نقدی پور به منزل کدخدای گالیکش ( گالیکش در تقسیمات کشوری آن زمان به‌عنوان یک روستای محسوب می‌شد) حسن خسروی انتقال و ازآنجا توسط برادرش فریدون خسروی و خود وی با خودروهای شخصی کدخدا حسن به بیمارستان شهدا گنبد انتقال دادند.

فردای آن روز مردم زیادی از گالیکش برای اهدای خون به مجروحین گنبد رفتند.

کدخدا بودم ولی با انقلابیون همراه بودم

کدخدا حسن خسروی در خصوص حادثه 12 دی گفت: آدم‌های زیادی به خانه ما پناه آورده بودند و جایی برای نگهداری آن‌ها نداشتیم.

مجروحین را به منزل دیگر همسایه‌ها انتقالشان می‌دادیم تا بعد به بیمارستان برسانیم.

کدخدای روستای گالیکش بودم ولی از انقلابیون اصلی شهر بودم. چون حرکت انقلاب یک حرکت مردمی بود ما هم از جنس همین مردم بودیم و به انقلابیون کمک‌های زیادی کردم.

پیش از انقلاب اعلامیه‌های امام خمینی (ره) و دکتر شریعتی رابین مردم توزیع می‌کردیم.

شهدای 12 دی مظلومان شهر گالیکش

طی سالیان گذشته آن‌گونه که باید در خصوص شهدای 12 دی گالیکش در این شهر کاری صورت نگرفته است.

سنوات گذشته گرامیداشت این روز در گنبد باشکوه‌تر از گالیکش برگزار می‌شد به‌طوری‌که سال گذشته با مطلبی که در نیلکوه درج شد مسئولین دو روز با تأخیر گرامیداشت این روز را در گالیکش برگزار کردند.

خیابان شهدا 12 دی گالیکش ( شهدا فعلی) تا اوایل دهه هفتاد بانام شهدا 12 دی یاد می‌شد اما امروز 12 دی از این خیابان حذف‌شده و هیچ کوچه‌ای در گالیکش به این نام نیست. حتی آن دو خیابانی که حادثه در آنجا اتفاق افتاده است.

تنها نماد و نشانه‌ای که شاید بتوان از این واقعه در گالیکش پیدا کرد تصویر شهدا در محل وقوع حادثه 12 دی است.

پیام رهبر انقلاب در خصوص مردم گالیکش

«برادر درویش

با سلام گالیکش در آن منطقه، نخستین آبادی‌هاست که به اندیشه‌های انقلابی و حاملان و پیام‌آوران آن، امکان فعالیت داد. ازآنجا بود که در سال‌های ۵۲ و بعد ما توانستیم جهت و راه و پیام خود را در آزادشهر، رامیان و گنبد مطرح کنیم و تدریجاً سراسر منطقه را تا قسمت‌های شمالی و غربی‌اش زیرپوشش بگیریم. امتیاز گالیکش به این بود که آقای سید باقر موسوی را داشت و ایشان در آغاز تنها روحانی دشت بود که ما و افکار انقلابی را می‌پذیرفت و از زحمات احتمالی آن واهمه نمی‌کرد. بنابراین مقتضی است نسبت به درخواست ایشان در مورد تشکیل سپاه در آن شهر طبق ضوابط توجه بیشتری مبذول شود.

سید علی خامنه‌ای ۱۵/۱۲/۵۸»