دور خیز مردم برای رکورد جدید مشارکت

به گزارش گلستان24،بالاخره متفاوت‌ترین جمعه سال از راه رسید. روزی که سرنوشت چهار ساله ۸۰ میلیون ایرانی رقم می‌خورد. امروز روز تجدید میثاق، روز نشان دادن غیرت ملی، روزی است که تمام نگاه‌ها در جای جای دنیا به این سمت دوخته شده تا ببینند چگونه سیل خروشان مردم این دیار برای سرنوشت کشورشان تصمیم می‌گیرند.

اینجا در گلستان نگارستان ایران زمین همه آمده‌اند، پیر و جوان، مرد و زن، برخی‌ها بچه بغل و برخی دیگر عصا زنان، آمده‌اند تا بگویند به پای عهد و میثاقی که با انقلاب بسته‌اند مانده‌اند و برای سربلندی‌اش هر کاری می‌کنند.

اینجا میدان شهرداری و شعبه ۸۱ رای گیری است. ساعت از هشت گذشته و درب ساختمان شهرداری بسته است اما جمعیت کثیری که اکثرا میان سال هستند پشت در منتظرند تا هرچه سریع‌تر رای خود را به صندوق بیندازند.

علی طاهری جزو نفرات اولی است که پشت در شهرداری ایستاده است. می‌گوید از ساعت هفت و نیم صبح آمده تا نفر اولی باشد که رای می‌دهد. کمی از اینکه تدارک لازم برای آغاز رای گیری آماده نیست دلخور است. می‌گوید چیدمان میز و مرتب کردن صندلی‌ها کاری نیست که به دقیقه ۹۰ بیفتند بلکه باید شب گذشته انجام می‌شد.

از طاهری می‌پرسم چرا صبح زود را برای رای دادن انتخاب کرده است، در پاسخ به سوالم با دستش جمعیت حاضر را نشان می‌دهد و می‌گوید: ببینید اکثر افرادی که قبل از ساعت هشت به اینجا آمده‌اند هم سن من هستند و این نشان می‌دهد ما پیرمردهای امروز و جوانان نسل گذشته چقدر به اهمیت انتخابات واقف هستیم. 

از او تشکر می‌کنم، چشمم به مرد مسنی می‌خورد که در حال نزدیک شدن به صف رای است.

آمده ایم به ندای رهبری لبیک بگوییم

رحیم ساداتی حدود ۶۰ سال سن دارد، به آرامی گام بر می‌دارد و می‌گوید آمده است به ندای رهبری لبیک بگوید و تکلیف شرعی خود را ادا کند.

از وی علت حضورش را در ساعات ابتدایی برای رأی دادن می‌پرسم، خنده‌ای می‌کند و با لحن طنزی می‌گوید با خودم گفتم تا جوان ترها از خواب بیدار و برای رأی آماده شوند من سریع تر رأی دهم تا منتظر نشوم.

احمد صفری فردی دیگری است که در حال بررسی شناسنامه و مدارک خود است، می‌گوید در تمامی انتخابات شرکت داشته و هیچ‌گاه فرصت مشارکت در تصمیم‌گیری مسائل مربوط به کشورش را از دست نداده است.

کمی آن طرف تر، بانویی ترکمن با فرزند خردسالش برای رأی دادن آمده است. فرزندش مدام خمیازه می‌کشد و با چشم‌های خواب‌آلود به اطراف نگاه می‌کند، سراغش می‌روم و علت حضورش را در این ساعات ابتدایی از وی جویا می‌شوم. می‌گوید: همیشه برای رأی دادن ساعات ابتدایی را انتخاب می‌کنم تا هر چه زودتر تکلیف خود را ادا کنم.

به این بانوی ترکمن می‌گویم بهتر نبود فرزند خواب‌آلودتان را با خود نمی‌آوردید اما قاطعانه می‌گوید: نه باید از همین سنین ابتدایی اهمیت حضور و مشارکت در سرنوشت خود و کشورش را درک کند.

وی با انتقاد از الکترونیکی شدن انتخابات می‌گوید: به نظر من آرای کاغذی بهتر بود چرا که من می‌بینم افرادی که برای رأی دادن پای دستگاه می‌روند کمی کند عمل می‌کنند و این باعث می‌شود سرعت رأی‌گیری کاهش پیدا کند.

زهرا لولایی یکی از رأی اولی‌هایی است که برای رأی دادن به همراه مادرش آمده است.

حس شیرین مشارکت با حضور در «دنیای آدم بزرگ ها»

خیلی ذوق زده است و نام کاندیدهای شورای شهر را به همراه کد مربوط نوشته و در دست دارد. می‌گوید پا به دنیای آدم بزرگ‌ها گذاشتن حس عجیب و قشنگی است و زیباتر از آن اجازه مشارکت در تعیین سرنوشت است.

وی از رئیس‌جمهور آینده کشورش می‌خواهد بعد از انتخاب شدن و بر سر کار آمدن مشکلات مربوط به جوانان را در الویت قرار دهد.

علی سالاری مرد ۸۰  ساله‌ای است که عصا در دست به همراه دخترش به مسجد آمده تا رأی دهد. میگویم پدر جان‌سختتان نیست با این وضعیت برای رأی دادن آمده‌اید، می‌گوید: با وجود اینکه راه رفتن برایم مشکل شده و توانایی جسمی‌ام روزبه‌روز تحلیل می‌رود اما دوست دارم در انتخابات شرکت کنم چراکه حس خوشایند مفید بودن بهمن دست می‌دهد و احساس می‌کنم در تعیین سرنوشت کشورم سهیم هستم.

وی افزود: درست است که پا به سن گذاشته‌ام ولی من  و هم‌سن‌های من هم قشر بزرگی از جامعه را تشکیل می‌دهیم که روزی این انقلاب با دستان ما شکل گرفت و باید تا وقتی زنده‌ایم برای آبادی خانه‌ای که ساخته‌ایم تلاش کنیم و در صحنه حضور داشت باشیم.

منبع:مهر