گلستان پایتخت اکوتوریسم ایران
درختان 30 متری «سرخدار» علیآبادکتول با قدمت 190 میلیون سال
درختان «سرخدار» را میتوان میراث زنده و شاهکار طبیعی ایران دانست که با توجه به نوع تنوع زیستی وحفظ ذخایر ژنتیکی و بومشناسی گونههای یگانه مهم باقیمانده از دوران سوم زمینشناسی است.
به گزارش گلستان 24 ،صنایع دستی و گردشگری استان گلستان، مطالعات فسیلشناسی قدمت درختان «سرخدار» را بالغ بر190 میلیون سال میداند.
جنگل سرخدار «دره پونه آرام» گلستان در شهرستان علیآبادکتول به مساحت حدود 100 هکتار در «دره پونه آرام» و در روستای «سیاه رودبار» قرار دارد و ارتفاع «سرخدار» در این جنگلها به 30 متر میرسد.
داشتن چنین ارتفاعی برای درختان سرخدار «پونه آرام سیاه رودبار» پدیده ایست که به لحاظ جنگلشناسی تنها در ایران و در جنگلهای این منطقه رخ کرده و بدین ترتیب اهمیت و توجه به این تاریخ زنده جنگلهای هیرکانین را بیشتر از همه اوقات نشان میدهد و آنچه در گلستان میروید پدیدهای استثنایی است.
پوشش گیاهی این منطقه با عملکرد پدیده آب وهوایی، ارتفاع و موقعیت جغرافیایی و خاک منطقه ارتباط مستقیم دارد و این میان، خاک، درجه حرارت و رطوبت از مهمترین عوامل تعیین کننده در نوع و زمان رشد گیاهان منطقه است.
ویژگیهای خاص این منطقه ، رویشگاه درختان کهنسال سرخدار «دره پونه آرام» را به میراثی زنده و شاهکار طبیعی ایران تبدیل کرده است و با توجه به اهمیت موضوع، به جهت حفظ و حراست، پرونده ثبت اثر توسط واحد ثبت اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهیه و این اثر با طی کردن مراحل قانونی در سال 1395 به شماره 346 در فهرست میراث طبیعی ملی ایران به ثبت رسیده است.
سرخدار درختی است سوزنی برگ، سایه پسند و دارای پوست فلسدار. چوب درون آن به رنگ قرمز شاه بلوطی و برگهای آن دائمی و همیشه سبز است که در قسمت پایینی درخشان و براق است و نیاز به خاک مرطوب دارد.
بلندی درخت به ۹ تا ۳۰ متر و قطر آن به سه متر میرسد، رشد آن بسیار کند و رویش ارتفاعی آن سالانه ۱۰ سانتیمتر است.
میوه نوع ماده آن به رنگ قرمز و نوع نر آن برنگ زرد که هر دو غیرسمی است، بذر سرخدار توسط پرندگان از جمله قرقاول پخش میشود، سنجابها نیز به انتشار بذر سرخدار کمک میکنند.
نامهای محلی آن در مازندران و گرگان «سرخدار، سرخهدار و سخدار» است. در علیآبادکتول «سوختال» در رودسر و آستارا «سیردار» نامیده میشود.
ارتفاعات استان گلستان و سپس شرق استان مازندران مهمترین ذخیرهگاههای این گونه در ایران به حساب میآیند.
انتهای پیام/
منبع : فارس
ارسال نظر