وضعیت دردناک کارگران معدن زمستان یورت/عدم توجه پیمانکاران به وضعیت ایمنی کارگران

به گزارش گلستان24؛معدن همان معدن است و کارگران همان کارگران معدن زمستان یورت آزادشهر گلستان که سیزدهم اردیبهشت‌ماه 96 منفجر به کشته شدن 43 تن از کارگران معدن شد دوباره تبدیل به گلوگاهی تنگ و تاریک شده تا کارگران را به داخل بکشد و شاید هیچ وقت دیگر هم پس ندهد.

 کارگران معدن بعد از اردیبهشت امسال که جسدهای کبود هم‌پیشه‌ای‌ هایشان را از دهانه «یورت» بیرون کشیدند، دیگر کارگران سابق نشدند اما غم نان چاره‌ای برایشان نگذاشت، آنها از همان روز که چهل و سومین جنازه را از زیر خروارها زغال‌سنگ درآوردند، دوباره سر هر صبح انتهای آن سربالایی پر درخت، چکمه‌ها را به پا می‌کنند، لباس‌ها را به تن و با چراغ‌های مخصوص خودشان را برای ورود به دهانه آماده می‌کنند.

مشکلات سرجایش است

محمود کمالی کارگر معدن زمستان یورت بود و هنوز هم است، او برای نجات همکارانش وارد تونل شده بود که دچار خفگی شد و یک هفته در بیمارستان بستری شد، یک ماه دست از کار کشید و حالا دوباره به معدن بازگشته و با مشکلاتی مواجه شده است.

کمالی در خصوص  مشلات معدن زمستان یورت به خبرنگار ما گفت:«معدن بعد از حادثه تغییری نکرد، حالا هم مثل روز اولش است، الان ما می‌رویم و کار می‌کنیم و خودمان را به خدا می‌سپاریم. معدن فقط 20 روز اول تعطیل بود، بعدش با همان نیروهای قبلی به سرکار برگشتیم.»

وی با بیان اینکه کارگران معدن، هنوز حقوق برج‌های دو و سه مربوط به قبل از حادثه و مرداد و شهریور که بعد از حادثه بود را نگرفته‌اند،تصریح کرد:روند پرداخت حقوق مثل قبل از حادثه است، فرقی نکرده است.

او ادامه داد: بعد از حادثه انفجار 400، 500 متر از معدن را بستند، همان جایی که انفجار اتفاق افتاده بود، کنارش یک تونل دیگر زدند و به عقب برگشتند، آن مسیر خطرناک است و هر روز ریزش دارد ،دویل تهویه مهمترین معضل معدن زمستان یورت بود؛ حفره‌ای برای ورود جریان هوا و بالابردن ایمنی که اگر مسیر آن در تونل باز بود، انفجار معدن این همه قربانی نمی‌داد.

کمالی اضافه کرد: قرار بود برای معدن دویل بخرند، اگر این اتفاق بیفتد، مشکل حل می‌شود. بدون دویل گاز داخل تونل جمع می‌شود و منجر به خفگی می‌شود،قبل از حادثه معدن زمستان یورت دویل نداشت والان هم ندارد.

وی اظهار کرد: در این مدت بخشی از طلب کارگران را پرداخت کرده‌اند؛ طلب  من 10‌ میلیون تومان بود که نزدیک به هشت ‌میلیون تومان آن پرداخت شده است؛بیشتر کارگرانی که حالا در معدن مشغول به کار هستند، نیروهای جدید می باشند کارگران قبلی بیمه بیکاری می‌گیرند و خیلی‌هایشان برنگشته‌اند، آنهایی که برگشته‌اند حدود 10 تا 20 نفر هستند.

کمالی در رابطه سختی کار در این معدن  گفت: بعد از حادثه مشکلات ما سر جایش ماند، نمی‌دانید با چه بدبختی توانستم چراغ بگیرم، حرف که می‌زنیم اعتراض که می‌کنیم، می‌گویند دیگر سر کار نیایید، هر چه به ما می‌دهند پولش را می‌گیرند، ما چراغ را برای کارمان می‌خواهیم، اما 300‌ هزار تومان از حقوقمان کم می‌کنند، این اتفاق برای لباس‌ها و چکمه‌ها هم می‌افتد.

هر 100 متر تونل معدن باید یک دویل داشته باشد

«اسماعیل میرحسینی»  یکی دیگر از کارگران معدن زمستان یورت که از دقایق اول حادثه اردیبهشت بالای سر کارگران بود و جنازه‌های زیادی درآورده است، به خبرنگار ما گفت: همان بخشی از معدن زمستان یورت که خراب شد را درست کردند و کارگران دوباره کار را دست گرفتند؛ الان کارگران مشغول کار در همان بخش هستند.

به گفته این معدنچی در همان تونلی که دچار انفجار شد، نزدیک به 70، 80 کارگر مشغول به کار بودند که بیشتر از 40 نفرشان کشته شدند؛ از آنهایی که زنده ماندند 10، 15 نفر خودشان را بازنشسته کردند و بقیه هم بیمه بیکاری می‌گیرند.

میرحسینی ادامه داد:شاید از گروه قبلی تنها 10 نفر دوباره در همان تونل مشغول به کار شدند، البته در آن بخشی که دچار انفجار شد، کسی کار نمی‌کند، آن مسیر را رها کرده‌اند و مسیر دیگری را حفر کرده‌اند.

وی با بیان اینکه که معدن زمستان یورت 4 تونل دارد و در هر تونل 70، 80 نفر کار می‌کنند،تصریح کرد: معدن زمستان یورت یکی از بهترین معدن‌های استخراج زغال‌سنگ است و هر بار 600 واگن زغال از آن خارج می‌شود.

او ادامه داد: تونل یک معدن زمستان یورت 1700متر بود که در طول این مسیر یک جاهایی دویل بود که بسته شده بود، این دویل‌ها برای خارج‌شدن گازها زده می‌شوند؛ چرا که داخل معدن تجمع گاز خیلی بالاست. براساس استاندارد ها باید در هر 100 متر یک دویل وجود داشته باشد، هر دویل با توجه به مساحتی که دارد 50 تا 150‌ میلیون تومان هزینه ساخت می‌برد.

این معدنچی اظهار کرد: حالا در معدن زمستان یورت دویل‌های بسته‌شده باز شده‌اند،بعد از بازکردن دویلی که بسته شده بود توانستیم جنازه‌های انفجار را باز کنیم فقط هم از همان راه می‌شد به جنازه‌ها رسید، آن منطقه آن‌قدر کار داشت که تازه شب یلدا توانستیم به آن بخش انفجار برسیم.

میرحسینی ادامه داد: الان برج 11 است و مسئولان معدن تازه می‌خواهند حقوق برج 6 یا 7 را واریز کنند؛ این کارگران ماهانه 800‌ هزار تومان حقوق می‌گیرند،شما فکر کنید ما برخی جاها وارد مسیرهایی می‌شویم که عرض‌اش 30 سانت است و خودمان هم جا نمی‌شویم، واقعا آدم وحشت می‌کند، اما با این شرایط به ما 700 تا 800‌ هزار تومان می‌دهند و گاهی هم 400‌ هزار تومان برای ما حقوق واریز می‌کنند.

او ادامه داد: اما حقوق ها تنها گلایه کارگران نیست، نبود امکانات و بی‌توجه ای به ایمنی کارگران هم جزو مشکلات است چرا که هر چه کارگر برای کار نیاز دارد، از حقوقش کم می‌شود؛ الان قیمت یک چراغ خوب 450‌ هزار تومان است، این چراغ نباید جرقه بزند چون می‌تواند منجر به انفجار شود، اما پولش را خود معدنچی باید بدهد،قبلا به ما صبحانه شیر می‌دادند، ناهار می‌دادند، اما حالا از این چیزها خبری نیست،ماسک و چکمه و لباس کار را خود کارگر باید از جیب بدهد.

وی تصریح کرد: تا ‌سال 92 تمام هزینه‌های ما را شرکت می‌داد، حتی به ما تسهیلات هم می‌دادند، ولی الان وضع اشتغال در استان گلستان خوب نیست، همین هم شده تا کارگران معدن چاره‌ای جز بازگشت به کار در همان معدن خطرناک نداشته باشند،کارگران معدن اوضاع مالی خوبی ندارند، بعضی از کارگرها نان نداشتند به بچه‌هایشان بدهند و از فقر گریه می‌کردند.

عدم توجه پیمانکاران به آسیب دیدگان معدن

 حسین رجبلویکی دیگراز کارگران سابق معدن یورت ومعادن دیگر شرکت شمال شرق است که سابقه چندین ساله کار درقسمت استخراج و سینه کار دارد که این روزها به سختی گذران زندگی میکند و درخانه گلی قدیمی که امنیت  مطلوبی ندارد وازابتدایی ترین امکانات زندگی متاهلی برخوردار است زندگی می کند.

این معدنچی عمرچندین ساله خود را در این معادن خطرناک درداخل تونل گذرانده که بخاطر یک حادثه درتونل حین کار دست وپایش شکست وبدون حمایت ازطرف پیمانکار وکارفرما با پای پیاده به بیمارستان میرود وبا هزاران درد وگرفتاری پول عمل جراحی خود  را ازهمسایگان خود قرض می کند.

بیمه وحقوق ومزایای این معدنچی واریزنشده وهزینه درمان بیمارستان هم داده نشده وبخاطر عدم حمایت ازسوی مسئولین معدن سه سال است که خانه نشین شده ومبلغ ده میلیون تومان طلب اش سالهاست باقی مانده  است.

وی با هزاران گرفتاری درمنزل افتاده وبه سختی زندگی خانواده خود رامیگذراند وبارها و بار ها برای اشتغال مجدد به مسئولین معدن مراجعه می کند ولی به دلایل واهی وغیرمنطقی از اشتغال بکار مجددش جلوگیری می شود.

کارگری که چندین سال عمرخود را در سخت ترین شغل معدن در داخل تونل سپری کرده و دست و پایش را در همین معادن بخاطر حادثه صدمه دیده؛ چرا باید به سردی و به دلایل غیرمنطقی جذب بکار نشود و سه سال حقوق و مزایا،بیمه اش بلاتکلیف بماند؟

 براستی چه کس و کسانی باید پاسخگوی دل شکسته این کارگر و هزاران نفرا مثال او باشند، مسئولین امرباید به درد و دل این کارگران وخواسته های بحقشان گوش کنند و  باپیگیری ها و بازرسی های مرتب حمایت قاطع را از این قشر ضعیف و زحمتکش جامعه یعنی جامعه کارگری که نقش بسیار مهمی در آبادانی میهن عزیزمان ایران و رونق اقتصادی دارند و از امنیت شغلی بیشترین آنها برخوردار نیستند اعلام نمایند.

انتهای پیام/ ابراهیم حاتمی خبرنگار پارلمانی وفعال رسانه ای