سرمایه واقعی، حرکت در مسیر بندگی خداست.

به گزارش گلستان24؛به نقل از پایگاه خبری_اطلاع رسانی حوزه های علمیه خواهران«آیت الله سید کاظم نورمفیدی» نماینده ولی فقیه در استان گلستان و موسس مدرسه علمیه عالی الزهرا(س) گرگان در جمع طلاب این مدرسه با استناد به موعظه حضرت رسول(ص) خطاب به عبدالله بن مسعود در کتاب «مکارم الاخلاق» آیت الله طبرسی بیان داشت: اساس سعادت یک انسان مومن برخورداری او از صبر است. «صبر» پلکان اساسی برای تعالی است.

وی افزود: هرانسانی در زندگی بدنبال هدفی است که برای رسیدن به آن زحماتی را برخود هموار می کند . انسانهای مومن هدفشان رسیدن به راه انبیاست، به مصداق آیه 36 از«سوره مبارکه نحل» راه انبیا دعوت به سوی خدا و دوری از طاغوت است.

نماینده ولی فقیه در استان گلستان خاطرنشان کرد: هدف نهایی در زندگی رسیدن به خداست. لذا انسان دارای عقل و اندیشه در راستای وصول به این هدفِ مطلوب در حرکت است. علم، ثروت، قدرت و.... در این مسیر فرع است چراکه آنچه در آخرت برای انسان مفید خواهد بود، چیزی است که با او همراه است حال آنکه علم، قدرت و ثروت تا لحظه مرگ با انسان خواهد بود و بعد از آن از انسان جدا می شود. به تعبیر حضرت امام(ره) چه بسا علم نیز برای انسان حجاب اکبر و موجب غرور شود «العلم هو الحجاب الاکبر». لذا مانع می شود.

آیت الله نورمفیدی ادامه داد: سرمایه واقعی، حرکت در مسیر بندگی خداست. راه رسیدن به این مسیر عبارت است از: انجام واجبات و ترک محرمات، به طوری که آیات صریح قرآن دلالت براین مطلب دارد.

وی گفت: اینکه در موعظه رسول مکرم اسلام(ص) خطاب به عبدالله بن مسعود وارد است که ریشه و اساس سعادت انسان «صبر» است، بدین جهت است که حرکت در مسیر بندگی خدا کار سخت و دشواری است به طوری که باید تمام غل و زنجیرها از پای انسان باز شود تا بتواند در این مسیر قرار گیرد. لذا می طلبد که سختی ها را تحمل نموده و قدم بر روی مشکلات گذاشته تا به سعادت ابدی نائل آید و این همان معنای واقعی «صبر» است.

امام جمعه شهرستان گرگان تصریح کرد: تکالیف شرعیه راه هموارکن است برای رسیدن انسان به مقصد نهایی. ممکن است در مرحله اول و شروع راه دشوار باشد اما با شکرگزاری و استمداد از خداوند، ایمان و اراده انسان تقویت می شود و به خوبی می تواند طی مسیر نماید.

آیت الله نورمفیدی بیان نمود: پیامبراسلام(ص) در ادامه موعظه خود، در وصف صابرین فرمودند: صابرین کسانی هستند که «صبر می‏ کنند بر طاعت خدا و پرهیز می‏ کنند از معصیت خدا. آنانکه جز حلال، کسب نمی‏ کنند و در خرج و بذل، جز از طریق قصد و میانه نمی‏ روند و مازاد بر نیاز خود را انفاق می‏ کنند، پس به فلاح و صلاح نائل می‏ شوند».