رمضان ماه قیام برای اصلاح رفتار و اخلاق است

به گزارش گلستان24؛آیت الله سید کاظم نورمفیدی در گفت وگو با شفقنا به هشدار ائمه و پیامبر مبنی بر استفاده حداکثری از ماه رمضان اشاره و اظهار کرد: ممکن است بسیاری از افراد از ماه مبارک رمضان تلقی خوبی نداشته باشند و روزه را تکلیف سختی بدانند لذا اولیاء خدا در ماه مبارک رمضان حساب ویژه ای باز می کردند و نگاه دیگری نسبت به ماه مبارک رمضان داشتند. واقعا در ماه مبارک رمضان احساس عروج و پرواز به عالم غیب داشتند لذا شاید همیشه قبل از آن که ماه مبارک رمضان وارد شود، هم پیامبر و هم ائمه معصومین به مردم هشدار می دادند که برای استفاده حداکثر از ماه مبارک رمضان آماده باشند. باید همانطور که برای یک مهمانی اشیاء را تمیز می کنیم، باید در ماه رمضان دل و جان مان را هم که چرک و کدر می شود، پاک شود.

به فکر تمیز کردن دل، جان و روح خود بیفتیم

فکر و ذهن خود را از گناه پاک کنیم

او افزود: ماه مبارک رمضان ماهی است که باید به فکر تمیز کردن دل، جان و روح خود بیفتیم. با قرائت قرآن، روزه گرفتن، عبادت و رفتن به خانه خدا بتوانیم این چرک هایی که بر دل ما می نشیند را برداریم و تمیز کنیم. ماه مبارک رمضان همچنین خاصیتی دارد لذا مردان بزرگ و انسان های سالک و عارف الی الله چنین بودند و در ماه مبارک رمضان یک شادی و نشاط خاصی داشتند. ماه مبارک رمضان واقعا برای آن ها لذت بخش بود. اگر انسان آن ها را قبل و بعد ماه رمضان می دید، کاملا مشهود بود که ماه رمضان آن ها را متحول کرده است بنابراین همه خواهران و برادران مسلمان به این نکته توجه داشته باشند که قبل از نظافت اشیاء، باید به فکر نظافت دل و روح باشیم. ماه رمضان هم فرصت خوبی برای نظافت دل است. خداوند این ماه را برای ما قرار داده و ماهی است که اهمیت آن ها در قرآن کریم هم تاکید شده است. یک شب این ماه برابر با ۳۰ هزار شب است. باید به این نکته توجه کنیم و فقط این نباشد که به خود گرسنگی و تشنگی دهیم. وقتی انسان روزه می گیرد باید از چیزهایی خود را منع کنید، اما مساله اصلی به نقل از حضرت امیرالمومنین این است که ما به فکر این باشیم که فکر و ذهن خود را از گناه پاک کنیم، به دل خود روزه دهیم و از چیزهایی که دل را کثیف می کند خودداری کنیم. این مساله بسیار از روزه غذا و طعام مهمتر است.

آیت الله نورمفیدی به امام زین العابدین(ع) در صحیفه سجادیه اشاره و تصریح کرد: حضرت سجاد یک دعا در شروع ماه مبارک رمضان و یک دعا هم موقع تمام شدن ماه مبارک دارند. این نشانه اهمیت ماه مبارک رمضان است. اگر به این دو دعا توجه کنیم به اهمیت ماه مبارک رمضان نزدیکتر می شویم. ایشان می فرمایند حمد و ستایش خدایی را که دینش را به ما هدیه کرد و در زندگی دنیا برای ما راه و رسم نشان داد. ما را در راه هایی که به رضوان خدا می رساند راهنمایی کرد. راه هایی که خدای متعال پیش پای بشر قرار داده، بسیار است. سپس می فرمایند: حمد و ستایش خدایی را که یکی از راه ها را ماه خود یعنی ماه مبارک رمضان قرار داد. از این بیان امام استفاده می شود که ماه مبارک آن راهی است که خدا مقابل بشر قرار داده و با رفتن در این مسیر به خوشنودی خدا نائل شود. آن وقت حضرت ماه مبارک رمضان را القاب خاصی مانند ماه روزه و ماه اسلام معرفی می کند. اسلام به معنی تسلیم یعنی بشر تسلیم بودن خودش را نشان می دهد. بشر می گوید خدایا من تسلیم هستم و همانطور که گفته ای نه دروغ می گویم، نه می خورم و نه می نوشم.

رمضان ماه قیام و به پا خواستن برای اصلاح رفتار و اخلاق است

علنا روزه خواری نکنید

او ادامه داد: ماه رمضان شهر آزمایش است. همه در این ماه آزمایش می شویم. وقتی می گوییم تسلیم هستیم آیا با کراهت تکلیف الهی را انجام می دهیم؟ ما همه در این ماه آزمایش می شویم که تکلیف الهی را چگونه انجام می دهیم. رمضان ماه قیام و به پا خواستن است. به پا خواستن برای اصلاح رفتار و اخلاق، اصلاح اعضا و جوارح است. این ها تعبیرهایی است که در دعای امام زین العابدین (ع) ذکر شده است. اما نکته قابل توجه تقاضایی است که امام بعد از موارد بالا دارد. ایشان بر پیامبر و آل پیامبر درود می فرستند و می فرمایند خداوندا به ما درک فضیلت این ماه را عطا کن و به ما کمک کن احترام این ماه را رعایت کنیم. این ماه در نظر پیامبر و بزرگان دین و همه مسلمان ها جایگاه ویژه ای دارد. بعضی ها که ممکن است معذور باشند و نتوانند روزه بگیرند، باید احترام این ماه را رعایت کنند. یعنی علنا روزه خواری نکنند حتی اگر معذور باشند. نباید در این ماه بی احترامی کرد چرا که خیلی مهم است.

آیت الله نورمفیدی به مناجات امام زین العابدین(ع) درباره این که فقرا و نیازمندان درگاه الهی چه مطالبی را در درگاه الهی باید اظهار کنند، اشاره و تصریح کرد: اصولا قرآن مجید همه انسان ها را به عنوان نیازمندان درگاه الهی مطرح می کند. خداوند متعال در سوره فاطر آیه ۱۵ می فرمایند انسان ها، شما فقیران درگاه الهی و نیازمندان خدا هستید. غنی مطلق ذات اقدس الهی است. البته تعبیر آیه درباره انسان ها است ولی این فقر و نیاز به انسان ها اختصاص ندارد بلکه همه موجودات عالم نیازمندان خدای متعال هستند. هم در اصل وجود نیازمندند، هم در افعال و هم در صفات. اهل معرفت و عرفان تشبیه هایی دارند. این که همه موجودات الهی در برابر ذات اقدس الهی از خود هیچ استقلال و معنای خاصی ندارند و هرچه دارند از او است. تشبیه دیگر این است که همه ممکنات عالم مانند صفر هستند، اگر یک میلیارد صفر را هم کنار هم بچینید معنا نمی دهند اما اگر یک عدد اول قرار بگیرد آن وقت معنا پیدا می کند. پس همه عالم مانند آن صفر است. خودشان هیچ معنایی ندارند. وقتی در محضر ربوبی و آستان مقدس حضرت حق قرار می گیرند آن وقت هویت پیدا می کنند. شیخ محمود شبستری در گلشن راز می گوید «سیه رویی زممکن در دو عالم/ جدا هرگز نشد والله اعلم.» سیه روزی همان فقر و نیاز ذاتی است. به این نکته باید اشاره کرد که مساله فقر و نیازمندی عین ذات همه موجودات عالم است. بین فقیر و مفتقر فرق است. فقیر کسی است که نیازمند است اما ممکن است متوجه نشود نیازمند است، اما مفتقر با توجه به ریشه کلمه کسی است که به فقر و نیاز خود توجه دارد، لذا دستش را به سوی غنی و بی نیاز دراز می کند. انسان های شایسته به این حقیقت واقف می شوند و خود را در محضر ربوبی فقیر می بینند. امام زین العابدین (ع)از زبان مفتقرین با خداوند صحبت می کند.

اگر غرایز از حد خود تجاوز کنند به شرایط امروز بشر می رسیم

او افزود: اگر غرایز از حد خود تجاوز کنند به شرایط امروز بشر می رسیم. این که هر ۵ دقیقه یک کودک در یمن کشته می شود به این دلیل است که غرایز از حد خود تجاوز کرده است. آن هایی که این کارها را می کنند انسان نیستند. بنابراین انسان هم مانند همه موجودات شکل و صورت خاص دارد و باید شکل و صورت خود را حفظ کند. صورت انسان جانشین خدا بودن است. یکی از چیزهایی که صورت اصلی انسان را به هم می ریزد، اقبال بیش از حد به دنیا و دنیا پرستی است. در بعضی از روایات داریم که پیامبر بزرگوار اسلام فرموده است کسی را که زندگی کند و صبح از خواب پاشد و مهمترین هم و غم او مسائل دنیا باشد، این انسان نزد خدا بی ارزش می شود. وقتی این صورت بشکند این آدم، قلب، روح و دل او گرفتار چهار چیز می شود. اول گرفتار غمی می شود که هیچ گاه از او جدا نمی شود، دوم گرفتاری هایی که هیچ گاه او را رها نمی کند و حتی هنگام خواب عذابش می دهد پیش می آید، سوم گرفتار فقر روحی و روانی می شود و در آخر گرفتار آرزوهای درازی می شود که هیچگاه به آخر نمی رسد.

شکستگی ها را جبران کنیم

او با بیان اینکه ایام ماه مبارک رمضان روزهای پربرکتی است و باید شکست خود را در این ایام درک کنیم و بدانیم آن صورت اولیه را از دست دادیم، گفت: باید تلاش کنیم تا شکستگی ها را جبران کنیم. قدیم ها رسم بود ظرف ها وقتی می شکست به وصل می کردند. مهمترین چیز این است که بدانیم وجود ما شکسته شد و برای جبران آن تلاش کنیم. امام زین العابدین (ع) هم می فرمایند که شکستگی وجودم را چیزی نمی تواند جبران کند مگر لطف و مهربانی خود نسبت به بندگانش. هم خودمان باید این را درک کنیم که شکسته ایم و درصدد جبران باشیم. ما هم در این روزها از خدا می خواهیم شکستگی ما را جبران کند.

آیت الله نورمفیدی اظهار کرد: امام زین العابدین (ع) می فرمایند شکسته شدن من را چیزی جز مهربانی خدا نمی تواند جبران کند. فطرت انسان بر اساس فطرت توحیدی است ولی اگر از مسیر خود منحرف شود صورت اولیه آن شکسته می شود. خداوند می فرمایند که خدا را فراموش نکنید زیرا هویت خود را از دست می دهید و خود را هم فراموش می کنید.

او به نیازهای معنوی و دنیوی انسان ها اشاره و تصریح کرد: انسان و همه موجودات فقیر و نیازمند خداوند هستند. امام سجاد عرض می کند که خداوندا نیازمندی را جز توجه و احسان تو نمی تواند برطرف کند. آن چرا که انسان نیاز داشته خداوند در اختیار او قرار داده است. خداوند می فرمایند هرچه تو نیاز داشتی در اختیارت گذاشتم بنابراین فقر و نیازهای مادی ما هم توسط خداوند تامین شده و کسی جز او نمی تواند نیازها را برآورده کند. درباره نیازهای معنوی هم همینطور است. ما معتقدیم در پس این عالم، عالمی است و انسان با مردن تمام نمی شود. آن جا هم نیازهایی وجود دارد پس هم در این عالم نیازمندیم و هم در آن عالم. این نیازمندی را جز خدای متعال کسی نمی تواند برطرف کند. این روزها انسان ها با این زندگی صنعتی که دارند دچار استرس و هراس زیادی می شوند. خیلی ها برای این که به عزت برسند، دنبال قدرت ها می دوند و خودشان را به آن جا وصل می کنند تا عزیز و محترم شوند. انسان نمی تواند با ثروت دارای عزت شود. خداوند در قرآن می فرمایند که عده ای دنبال کافران می روند که عزت پیدا کنند. ولی آن جا عزتی وجود ندارد و همه عزت پیش خدا است. هرکسی عزت می خواهد باید به خدا متصل شود و عزت واقعی پیش اوست. انسان وقتی به خدا وصل شد قدرت پیدا می کند.  امام زین العابدین  (ع)تمام فقر خود را بیان می کند و می گوید این فقر فقط در درگاه خدا برطرف می شود.