نمی گذارم فرزندم پستچی شود/توجهی به سختی کار نامه رسان‌ها نمی شود
پستچی باسابقه گلستان که از مسئولان به خاطر توجه نکردن به سختی این کار گله دارد، می گوید عاشق این شغل است اما هرگز به فرزندش اجازه نمی دهد وارد این حرفه شود.
به گزارش گلستان ۲۴؛ شغلش را دوست دارد اما می گوید «نمی گذارم پسرم وارد این عرصه شود». حسین وردان متولد ۱۳۵۱، حدود ۲۰ سال است که در گرگان، نامه ها و مرسوله های پستی را جابجا می کند.
شغلش را پر تنش و البته پر از خاطره می داند. وردان، پستچی پیشکسوت گلستان گرچه مدتی است که هرسال به عنوان نامه رسان نمونه انتخاب می شود اما معقتد است به پستچی ها توجه زیادی نمی شود.
با او به گفتگو نشستیم و خاطرات او را مرور کردیم.
*چگونه این شغل را انتخاب کردید؟
پستچی شدن برای من خاطره خوبی است؛ در سال های گذشته که علم و تکنولوژی مانند امروز پیشرفت نکرده بود سریالی پخش می شد و در آن نامه هایی را که به روستا ارسال می کردند توسط بچه های روستا برای مردم بی سواد خوانده می شد؛ بچه ها با پولی که می گرفتند تمبر های مختلف را خریداری می کردند.
درسال ۶۷ به من تلنگری وارد شد که درمورد تمبرها بیشتر بدانم و بعد از آن به مدت ۱۲ سال تمبر جمع آوری کردم؛ همین باعث شد به دنبال این شغل پرخاطره و پر رنج و زحمت بروم.
*شاید تصور عموم این باشد که پستچی صبح تعدادی نامه بر می دارد و به مقصد می رساند، پس شغل راحتی است. خودتان در مورد شغلتان توضیح دهید.
نمی توان گفت که پستچی بودن شغل آرامی است. این شغل بسیار پرتنش و در عین حال خستگی ناپذیر است، یک پستچی در طول روز برای سالم رساندن بسته ها و نامه ها به مردم در هر موقعیت مکانی، استرسی را تحمل می کند و تلاش دارد بسته های پستی به موقع و سالم تحویل صاحبان آن ها شود. این کار نه باران می شانسد، نه برف، نه تابستان و نه زمستان. ما باید در هر شرایط فصلی و جوی این کار را به بهترین نحو انجام دهیم.
* از انتخاب این شغل راضی هستید؟
اگر به ۲۰ سال گذشته برگردم و رنج هایی که کشیده ام را از نظر بگذرانم باید بگویم که من با عشق، این شغل را انتخاب کردم و تنها دلیلی که در این شغل ماندم عشق و علاقه است. در حال حاضر شغل من به خیلی از افراد ثابت شده است، دلیل آن هم این است که من ارتباطم با افراد را حتی بعد از رساندن نامه و بسته ها، ادامه دادم. همین که این شغل باعث ارتباط من با مردم و آشنایی با افراد جدید در طول روز می‌شود برای من بسیار با ارزش است.
*از خاطرات خود در این شغل بگویید.
شاید خیلی از مواقع انتظار برخی افراد برای نامه های خارجی بیشتر باشد اما دیدن خوشحالی مردم حتی بعد از دیدن گواهینامه خود نیز برای من بسیار خوشایند بود. در واقع خاطره زمانی خوب است که مردم از شما راضی باشند و این برای من بسیار مهم است. هنگامی که که با مردم ارتباط برقرار می کنم و بین ما انرژی مثبت برقرار است برای من بهترین اتفاق است به همین دلیل تمام لحظات زندگی من خاطره است.
در این شغل اتفاقات خوب و بد باهم می افتد، با همه مشکلات و سختی ها ما پستچی ها با این مسائل کنار آمدیم چون قطعا این شغل را از روی علاقه انتخاب کردیم.
یک خاطره بد به یاد دارم که در یک روز برای رساندن بسته‌ای به منزلی در کوی انقلاب رفتم؛ خودم را معرفی کردم ولی فردی که بیرون آمد بدون هیچ حرف و سوالی به من سیلی زد. من مبهوت بودم و چیزی نمی توانستم بگویم در همان حالت سیلی دوم را هم از آن فرد خوردم. مردم آمدند و جلوی شخص را گرفتند بعد از مدتی شخص متوجه اشتباه خود شد عذرخواهی کرد. من در آن روز دیگر نتوانستم کار کنم و این قضیه باعث ناراحتی مسئول بخش مربوطه ما و افراد اداره شد.
*تابحال به این مسئله فکر کردید که برای شغل بهتر، پستچی بودن را رها کنید؟
نسل ما، مانند جوانان امروز به راحتی توانایی وفق دادن خود با شرایط را نداشت و برای مستقل بودن و فراهم کردن امکانات باید همه تلاش خود را می کردیم. با وجود اینکه در سال های گذشته می توانستم شغلم را تغییر دهم اما علاقه عجیبی به این شغل دارم و احساس می کنم می توانم خودم را وقف مردم کنم.
* آیا به فرزند خود اجازه می دهید این شغل را انتخاب کند؟
با وجود تلاش هایی که کردم اما حس می کنم از ایده آل های خود فاصله دارم اما تحت هیچ شرایطی به فرزندم اجازه نمی دهم که شغل پستچی را برای خود انتخاب کند
* تابه حال از شما در مقام پستچی تجلیل شده؟
همیشه وجدان کاری و دقت عمل برایم اهمیت داشته و چندباری از من به عنوان پستچی نمونه تجلیل شد اما هرگز به دنبال چنین تشویق هایی نبودم.
* با آمدن شبکه های اجتماعی و موبایلی بسیاری از ارتباطات به سمت مجازی رفته و کمتر کسی نامه مکتوب ارسال می کند. آیا این مساله بر شغل شما تاثیر داشته؟
با پست الکترونیک شاید نامه نگاری سبک دیگری به خود گرفته باشد اما نامه ها کم نشدند. مردم در منزل و از طریق دنیای الکترونیک کارهای خود را انجام می دهند، اما بیشتر به جای نامه مرسوله های پستی جایگزین شده زیرا خریدهای اینترنتی بیشتر شده است.
* یعنی معتقدید فعالیت شما نه تنها کمرنگ نشده بلکه مهمتر هم شده است؟
نیاز مردم به خدمات پستی روزبه روز در حال افزایش است. رشد تکنولوژی باعث افت کار پست نشده و در کشورهای پیشرفته سرانه مرسولات پستی از کشور های درحال توسعه بیشتر است. نیاز مردم از پست نامه ها به سمت امانات و بسته های پستی سوق پیدا کرده است.
عصر حاضر، عصرغروب پست نامه ها و طلوع امانات پستی است. تفاوت پست دیروز و امروز این است که خریدهای الکترونیک امروزه در پست به خوبی انجام می‌شود، به همین دلیل شهروندان گلستانی خصوصا افرادی که در سطح روستا و شهرصاحب تو لیدی هایی نظیر کفش، قالی و ... هستند می توانند با عقد قرارداد با اداره پست و تبلیغ محصول آن ها در سایت پست، امکان فروش برای این افراد در سطح کشور فراهم شود.
*از مسئولان خواسته ای دارید؟
بنده از مسئولان بلند پایه و مطبوعات و رسانه ها گله مندم به این علت که از چنین شغل پرخطری در طول سال فقط یک بار نام برده می شود و مردم را با این شغل آشنا نمی کنند. امیدوارم مردم با این مساله آشنا شوند که زحمات سازمان بزرگ پست بر دوش پستچی ها است. این شغل بسیار مظلوم واقع شده که با وجود ازدحام و ترافیک و دیگر مشکلات در سطح شهر به این شغل توجهی نمی شود. از مسئولان درخواست دارم که به پستچی ها و نامه رسان ها نگاه ویژه‌ای داشته باشند. این تعجب آور است که با وجود ترافیک و تصادفات به این شغل توجه چندانی نمی شود. درخواست دارم فرآیندی ایجاد شود که این شغل جز مشاغل سخت قرار بگیرد. چند سال پیش اقداماتی در این زمینه انجام شد اما متاسفانه به سرانجام نرسید.
*صحبت آخر شما.
از مردم می خواهم هنگام ارسال بسته و نامه های خود آدرس و مشخصات کامل را بنویسند و مشخصات دقیق آپارتمان، واحد را قید کنند تا با دقت بیشتری مرسوله به مقصد برسد.
/مهر
ارسال نظر