«فرهنگ» در انتهای لیست برنامه های مسئولان/ نگاه تزئینی کافی نیست

به گزارش گلستان ۲۴؛ به نقل از مهر، اسماعیل مزیدی از نویسندگان و شعرای استان گلستان بوده که اشعار و نوشته هایش دارای هویت و مختصات خاصی است.

وی که در دهم فروردین ماه ۱۳۳۷ هجری شمسی در شهرستان علی‌آبادکتول از توابع استان گلستان در یک خانواده روستایی و زحمتکش و متدین کتولی چشم به جهان هستی گشود، تحصیلات ابتدایی تا مقطع دیپلم را در زادگاهش به پایان رسانده و سپس با مدرک فوق دیپلم تربیت بدنی در سال ۱۳۵۹ خورشیدی از شهرستان ساری مرکز استان مازندران فارغ التحصیل شد.

به منظور آشنایی بیشتر با این شاعر گلستانی و شنیدن دغدغه های فرهنگی استان، گفتگویی با اسماعیل مزیدی انجام داده که در ادامه خواهد آمد:

* سرودن شعر را از چه زمانی آغاز کردید؟

از دوران نوجوانی به شعر و ادبیات علاقه وافری داشتم و با عضویت در کتابخانه عمومی شهر شروع به مطالعه دفتر ها و دیوان های مختلف شعر کردم و رفته رفته احساس کردم که می توانم شعر بگویم و این استعداد و قریحه در من وجود دارد لذا شروع به یادگیری و آموختن قواعد و رموز شعر کردم و کم‌کم با تمرین و پشتکار مداوم و کسب تجربه توانستم در این عرصه پیشرفت کنم.

آمار مطالعه بسیار پایین بوده و قشر کتابخوان انگشت شمار هستندتا قبل از سال ۱۳۸۰ خورشیدی به صورت پراکنده شعر می‌سرودم، اما از سال ۱۳۸۰ خورشیدی به صورت مستمر و مداوم شروع به سرودن شعر و همکاری با مطبوعات کشوری کرده که این همکاری سالهای طولانی ادامه داشت و در نشریات بسیاری آثار چاپ شده دارم.

سرودن را با شعر جدی آغاز کردم اما پس از چند سال سر از طنز در آوردم و با چاپ اولین شعر طنزم با عنوان «درد گرانی» در مجله اطلاعات هفتگی در اسفندماه ۱۳۸۰ خورشیدی، رسماً به جرگه طنزپردازان پیوستم و تاکنون حدود چهار هزار بیت از اشعارم اعم از جد و طنز در مطبوعات معتبر کشوری و استانی چاپ و منتشر شده است. علاوه بر شعر جدی و طنز در عرصه شعر محلی کتولی و همچنین پژوهش در فرهنگ عامه نیز فعالیت دارم.

* چه کتابهایی تاکنون به رشته تحریر درآورده اید؟

مجموعه «تمام دوبیتی کتولی»، «اشعار طنزآمیز محلی کتولی» که در آن از ظرفیت هنر والای طنز در شعر کتولی برای نخستین بار استفاده شده و «واژه‌نامه مستقل کتولی» چاپ شده است و همچنین چند مجموعه شعر محلی کتولی دیگر هم آماده چاپ است و همچنان در این عرصه فعال هستم.

«خنده های متفکرانه» (شعر طنز) ۱۳۹۰، «مجموعه شعر طنز» ۱۳۹۲، «یک جرعه عشق» ۱۳۹۳، «ترنم ترانه (دوبیتی های محلی کتولی) ۱۳۹۷، «عشق از آغاز جنون خیز بود» ۱۳۹۸، «جستاری در فرهنگ واژگان کتولی» ۱۴۰۰ و چند مقدمه بر آثار طنز نوشته و ویراستاری کرده ام.

* با چه نشریات و مجلاتی همکاری داشته و دارید؟

با اطلاعات هفتگی، جوانان امروز، کیهان فرهنگی، ماهنامه حافظ، زن‌روز، خانه سبز، دنیای جوانان، روزهای زندگی، خانه و خانواده، وطن، دنیای امروز، فضیلت خانواده، کانون خانواده، خانواده سبز، ایام، سروش جوان، خانواده، اتفاق نو، گرگان امروز، فصلنامه استرآباد و غیره همکاری می کنم.

* جایگاه شعر و کتاب در گلستان را چگونه ارزیابی می کنید؟

خوشبختانه در سطح استان شاعران توانا و خوبی داریم و همچنین جوانان با استعدادی در عرصه شعر داریم که باید مورد توجه، آموزش و حمایت قرار گیرند تا پیشرفت کنند. با اینکه شعر هنر ملی ما ایرانیان است اما متاسفانه جایگاه واقعی خود را به علت بی توجهی مسئولان فرهنگی در طول این سال‌ها در جامعه از دست داده است؛ به نحوی که از تعداد شاعران این استان نسبت به گذشته کاسته شده است و شاعران دچار سرخوردگی شده‌اند. به دلیل همین بی‌توجهی‌ها و عدم حمایت ها از کارهای فرهنگی، آمار کتاب های چاپ شده شاعران هم بسیار اندک است زیرا شاعران به دلیل عدم حمایت های مسئولان و همچنین عدم تمکن مالی و هزینه های گزاف چاپ، قادر به انتشار آثار خود نیستند و به نظر بنده شاعران مظلوم ترین قشر جامعه فرهنگی این شهرستان هستند.

آمار مطالعه هم به شدت پایین است و قشر کتابخوان و اهل مطالعه بسیار انگشت شمارند و همچنان جامعه به ویژه قشر جوان از مطالعه و کتاب دورند. با اینکه گلستان در عرصه‌های مختلف فرهنگی پتانسیل بالقوه بسیار خوبی دارد اما افسوس که بی‌برنامگی‌ها، بی توجهی ها و عدم حمایت‌ها حاصلی جز هدر و هرز رفتن این پتانسیل و پژمردن استعدادها ندارد و برنامه‌های «باری به هر جهت» راه به جایی نخواهد برد.

* چه انتظاری از مسئولان دارید؟

بی‌تردید مسئولان نقش اساسی و محوری در رویکرد جامعه به مقوله فرهنگ و هنر و پیشرفت دارند؛ مسئولان باید بدانند که فرهنگ اساس، بنیان و زیربنای رشد جامعه به سوی تعالی است و تا زمانی که دیدگاه آنها به مقوله فرهنگ یک نگاه سطحی و تشریفاتی باشد، هیچ اتفاق مثبت و مهمی رخ نخواهد داد.

امیدوارم مسئولان ما با عنایت ویژه به مقوله فرهنگ و هنر و اهمیت آن، با حمایت های مالی و معنوی واقعی از هنرمندان، پژوهشگران و اهل قلم - به ویژه با حمایت از چاپ و نشر آثار فاخر و با کیفیت در حوزه های مختلف - به رشد و تعالی فرهنگی جامعه کمک کنند.

تا زمانی که مقوله فرهنگ در انتهای لیست برنامه‌های مسئولان، آن هم به صورت نمادین، تزئینی و برای خالی نبودن عریضه قرار داشته باشد و تا زمانی که توجه به فرهنگ در راس برنامه های مسئولان قرار نگیرد، در به روی همان پاشنه خواهد چرخید که سال ها چرخیده است.

به نظر می‌رسد برگزاری همایش‌ها، شبهای شعر و جشنواره‌های متعدد شهرستانی، استانی، کشوری و همچنین برگزاری مراسم تقدیر و بزرگداشت اساتید و پیشکسوتان و تجلیل از شاعران، هنرمندان و اهل قلم دارای تالیفات، همچنین حمایت مالی و معنوی از چاپ آثار نویسندگان می تواند گام مهم و موثری در راستای توسعه فرهنگی باشد.

مسئولان باید این واقعیت را به یاد داشته باشند که مشکلات و معضلات فرهنگی، راه‌حل فرهنگی را می‌طلبد. متاسفانه بسیاری از هنرمندان به ویژه شاعران هنوز بیمه نیستند؛ از نظر معیشتی هم سخت در مضیقه هستند و هیچ حمایتی نمی‌شوند که باید در این خصوص چاره‌ای اندیشیده شود؛ زیرا «شاعری که با شعر به طور جدی درگیر است از زندگی با تعریف معمولش به طور کلی ساقط می‌شود و تمام توش و توان روحی و جسمی خویش را صرف شعری می کند که وجودش را قبضه کرده است»

* چه توصیه ای به جوانان در خصوص ورود به عرصه هنر و شعر دارید؟

جوانان که مایل هستند در عرصه هنر و به ویژه شعر فعالیت کنند باید بدانند که داشتن ذوق و قریحه شاعری امری ذاتی و موهبت خدادادی است که خداوند به برخی از بندگان خود اعطا می کند که با مطالعه و تمرین و ممارست و پشتکار رو به کمال می‌گذارد، مانند کسی که از صدای خوبی برخوردار است که این صدای خوش را خدا به او داده است.

هر چند استعداد و ذوق شاعری امری ذاتی است اما باید با آگاهی و تسلط به فنون و قواعد شعری، همچنین با آموزش و تعلیم نزد اساتید این قریحه را پرورش داده و بارور سازند.

به کسانی که استعداد شاعری دارند توصیه می کنم تا می‌توانند کتاب بخوانند، مطالعه و تمرین کنند و با حضور در انجمن‌های ادبی و کسب فیض از محضر اساتید، بزرگان و پیشکسوتان و کسب تجربه و نهراسیدن از مقوله نقد و نقادی آثارشان، هرچه بیشتر به دانش شعری خود بیفزایند تا توفیق رفیق راهشان شود.