نقش منتظری کمتر از منافقین نبود/ ری‌شهری چهره ماندگار تاریخ انقلاب اسلامی
تاریخ‌نگار انقلاب اسلامی گفت: ضعف مدیریتی آقای منتظری آنقدر زیاد بود که او حتی دفتر و بیت خود را نمی‌توانست مدیریت کند، به طوری که دفتر کارش و برخی از مراکز زیرمجموعه او پاتوق مخالفان انقلاب اسلامی شده بود.
به گزارش گلستان ۲۴؛ به نقل از گلستان ما، غلامرضا خارکوهی اظهار کرد: آیت‌الله حسینعلی منتظری به خاطر آنکه شخصیت ساده‌لوحی داشت قادر به رهبری جامعه ایران نبود. او فقط به درد تدریس و تفسیر مباحث علمی می‌خورد و تدبیر سیاسی کلان نداشت، ولی در اوایل پیروزی انقلاب برخی از شخصیت‌ها و نهادهای دولتی برخلاف نظر امام به بزرگ‌نمایی و شُهرت اجتماعی او پرداختند تا جایی که مجلس خبرگان حتی بدون مشورت با امام خمینی او را در آبان سال ۱۳۶۴ به عنوان قائم مقام رهبری انتخاب کرد.
وی تصریح کرد: امام خمینی بعدها اعلام کرد من از اوّل با این انتخاب مخالف بودم ولی در آن زمان نمی‌خواستم در کار مجلس خبرگان دخالت کنم.
خارکوهی گفت: امام خمینی پیش از آن فقط از ظرفیت فقهی آیت‌الله منتظری تمجید کرده بود و حتی از او به عنوان فقیه عالیقدر نام بُرده بود، ولی هیچگاه از توان رهبری و تدبیر سیاسی او تمجید نکرده بود، زیرا او را فاقد این توانایی می‌دانست، چون هم از نظر جامعه‌شناسیِ سیاسی و هم از نظر مذهبی، رهبران باید افرادی هوشمند و خردمند باشند، امّا منتظری به خاطر ساده‌لوحی مُفرط فاقد این ویژگی بود.
این تاریخ‌نگار اضافه کرد: ضعف مدیریتی آیت‌الله منتظری آنقدر زیاد بود که او حتی دفتر و بیت خود را نمی‌توانست مدیریت کند، به همین دلیل افراد آدم‌کُشی مثل مهدی هاشمی و منافقین و ملی‌گراها در او نفوذ کرده بودند، به طوری که دفتر کارش و برخی از مراکز زیرمجموعه او پاتوق مخالفان انقلاب اسلامی شده بود.
خارکوهی گفت: کسی که آنقدر ضعیف و ساده‌لوح است که نمی‌تواند دفتر کارش را مدیریت کند چگونه می‌خواهد رهبری جامعه بزرگی مثل ملت ایران را بر عهده بگیرد و این کِشتی بزرگ را در تلاطم توطئه‌ها و حوادث داخلی و بین‌المللی به درستی رهبری کند؟!
وی گفت: دفتر کار قائم مقام رهبری باید صندوق اَسرار نظام و ملت باشد، امّا آنجا آنقدر بی‌در و دروازه بود که اسناد و نامه‌ها و اخبار فوقِ سِرّی کشور منتشر می‌شد و یا در اختیار دشمنان داخلی و خارجی ایران قرار می‌گرفت. حتی خود آقای منتظری آنقدر کم تحمل و ساده‌لوح بود که مطالب محرمانه کشور را علناً در سخنرانی‌های عمومی خود بیان می‌کرد. با این وجود او می‌خواست تمام مراکز قدرت، حتی حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها، صداوسیما و قوای نظامی کشور در یَد قدرت او باشند و هیچ مقامی بدون اجازه او اقدامی نکند. او حتی می‌خواست امام خمینی که رهبر قانونی و بنیانگذار انقلاب اسلامی بود هر کار انجام می‌دهد با مشورت او باشد!
این پژوهشگر تاریخ که مؤلف بیش از ۳۰ جلد کتاب و ده‌ها مقاله تاریخی است، می‌گوید: آقای منتظری به خاطر همین ساده‌لوحی شدیداً از مُجرمی به نام مهدی هاشمی که برادر دامادش بود و دستش به خون بیش از ۱۰۰ نفر آلوده بود حمایت می‌کرد و مانع محاکمه او و مجازاتش می‌شد، او حتی از منافقین تروریست که با همدستی دولت‌های صدام و آمریکا و اروپا بیش از ۱۲ هزار شهروند ایرانی را با ترور و بمبگذاری به قتل رسانده بودند نیز حمایت می‌کرد.
وی ادامه کرد: به همین جهت نقش منتظری کمتر از منافقین نبود، در چنین شرایطی امام خمینی بیش از دو سال او را به طور خصوصی نصیحت کرد تا بلکه هدایت شود و در مسیر درست ملت قرار گیرد، امّا منتظری به جای ارزیابی و اصلاح رفتار سیاسی خود، هر روز با لجاجت بیش از گذشته از مسیر انقلاب ملت ایران فاصله گرفت تا اینکه امام او را روز ۶ فروردین سال ۱۳۶۸ شمسی از قائم مقام رهبری برکنار کرد.
خارکوهی با اشاره به نقش مرحوم آیت‌الله محمد محمدی‌ری‌شهری در این ماجرا گفت: مرحوم ری شهری در آن زمان وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی بود و در این زمینه خدمات فوق‌العاده‌ای به ملت و دولت ایران کرد و چهره ماندگار تاریخ انقلاب اسلامی شد، او بر حسب وظیفه سازمانیِ خود آمدوشد افراد نفوذی در بیت آیت‌الله منتظری را زیر نظر داشت و اخبار آنجا را به طور مستند و دقیق و صادقانه به اطلاع امام می‌رساند. در چنین شرایطی امام خمینی (ره) که دریافت آقای منتظری عمقاً تحت تاثیر دشمنان ملت ایران است و در آینده مدیریت نظام جمهوری اسلامی را به دست ملی‌گراها و منافقین خواهد سپرد، او را برکنار کرده و این خطر بزرگ را از سر ملت ایران رفع کرد.
تاریخ‌نگار انقلاب اسلامی افزود: با اینکه ماجرای برکناری آقای منتظری رویداد بسیار بزرگی در تاریخ سیاسی ایران است، امّا تاکنون کتاب‌های انگشت‌شماری در این زمینه منتشر شده که بهترین آنها کتاب «رنجنامه» مرحوم سیداحمد خمینی و کتاب خاطرات مرحوم ری‌شهری است، بنده نیز علاوه بر مقالات متعدد، در این زمینه کتابی به حجم ۸۰۰ صفحه به طور مستند با حدود ۲ هزار رِفرِنس نگاشته‌ام که به خاطر گرانی هزینه چاپ، قادر به انتشار آن نیستم، لذا ناشران و خیّرانی که تمایل به چاپ آن دارند حاضرم بدون هیچ ادعایی آن را در اختیارشان قرار دهم.
ارسال نظر