هند تهدید کرد، مسئولان سکوت کردند

شرکت های ایندین اویل و مانگالور هر کدام واردات خود از ایران را 20 هزار بشکه کاهش خواهند داد و به حدود 80 هزار بشکه در روز خواهند رساند. بهارات پترولیوم و هندوستان پترولیوم هم مجموعا حدود 10 هزار بشکه از واردات نفت خود از ایران خواهند کاست و آن را به حدود 30 هزار بشکه خواهند رساند.

 از سویی دیگر نباید فراموش کنیم که  حجم صادرات نفت ایران به هندوستان در سال 2016 روزانه 473 هزار بشکه و در سال 2015 حدود 208 هزار بشکه در روز بوده است، در دسامبر 2016 صادرات نفت ایران به هند 546 هزار بشکه گزارش شده که این آمار حدود دو برابر مدت مشابه سال 2015 است.

با در نظر گرفتن اینکه هندی ها بخواهند 20 درصد از خرید نفت از ایران را کاهش دهند، میزان خریدشان از ما به رقمی حدود 400 هزار بشکه در روز کاهش خواهد یافت. این در حالی است که هنوز هیچ مقام مسئولی به این تهدید واکنش نشان نداده است ولی بنظر می‌رسد مماشات بیش از اندازه ایران در قبال توسعه این میدان، موجب انتشار چنین اخباری شده است.

شایان ذکر است که بدهی نفتی دهلی نو به تهران 7 میلیارد یورو است که در اردیبهشت 94 از سوی وزیر نفت ایران اعلام شد و شبیه همین اتفاق٬ در ماجرای سرمایه گذاری هندی‌ها در بندرچابهار رخ داد٬ جایی که هندی‌ها شرط خود را برای حضور در چابهار را تامین خوراک گاز به قیمت 2 سنت از سوی ایران اعلام کردند که با پاسخ صریح ایران مواجه شد بطوری که عباس شعری مقدم، مدیرعامل وقت شرکت ملی پتروشیمی رسما اعلام کرد خبری از خوراک دو سنتی نیست. هند قصد داشت با احداث یک واحد پتروشیمی در چابهار، کود شیمیایی تولید کرده و نیاز خود برای تولید محصولات کشاورزی را از ایران به هندوستان برساند.

میدان «فرزاد بی»، که با کشور عربستان مشترک است، در زمره میادین گازی است که به عقد هندی‌ها درآمده است و خانواده هندوجا حساب ویژه‌ای روی آن باز کرده اند. قرار بود مهرماه 95 تفاهم‌نامه فرزاد بی امضا شود ولی تعویق‌های پی در پی حوصله همه را سر برد  در این میان عدم اتخاذ موضعی مناسب از سوی وزارت نفت و تناقض‌های فراوان در این باره هندی‌ها را در جایگاهی قرار داده که ایران را تهدید می‌کنند.

کسانی که کار بین المللی در حوزه نفت کرده‌اند بخوبی می‌دانند که یکی از ویژگی‌های خاص هندی‌ها٬ سوءاستفاده از شرایط موجود کشورهای طرف خود است. به عنوان نمونه دهلی نو برای پرداخت بدهی نفتی خود سال‌ها ایران را به بازی گرفت و خواهان ارسال محموله‌های گندم و فولاد به ایران شد .

البته اقدام دولت هند در اجبار پالایشگاه‌های این کشور برای کاهش واردات نفت از ایران ، آنها را با مشکل یافتن فروشندگان جدید نفتی روبرو خواهد کرد چرا که با توجه به دو توافق کاهش نفت در اواخر سال گذشته که در مجموع 1.8 میلیون بشکه در روز عرضه نفت به بازار را کاهش داد شرایط برای پالایشگاه ها سخت‌تر شده است.
 

پس از این اولتیماتوم اما هندی‌ها رویکرد قدیمی خود را ادامه دادند و به نظر می رسد این بار طوری برنامه ریزی کرده اند که تا همه چیز به پس از انتخابات ایران موکول شود. وزیر نفت هند پس از چند ماه از اولتیماتوم زنگنه و در تاریخ 17 اسفند 95 چنین گفت: ما پیشنهادمان را به این کشور ارائه داده ایم. اکنون زمان پاسخ دادن است. آنها باید پاسخ بدهند.