چرا رئیسی خار چشم «اکبر گنجی» است؟

«ظهور رییسی: امید ایران به ایستادگی در برابر هوس های غرب»

نادر طالب زاده
صعود ناگهانی آقای رییسی در رقابت های انتخاباتی، بسیاری را غافلگیر کرد. مردی با بیانی نرم، که در سی سال گذشته بیشتر در دستگاه قضا خدمت کرده است- برای ۸ سال تقریبا حضوری در رسانه ها نداشت. ولی سابقه چشمگیر او از این منظر که، علی رغم بسیاری از به اصطلاح «فرصت های مشروع» که به واسطه اموال حکومتی مانند املاک توقیفی در اختیار قضات قرار دارد، به لحاظ اقتصادی فاسد نشد، او را برکنار از الیتی نگه داشته که بعد از رحلت امام به ناگهان ثروتمند شدند. او در آخرین مصاحبه تلویزیونی که با او داشتم، گفت: " ترجیح می دهم زبانم را سرخ و دلم را آرام نگه دارم."

صعود او به وضعیت برجسته کنونی، به نحوی مطایبه آمیز به یورش رسانه های آمریکایی به او هم ربط دارد. برای مثال، اخیرا در روزنامه هافینگتون پست، یک «بازجوی» پیشین ایرانی که اکنون به فعال سیاسی تبدیل شده، مقاله ای با عنوان « ابراهیم رئیسی، جنایتکاری که ممکن است جانشین آیت ‌الله خامنه ‌ای شود» نوشت و این گونه القاء کرد که تاثیر رییسی فراتر از صرفا یک نامزد ریاست جمهوری است.
اعتبار این نویسنده‌ی یک ‌شبه معروف شده را می توان در اینترنت جستجو کرد. کسی که با لقب «اکبر پونز» در ایران شناخته می شد. او یک سابقه ملی در فنون بازجویی دارد. در سال های ابتدایی بعد از پیروزی انقلاب که بی تجربگی و خامی در فضای(اداره) کشور حاکم بود، و ایران به ناگهان مورد حمله صدام، با حمایت آشکار غرب، قرار گرفت، ناآرامی هایی در خیابان های تهران وجود داشت.
کسانی بودند که بدون اجازه امام خمینی می خواستند به زور حجاب مناسب را جا بیاندازند. یک مورد تابناک در این زمینه، «اکبر گنجی» بود که زنان شُل حجاب، یعنی زنانی که موهایشان روی پیشانی می ریخت، را دستگیر و در پیشانی آن ها پونز فرو می کرد. این فانوس درخشان آزادی بعدا به عنوان یک نویسنده مخالف(نظام) شهرتی دست و پا کرد و در رسانه های غربی به عنوانروشنگر تاریکی ها مطرح شد.

غرب امروز درباره هویت ابراهیم رییسی کنجکاوتر است. سال گذشته، سید ابراهیم رییسی به عنوان متولی مشهد، شهر حرم امام رضا، انتخاب شد که سالانه حدود ۲۰ میلیون زائر مسلمان دارد. در کم تر از یک سال، او چهره صدها هزار فقیر را تغییر داد و این سوال به وجود آمد که چه خواهد شد اگر او متولی یک کشور شود. برخی انتقاد می کنند که این مساله برای روشن کردن شخصیت واقعی او کافی نیست، و این که این اقدامات همه نمایشی است، ولی اعتبار ۴ دهه زندگی به عنوان کسی که کل زندگی و مالکیت او یک آپارتمان ۱۰۰ متری است، خود صدایی رسا دارد.
اکنون، مهم ترین رقیب او رییس جمهور مستقر، روحانی است که همین حالا هم توسط منتقدان و توده مردم به دلیل ناتوانی در بردن نان بر سر سفره نیازمندان، آن هم بعد از ۴ سال، زیر سوال رفته است. شکست در ایجاد ۴ میلیون شغل که روحانی ۴ سال قبل وعده داده بود و انکار این وعده در اولین مناظره، کمکی به وضعیت او نمی کند. تلاش های روحانی برای جلب رضایت غربی ها، پنج به علاوه یک، در مذاکرات هسته ای و برداشته شدن تحریم های، و نتیجه‌ی خالص توافق که هیچ چیز دندانگیری نبود، جز مصیبت کامل برای روحانی به دنبال نداشت. جایی که عملکردها بلندتر از شعارها فریاد می کشند، چیزی برای ارایه وجود ندارد.
مناظره دوم در حال انجام است. نتیجه نهایی ناروشن است. امکان غافلگیری بالا و قوی است، تقریبا به همان پیش بینی ناپذیری انتخابات ریاست جمهوری ایلات متحده.
جوّ پرهیاهوی جهانی نیازمند نامزدی پرشورتر و اصیل تر از نسخه قبلی است- خوش خدمتی به غرب همانند رقصی آرام با شیطان است. اتّکاء محکم بر ایدئولوژی اصیل، اراده قاطع برای از بین بردن داعش، محتاج هماهنگی و انحادی والا با رهبری جمهوری اسلامی است. کارزار هوایی آمریکایی ها که در حال موش و گربه بازی با تروریست ها هستند، برای نابودی داعش کافی نیست. حضور میدانی نیروهای ایرانی شاید راهبرد «فردا» باشد.
روحانی اخیرا ادعا کرده که دولت او بود که سایه جنگ را که بر فراز ایران ظاهر شده بود، دور کرد. او درباره شعار تقریبا دو دهه ای بوش صحبت می کرد که " همه گزینه ها علیه ایران روی میز است." رهبر ایران بلافاصله پاسخ داد که این نه دولت، که حضور مردم در صحنه بود که دشمنان را دلسرد و فانتزی های جنگ را بی اثر کرد.
نتیجه رقابت عاقبت معلوم خواهد شد، ولی اکنون به نحوی فزاینده، چشم ها به مردی در لباس سنتی اسلام، با عمامه ای مشکی که نشان از نسب او به پیامبر دارد، دوخته می شود. مردی که پدیدار شدنش را هیچ راداری نشان نداده بود.
در دنیای امروز، نباید فراموش کرد که رییس جمهور آینده ایران می تواند نقشی عظیم در رمزگشایی از پیام های مغشوش و یورش های برنامه ریزی شده یک رییس جمهور پیش بینی ناپذیر در اردوگاه رقیب(آمریکا) داشته باشد. رییس جمهوری که همچنان ایران را تهدیدی برای صلح جهانی می داند. کسی که در برابر خواست غربی ها کرنش می کند، نمی تواند به نظرات متوهمانه چنان رییس جمهوری(ترامپ) پاسخ دهد.