شبی که بی کفایتی مدیران فوتبال کامل شد
فینال جام حذفی فصل ۹۸-۱۳۹۷ فوتبال ایران را می‌توان یکی از عجیب‌ترین فینال‌های ادوار مختلف این رقابت‌ها دانست.
فینال جام حذفی فصل ۹۸-۱۳۹۷ فوتبال ایران را می‌توان یکی از عجیب‌ترین فینال‌های ادوار مختلف این رقابت‌ها دانست.
مسابقه‌ای که تنها پنج روز پیش از برگزاری آن تکلیف محل میزبانی اش مشخص شد و گویا به مسئولان سازمان لیگ وحی منزل شده که باید این بازی را حتی در گرم‌ترین روز‌های سال هم در استان خوزستان برگزار کنند.
شاید روزی که حیدر بهاروند و سعید فتاحی به عنوان رئیس و مدیر مسابقات سازمان لیگ اعلام کردند فینال جام حذفی پس از سه سال برگزاری در ورزشگاه نفت و گاز اروندان خرمشهر برگزار نمی‌شود هیچکس تصور نمی‌کرد آن‌ها پس از بررسی وضعیت ورزشگاه هایی، چون ۱۵ خرداد کرمانشاه، امام رضا (ع) مشهد، نقش جهان اصفهان، آزادی تهران و یادگار امام قم بار دیگر تصمیم بگیرند فینال این رقابت‌ها را در خوزستان گرمسیر و ورزشگاه تازه تاسیس شهدای فولاد برگزار کنند. آن هم در شرایطی که دمای هوای این شب‌های اهواز حدود ۴۰ درجه سانتی گراد گزارش شده است.
از طرفی با توجه به حضور تیم دسته دومی داماش گیلانیان در بازی فینال، به نظر می‌رسید مسئولان سازمان لیگ هیچ برنامه‌ای برای استقرار هواداران تیم رشتی در ورزشگاه نداشتند.
طبق قانون ظرفیت ورزشگاه ۳۰ هزار نفری فولاد باید به صورت ۵۰-۵۰ در اختیار هواداران پرسپولیس و داماش تقسیم می‌شد، اما مدیران سازمان لیگ که در بازی سپاهان- پرسپولیس ثابت کردند کاملا گوش به فرمان و تحت اختیار شورای تامین استان‌های مختلف هستند و به صورت خودمختار نمی‌توانند این قانون را در ورزشگاه‌ها اعمال کنند، شب برگزاری فینال هم گاف بزرگی دادند که البته نباید از مدیریت ضعیف مسئولان انتظامی در بحث نحوه استقرار هواداران پرسپولیس در ورزشگاه هم بی تفاوت عبور کرد.
تنها ۳۰۰ نفر از هواداران داماش برای تماشای بازی به اهواز سفر کرده بودند، اما دیر رسیدن آن‌ها سبب شد هواداران پرسپولیس در فاصله حدود ۴ ساعت مانده تا آغاز بازی ظرفیتی که سازمان لیگ و نیرو‌های یگان ویژه برای معدود تماشاگران داماش در نظر گرفته بودند پر کنند.
این امر زمینه یکی از بزرگ‌ترین جنجال‌های فصل فوتبال ایران را فراهم کرده و منجر به وقفه حدود ۱۵۰ دقیقه‌ای در شروع بازی شد.
عملکرد فوق العاده ضعیف سازمان لیگ، هیئت فوتبال خوزستان و نیرو‌های تامین امنیت و نظم ورزشگاه در راستای حفظ سهمیه هواداران تیم داماش روی سکو‌های ورزشگاه شهدای فولاد، کار را به جایی رساند که مدیران باشگاه داماش سعید فتاحی را تهدید کنند که در صورت حضور نیافتن هواداران داماش اجازه نمی‌دهند تیمشان به زمین بیاید.
بازیکنان ۲ تیم در این لحظات مدام بین زمین و رختکن در رفت و آمد بودند و بار‌ها بدن هایشان را گرم کردند تا آبروریزی فتاحی و سایر مسئولان برگزاری بازی به شکلی جبران شده و تماشاگران داماش بتوانند وارد ورزشگاه شوند. در این میان حتی یک بار هم بازی از سوی تیم داوری لغو شد، اما ناگهان مسعود سلطانی فر، وزیر ورزش و جوانان وارد عمل شده و در حالیکه رئیس فدراسیون فوتبال برای حضور در اجلاس فیفا و انتخاب اعضای قاره آسیا در شورای فدراسیون بین الملی فوتبال، این روز‌ها کنار برج ایفل پاریس حضور دارد با دستورالعملی فوری به حیدر بهاروند، رئیس سازمان لیگ اعلام کرد دیدار پرسپولیس و داماش باید همین شب گذشته برگزار شود.
در این میان کمیته اخلاق فدراسیون هم در بیانیه‌ای ضربتی ضمن به تعلیق درآوردن فعالیت‌های فتاحی ۲ عضو هیئت رئیسه این فدراسیون یعنی حیدر بهاروند (نایب رئیس دوم فدراسیون و رئیس سازمان لیگ) و عبدالکاظم طالقانی (رئیس هیئت فوتبال خوزستان) را هم احضار کرد تا با مدیریت وزارت ورزش و کمیته اخلاق، این فاجعه به شکلی جبران شود.
البته بسیاری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و حتی برخی وزرا هم با انتشار پیام‌هایی در صفحه شخصی خود به اتفاق‌های فینال جام حذفی واکنش نشان داده و خواستار برخورد با عاملان شدند.
پرسپولیس با گلزنی علی علیپور و برتری یک بر صفر مقابل داماش برای ششمین بار قهرمان جام حذفی شد، اما تمام مسئولان باید راهکاری برای پیشگیری از تکرار اینگونه پلشتی‌ها در فوتبال به کار گیرند. به نظر می‌رسد مدیران این فوتبال هیچ درسی از تهدید جان و مال تماشاگران و خبرنگاران در بازی نیمه نهایی جام حذفی نگرفته اند و تنها می‌خواستند فینال را هر چه سریع‌تر برگزار کنند. البته باید خدا را صدهزار بار شکر کرد که برخلاف بازی پرسپولیس و سپاهان در دیدار فینال به هیچکس آسیب نرسید، اما بی کفایتی برخی مسئولان دیگر قابل اغماض نیست و باید برای رفع آن چاره‌ای اندیشید.
تدابیری مانند کشیدن خط قرمز روی نام مدیران نالایق، استفاده از گیت‌های الکترونیکی و دوربین‌های مداربسته در ورزشگاه ها. شماره گذاری کردن صندلی‌ها مواردی است که باید برای لیگ نوزدهم به کار گرفت.
فینال جام حذفی یک تماشاگر ویژه داشت. مانو فررا، دستیار اسپانیایی مارک ویلموتس برای نخستین بار به عنوان یکی از اعضای کادرفنی جدید تیم ملی برای تماشای یک بازی تیم‌های ایرانی به شهرستان رفته بود و بی شک او با دیدن این صحنه‌ها و تاخیر هاج و واج مانده است و امیدواریم تصویر زشتی که برای او شکل گرفته تاثیری روی نگاه کلی اش نسبت به فوتبال کشورمان نداشته باشد.
مسئولان فوتبال ایران قصد مشارکت با قطری‌ها برای برگزاری میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ در صورت ۴۸ تیمی شدن این رقابت‌ها را داشتند، اما لکه‌های سیاهی که از بازی فینال جام حذفی، دیدار سپاهان و پرسپولیس در لیگ برتر و جام حذفی و نمونه‌های دیگر در کارنامه آن‌ها ماند، ثابت می‌کند چنین وعده‌های سرخرمنی در حد رویایی دست نیافتنی می‌ماند.
نسبت به مجموعه‌ای که نمی‌تواند یک بازی داخلی را بدون راه انداختن جنگ اعصاب مدیریت کند هیچگاه نمی‌توان چنین تصورات محالی داشت.
به هر حال باید یک جا و با حذف کردن مقصران در هر جایگاهی که هستند به این مسائل پایان داده شود. تا چه زمانی قرار است ساده‌ترین تصمیم‌هایی که پیش از برگزاری یک بازی و در جلسه هماهنگی گرفته می‌شود اجرا نشود.
باید گفت فوتبال ایران با این وضعیت آشفته مدیریتی از لحاظ فرهنگ هواداری هم مسیر رو به قهقرایی را طی می‌کند. بسیاری از بازی‌ها برای تعدادی از تماشاگران حکم سنگ مفت، گنجشک مفت را دارد. باید از آن دسته هواداران دیدار پرسپولیس و داماش که بدون بلیت وارد ورزشگاه شدند پرسید آیا یک لحظه انصاف را در نظر گرفته و خود را جای هواداری که صد‌ها کیلومتر از رشت برای حمایت از داماش به اهواز سفر کرده گذاشته اند که به زور و آویزان شدن از نقاط مختلف ورزشگاه جای آن‌ها را غصب می‌کنند؟
هواداری که به خواهش کاپیتان و دروازه‌بان تیم محبوبش هم هیچ توجهی ندارد و برای رسیدن به هدف خود صندلی‌های ورزشگاه مدرن شهدای فولاد را شکسته و آن را داخل زمین پرتاب می‌کند، به هیچ وجه لایق حضور در ورزشگاه نیست.
در پایان باید اذعان داشت مدیرانی مانند سعید فتاحی با شاخ و شانه کشیدن‌های خود، جای باز کردن گره از کار این فوتبال کم مایه، روز به روز آن را به سقوط نزدیک‌تر می‌کنند. البته باید این سوال را هم مطرح کرد که چرا مهدی تاج در برخورد با اینگونه مسائل تا این اندازه منفعل است و آیا این سستی و کوتاهی رئیس فدراسیون کمکی به فوتبال می‌کند؟
ارسال نظر