نگاه مجرم گونه به بیماران کرونا /فشارروانی سبب انکاربیماری می شود

به گزارش گلستان ۲۴؛ مبارزه با کرونا و قطع زنجیره شیوع کووید ۱۹ این روزها به یکی از اصلی ترین دغدغه های مسئولان تبدیل شده است.

این مقابله و مبارزه علاوه بر بخش درمان وجهه های دیگری مانند مسائل اجتماعی، فرهنگی و روانشناختی دارد که غفلت از این موارد پیامدهایی منفی به همراه خواهد داشت.

روند نزولی شیوع کووید ۱۹ در گلستان نشان می دهد که مجموعه کادر درمان، مسئولان و مردم همکاری خوبی با یکدیگر داشته و اوج این همکاری در روز طبیعت نمایان شد، اما این امر به تنهایی کافی نیست بلکه باید همه جوانب را با هم در نظر گرفت.

ویروس کرونا نوین و ناشناخته بوده و برخی از خصوصیات آن در آزمون و خطا مشخص شده است. دوره کمون، دوره ظهور علائم بیماری و دوره ناقل بودن در افراد مختلف متفاوت بوده و این مساله در کنار شایعات، سبب ایجاد ترس در برخی از افراد شده که نباید به خاطر آن کسی را ملامت کرد.

جدای ترس از بیماری، ترسی ناشی از پس زدگی اجتماعی و از دست دادن موقعیت کاری و اجتماعی هم در پی بیماری ایجاد می شود که آثار و پیامدهای منفی به همراه دارد و حتی ممکن است سلامتی جامعه را تهدید کند.

ترس از پس زدگی اجتماعی سبب مخفی کردن بیماری می شود

ترس از پس زدگی اجتماعی سبب می شود که فرد، بیماری خود را پنهان کرده و در صدد معالجه برنیاید.

نگاه سرد و کلام آزاردهنده در برخورد با فرد مبتلا به کرونا سبب می شود که شخص بیماری اش را سبب سرشکستگی دانسته و دیگران را از آن مطلع نکند.

رفتار و گفتار زننده با فرد بیمار، سبب ایجاد مشکلات روحی و اضطراب شده و رنج بیماری را هم مضاعف می کند.

برای اینکه بهتر بتوان با ویروس مقابله کرد، باید راه چاره ای اندیشید و آموزش های لازم به مردم ارائه شود تا اگر کسی مبتلا شد احساس شرمندگی نداشته باشد و بتواند بیماری خود را اعلام کرده و در صدد معالجه برآید.

رفتار و گفتار با فرد مبتلا به ویروس کرونا باید طوری باشد که وی احساس سرشکستگی و پس زدگی اجتماعی نداشته و بتواند بیماری اش را اعلام کندتوماج یکی از بیماران کرونایی به خبرنگار مهر گفت: متاسفانه چند روز پیش مجبور به ترک منزل شده و به صورت اتفاقی با یکی از آشنایان قدیمی هم مسیر شدم.

وی افزود: علیرغم اینکه وی بیمار و از بیماری خود مطلع بود این امر را از من مخفی کرد و همین رفتار پرخطر سبب شد که من به کرونا مبتلا شوم.

توماج گفت که بعد از مبتلاشدن، مطلع شدم که این شخص آلوده بود و به دلیل حفظ آبرو و یا هر توجیه دیگری این امر را از من مخفی کرده است.

یک فرد بیمار دیگر هم توضیح داد زمانی که از مثبت شدن آزمایش خود مطلع شده، به دلیل پیش بینی رفتار مردم و ترس از پس زدگی و آبروریزی تا چند روز بیماری خود را مخفی کرده است.

نگاه به فرد بیمار خوب نیست

وی گفت: نگاه برخی افراد به فرد بیمار خوب نیست و نباید به شایعات توجه و تصور کرد که هر کس آلوده شد، خوب نمی شود بلکه با مصرف دارو و استراحت و قرنطینه کوتاه مدت می تواند سلامتی اش را برگرداند.

وی بیان کرد: اگر گفتار و رفتار مردم در برخورد با بیمار کرونایی اصلاح شود، این افراد بدون ترس از کنار گذاشته شدن به راحتی بیماری خود را به مردم اعلام می کنند و این کار دایره شیوع کرونا را کاهش داده و سبب سلامتی جامعه می شود.

یک دانش آموخته روانشناسی در این خصوص به خبرنگار مهر گفت: گاهی در جامعه مشاهده می شود که با فرد کرونایی و حتی خانواده های وی با سخنان سرد و ملالت آمیز صحبت شده و رفتارهای ناراحت کننده صورت می گیرد.

مینا زنگانه اضافه کرد: با توجه به اینکه هر رفتار و گفتار ما می تواند پیامدهایی اجتماعی داشته باشد باید مواظب عملکرد خود در برخورد با این افراد بود.

وی افزود: اگر این امر رواج یابد و رفتارهای تبعیض آمیز با این افراد صورت گیرد، فرد بیمار علاوه بر درد بیماری با درد بدنامی هم روبرو خواهد شد.

در انتخاب کلمات و نوع رفتار دقت شود

زنگانه تصریح کرد: حال اگر این رفتار اپیدمی شود بیماران سعی خواهند که برای در امان ماندن از انگشت نمایی، بیماری خود را پنهان کنند و یا حتی سعی در معالجه خود نداشته باشند و همین امر باعث همه گیری و گسترش کرونا خواهد شد.

وی گفت: برای جلوگیری از این پدیده و اینکه پنهان کاری تبدیل به دغدغه اجتماعی نشود بهتر است در انتخاب کلمات و نوع رفتار دقت کنیم.

زنگانه بیان کرد: بار منفی واژگان در کنار انتشار شایعات بی اساس سبب می شود که فرد مبتلا خود را مجرم تلقی کند.

ابتلا به ویروس کرونا را نباید عار و ننگ دانست زیرا این افراد از روی میل و خواسته به این بیماری مبتلا نشده اند.

باید طوری رفتار کرد که فرد بیمار خود را مجرم ندانسته و سلامت خود و دیگران برایش مهم باشد و در دوره بیماری در منزل استراحت کرده و اگر مجبور به ترک منزل شد، دیگران را از بیماری مطلع کند.

کرونا به یک شهر و یک قوم خاصی تعلق ندارد و همه به طور یکسان در معرض ابتلای آن قرار دارند لذا باید به جای سرزنش و کنایه با یکدیگر همدردی و همراهی کنیم تا بیماری ریشه کن شود.