نخبه گلستانی از اختراع «سبد خرید هوشمند نابینایان» تا جرقه ایجاد «ماشین‌های خودران»

به گزارش گلستان ۲۴؛ به نقل از فارس از گرگان، جوانی ایام رویش و بالندگی است کسانی که گوهره وجودی خویش را شناختند و در مسیر شکوفایی قرار دادند، در حقیقت مایه امید واقعی در جامعه هستند یکی از این جوانان پرافتخار گلستانی که در شهرستان علی‌آبادکتول متولد شده و حالا با ثبت 10 اختراع و کسب چندین مدال طلای جهانی در سن 30 سالگی کارنامه‌ای بس درخشان دارد بهترین سوژه این روزهای کرونایی است برای اینکه بیشتر با سیدحسن حسینی نخبه مخترع گلستانی آشنا شوید با ما همراه باشید.  

روز جوان فرصتی برای معرفی جوانان بااستعداد ایرانی است، خودتان را برای مخاطبان این رسانه معرفی کنید؟

حسینی: ابتدا اعیاد شعبانیه را به همه مردم عزیز تبریک می‌گویم، سیدحسن حسینی هستم در سال 1368 شهرستان علی‌آبادکتول متولد شدم.

قبول دارید که جوانی به سن و سال نیست؟

حسینی: معتقدم که ما می‌توانیم یکسری کارهایی را انجام دهیم اگر به دنبال اهداف و علایق‌مان برویم احساس می‌کنم که همه جوان هستیم، در واقع جوانی به سن و سال نیست.

شما خیلی دنبال علایق‌تان رفتید و تقریبا 3 ماه پیش در مسابقات جهانی آلمان، کره‌جنوبی و سوئیس در هر سه مسابقه توانستید سه مدال طلا را از آن خود کنید، چطور به این جایگاه رسیدید؟

حسینی: زمانی که دبیرستانی بودم در پژوهش‌سرا به تحقیقات علمی روی آوردم، مجموعاً ۱۰ اختراع در زمینه‌های مختلف دارم، ۲۰ ساله بودم که در مسابقات جهانی اختراعات سوئیس مدال طلا گرفتم و اختراعی که داشتم در زمینه «سبد خرید هوشمند برای نابینایان» بود که برای نخستین بار در دنیا طراحی شد.

در مسابقات اختراعات که در کشور کره‌جنوبی شهر سئول برگزار شد اختراع دیگری در زمینه کشاورزی داشتم در آنجا هم مقام طلا کسب کردم، به شانس اعتقادی ندارم، به لطف خدا و دعای پدر و مادر به این جایگاه رسیده‌ام، در مسابقات دیگری هم به عنوان مخترع برتر انتخاب شدم.

آخرین بار هم در مسابقات جهانی اختراعات که در «نورنبرگ آلمان» و در آبان سال 1398 برگزار شد از بین ۳۰ کشور شرکت‌کننده توانستم برای کشورم افتخار کسب کنم، اختراعم در زمینه حمل و نقل که رشته تحصیلی خودم است بود و مدال طلای مسابقات را به دست آوردم، دو جایزه گرفتم و یکی دیگر کسب عنوان بهترین اختراع در زمینه ایده‌های نوآورانه بود.

کجا زندگی می‌کنید؟

 حسینی: یک سال و نیم است که در کشور ایتالیا شهر «رم» در حال تحصیل هستند، از هیچ بورسیه دولتی استفاده نکردم کاملا براساس رزومه شخصی بوده است، آنجا هم روی یک پروژه تحقیقاتی داریم کار می‌کنیم.

شب گذشته در اخبار 20:30 دیدم که یکسری محققان ایرانی از «دانشگاه شریف» روی کرونا ویروس یک مدلی توسط کامپیوتر طراحی کرده بودند، فعالیت ما هم تقریباً چیزی شبیه آنهاست، کاری که محققان کشورمان در زمینه کرونا انجام دادند این است که تعداد 2 هزار عکس را به مدل نشان دادند سپس مدل یاد می‌گیرد، وقتی عکس جدید به مدل می‌دهند آن مدل به دقت بالا اعلام می‌کند که شخص ویروس دارد یا نه؛ ما در زمینه حمل و نقل چنین کاری می‌کنیم.

زمینه کاری که ما روی آن تحقیق می‌کنیم بر روی «سیستم‌های ماشین‌های خودران» است ماشین‌های تاکسی که در آینده راننده ندارند، به این معنا که شما ماشین را می‌خرید و در خانه هستید و ماشین برای شما کار می‌کند که این تهدیدی برای فرصت‌های شغلی آینده نیز خواهد بود.

گفتید که برای ادامه تحصیل به خارج رفتید، و بورسیه هم نیستید، پس هزینه‌های تحصیلی را از کجا تامین می‌کنید؟

حسینی: بورسیه از طرف ایران نیستم، بورسیه خارج از کشور هستم، بورسیه‌های تحصیلی در واقع هزینه های زندگی را کامل می‌کنند، اگر یک سفر غیرمترقبه برای شما پیش بیاید این هزینه‌ها در بورسیه تامین نشده است، شرایط زندگی در خارج از کشور واقعا سخت‌تر از ایران است.

چه اتفاق درونی در شما رخ داد که درخشیدید؟

حسینی: دو نکته لازم است که بگویم، من قبل از اینکه بخواهم به خارج از کشور بروم، دو بار در مسابقات جهانی اختراعات، مدال طلا کسب کرده بودم، این اتفاق ارتباطی به خارج رفتن و نرفتن ندارد فقط مسیری که بوده را ادامه دادم.

نکته بعدی درباره اختراع آخرم که در آلمان مدال طلا به دست آوردم، این بود که یک سال به محل تحقیقاتی که آن سیستم را می‌ساختم رفت و آمد داشتم از ساعت ۱۰ صبح تا هشت شب کار کردم حتی در روزهای تعطیل و هدف‌ام گرفتن طلا نبود، از پای پدر و مادرم عکس گرفته بودم تا وقتی که مدال طلا به دست آوردم پای آنها را ببوسم،

می‌خواهم بگویم که یک نقطه هدف را در زندگی مشخص کرده بودم و برای رسیدن به آن تلاش مداوم داشتم، اگر هدف در زندگی مشخص باشد رسیدن به آنچه در ذهن داریم آسان خواهد بود، امکان ندارد که تلاش و توکل به خدا و دعای پدر و مادر بدرقه راهت باشد و موفقیت و نتیجه کار خود را نبینیم.

برنامه‌تان برای آینده چیست؟ آیا به ایران برمی‌گردید؟

حسینی: بله قطعا بعد از گرفتن دکترا به ایران برمی‌گردم، معتقدم اگر از لحاظ علمی خودمان را بالا ببریم هیچ کسی نمی‌تواند فشاری بر ما تحمیل کند، شاید بتوانند نفت کشورمان را تحریم کنند اما هیچ کشوری نمی‌تواند علم را تحریم کنند، فقط باید کار مضاعف کنیم و مطمئن باشید اگر همدل باشیم به اهداف خودمان می‌رسیم.

اگر برگردید ایران حمایت می‌شوید؟

حسینی: یکی از اصلی‌ترین الگوهای زندگی‌ام شهید چمران است، ایشان در آمریکا درس می‌خواند و دکترای فیزیک پلاسما گرفت، افراد بزرگی بودند که برای تحصیل به خارج از کشور رفتند و بعد به ایران برگشتند و کارهای بزرگ انجام دادند، بنابراین می‌شود علم را از هر جای جهان آموخت تا بتوانیم به کشورمان خدمت کنیم.