نسخه ای ایرانی برای ضدعفونی کردن اماکن و معابر عمومی
اواخر سال ۹۵ استارتاپی با هدف ساخت پوشش های تصفیه کننده آب و هوا در دل شتاب دهنده دانشگاه صنعتی شریف متولد شد. استارتاپی که شاید هیچ گاه فکر نمی کرد معضلی که برای حل آن پا به میدان گذاشته باشد، روزی به مهم ترین و بزرگ ترین معضل همه جهان تبدیل شود. این روایت، ماجرای استارتاپی است که پوششی برای سطوح ساخته که هم خودش را استریل می کند و هم قابلیت تصفیه کنندگی و آلایندگی زدایی از خود نشان می دهد.
به گزارش گلستان ۲۴؛ به نقل از بهداشت نیوز، اواخر سال ۹۵ استارتاپی با هدف ساخت پوشش های تصفیه کننده آب و هوا در دل شتاب دهنده دانشگاه صنعتی شریف متولد شد. استارتاپی که شاید هیچ گاه فکر نمی کرد معضلی که برای حل آن پا به میدان گذاشته باشد، روزی به مهم ترین و بزرگ ترین معضل همه جهان تبدیل شود. این روایت، ماجرای استارتاپی است که پوششی برای سطوح ساخته که هم خودش را استریل می کند و هم قابلیت تصفیه کنندگی و آلایندگی زدایی از خود نشان می دهد. وقتی پروژه ساخت محافظ ضد میکروبی و غیرفعال کننده ویروس، بعد از ۵ سال برای ورود به بیمارستان ها آماده شد، ویروس کرونا متولد شده بود. بررسی ها روی از بین بردن ویروس ها از جمله ویروس کرونا با این محصول، نتایج بسیار خوبی را رقم زد. محلول غیرفعال کننده ویروس در دانشگاه علوم پزشکی ایران به صورت آزمایشی به کار گرفته شد و برای نخستین بار در کشور تعدادی از بیمارستان های محروم کشور به فناوری پوشش های محافظ ضد میکروبی و ضد ویروسی مجهز شدند. در این خصوص پرسش و پاسخ هایی که در گفت وگو با «اشکان سزا»، مخترع و یکی از موسسان استارتاپی از دانشگاه صنعتی شریف، انجام شده است در بخش زیر آمده است :
ماجرای ساخت محصول محافظ ضد میکروبی و غیرفعال کننده ویروس از کجا آغاز شد؟
تیمی از دانشگاه صنعتی شریف فعالیت خود را در زمینه مقابله با عفونت های مقاوم آغاز کرد. عفونت های مقاوم یکی از بزرگترین معضلات جهانی مراکز درمانی و بیمارستان ها هستند؛ به طوری که مرگ ناشی از عفونت درصد چشمگیری را بین بیماران به خود اختصاص داده است. ابتدا موفق به تولید پوششی برای سطح بر پایه نانو شدند که به صورت ذاتی مانع از رشد انواع باکتری روی سطح می شد؛ محصول وابسته به نور مرئی بود که با روشن شدن لامپ و حضور نور، هم خودش را استریل می کرد و هم عفونت های در هوا را از بین می برد. محصولی که تولید شد ، بیشتر برای تصفیه آلودگی هوا به کار برده می شد و در قدم اول قرار شد که محصول در دانشگاه های علوم پزشکی و مراکز درمانی و بیمارستانی برای مقابله با ویروس استفاده شود. جامعه هدف محصول هم مواردی بود که نسبت به آنتی بیوتیک و پیشگیری مقاوم شده بودند و حجم بالایی از مرگ و میر را شامل می شدند. با گذشت زمان محصول وابستگی به نور را از دست داد و قابلیت های دیگری هم به آن اضافه شد که بتواند سطوح را به عامل مقابله با باکتری ها تبدیل کند. وقتی ویروس کرونا در کشور تشخیص داده شد، محصول کد اخلاق را از دانشگاه علوم پزشکی ایران اخذ کرده بود. محصول غیرفعال کننده ویروس در یک همکاری گسترده در سطح کشور با دانشگاه های علوم پزشکی، به صورت آزمایشی به کار گرفته شد و نتایج بسیار موفقی را رقم زد.
محلول غیرفعال کننده ویروس چه برتری نسبت به سایر ضدعفونی کننده ها دارد؟
این محصول هم در زمان بسیار بالا، از سطوح محافظت می کند و هم روی هوا اثرگذار است. تفاوت این محصول با الکل و وایتکس در این است که الکل و وایتکس بعد از تبخیر شدن دوباره باید استفاده شوند، اما ماندگاری این محصول بسیار بالا است. دو هفته به عنوان زمان ماندگاری این محصول تعریف شده است؛ اما دیده شده که در صورتی که سایش و شسته شدن سطوح در کار نباشد، محصول تا چند ماه هم ماندگاری دارد.
محصول غیرفعال کننده ویروس ایرانی چگونه کار می کند؟
این محصول ۲ خاصیت دارد؛ نخست اینکه در حالت عادی غشای پروتئینی بیرونی ویروس را تخریب می کند. خاصیت دوم محصول، فتوکاتالیز است که در معرض نور مرئی ویروس در برخورد با سطوح آسیب می بیند.
استفاده از این فناوری را به چه محصولات دیگری توسعه داده اید؟
علاوه بر تولید محلول با این فرمول، در صنایع نساجی هم وارد شدیم. هدف از ورود به صنعت نساجی، تولید پارچه هایی بود که ویروس را غیرفعال کند. این کاربرد در تولید ماسک و لباس کادر درمان استفاده می شود. مسیر تولید محلول و مسیر تولید پارچه کاملا از هم مجزا است. در حوزه محلول از سمت داخل برای اخذ پروانه بهداشت و مجوز سازمان غذا و دارو وارد شدیم؛ اما این روند فوق العاده فرسایشی بود و فرآیندهای اداری ۸ ماه به طول کشیده است.
در بخش پارچه برای اخذ تاییدیه سلامت و سایر تاییدیه ها از سمت مجوزهای اروپایی اقدام کردیم. مسیر اخذ مجوزهای خارجی بسیار سریع تر بود و برای مثال هم اکنون ما می توانیم در حوزه پارچه غیرفعال کننده ویروس به آلمان صادرات داشته باشیم. در حال حاضر منسوجات غیرفعال کننده ویروس، توسط کشورهای محدودی تولید شده است.
پارچه ها تولید شده و با نام پارچه های ترمو باند یا اسپان باند که برای لباس کادر درمان استفاده می شود، شناخته می شود. فاز یک این پروژه آماده شده است؛ این فاز با سرمایه گذاری یکی از صنایع نساجی کشور قبل از کرونا به راه افتاد و هم اکنون پارچه لباس غیرفعال کننده ویروس به صورت انبوه تولید شده است. در حوزه تولید منسوجات غیرفعال کننده ویروس، به صورت انحصاری روی استانداردهای بین المللی ویروس کار کرده ایم. در بسیاری از محصولات می بینیم که گفته می شود این محصول آنتی باکتریال است و در عین حال ویروس را هم می کشد؛ اما این گفته از نظر علمی اشتباه است؛ زیرا در عمل برخی از ویروس ها از باکتری ها مقاومت تر هستند. از این رو در تولید این محصول روی استانداردهای جهانی مختص ویروس کار کرده ایم و محصولی در رده جهانی ساخته ایم.
در مسیری که طی شد از چه حمایت هایی برخوردار شدید؟
در این سال ها که استارتاپ راه اندازی شد، در ابتدا متخصصان دانشگاه علوم پزشکی ایران زحمت بسیاری کشیدند و به روش های مختلف از این پروژه حمایت کردند. اخیرا هم متخصصان دانشگاه علوم پزشکی تهران در بحث تخصصی ویروس حمایت بسیاری داشتند. همه این حمایت ها باعث هدایت پروژه به مسیر صحیح شد و در موفقیت امروز آن نقش مهمی دارند.همچنین استارتاپ دارای یک بخش میکروبیولوژی بود که بخش مهمی از کار را تشکیل می داد. بخش میکروبیولوژی تیم توسط پژوهشکده ایمونولوژی و بیماری های عفونی دانشگاه علوم پزشکی ایران پشتیبانی شد. این پژوهشکده از چند سال قبل به صورت رایگان تست های میکروبیولوژی را برای تیم ما انجام می داد. اگر این حمایت نبود اصلا این استارتاپ شکل نمی گرفت. زیرا تست های میکروبیولوژی بسیار گران هستند و استارتاپی که به تازگی شکل گرفته قادر به پرداخت این هزینه ها نیست. در این باره دکتر مینائیان که از دانشمندان به نام در زمینه ایمونولوژی و بیماری های عفونی هستند حمایت بسیاری داشته اند. بنابراین دانشگاه علوم پزشکی ایران با این کمک ها در واقع به کارآفرینی کمک کرد.
ارسال نظر