سرمای بیتدبیری بر جان کوه‌نشینان
بهشتی در گلستان که مردمانش از بیآبی رنج میبرند/ سازش مسؤولان با رانش 10 ساله «چه‌جا»
با وجود ظرفیتهای بیشمار اقتصادی در حوزه گردشگری روستاهای «دهنه محمدآباد» بر اثر بیتوجهیها به این منطقه که مانند قطعهای از بهشت در گلستان است با مشکلاتی روبه رو شده که مردمانش را سخت رنج میدهد.
به گزارش گلستان ۲۴ ؛ این روزها هوای گرم استان گلستان پای بسیاری از مردم استان برای سپری لحظههای سرد به‌ویژه در روزهای تعطیل به کوههای بلند توسکستان، رامیان و دهنه محمدآباد باز میکند.
به‌ویژه 13 روستایی ییلاقی دهنه محمدآباد شهرستان علیآباد کتول بسیار مورد توجه مردم استان گلستان و حتی گردشگران و مسافرانی است که در این فصل گرم به استان گلستان سفر میکنند.
با وجود آنکه در معرفی این روستاهایی ییلاقی برای جذب گردشگر میراث فرهنگی هنوز نتوانسته با ساماندهی خانه‌های این روستاها برای اسکان مسافر و یا راهاندازی سایت گردشگری برای این منطقه و یا معرفی تابلوهای و نقشههای به توریست این روستاها کمک کند.
در کنار این ظرفیتهای بیشمار اقتصادی در حوزه گردشگری براثر بیتوجهیها این منطقه که مانند قطعهای از بهشت در گلستان است با مشکلاتی روبه‌رو شده که مردمانش را سخت رنج میدهد، یکی از این مشکلات که در این منطقه وجود دارد بحران کم‌آبی است، شاید با توجه به انتقال آب از دهنه محمدآباد به گرگان کمتر کسی به ذهنش خطور کند که مردمان این روستاها از کم‌آبی رنج میبرند.
یکی دیگر از مشکلات این روستاها تخریب جادههای دسترسی روستا به شهر براثر جاری شدن سیل است که این مهم سبب شده که برخی از پروژههای در مسیر دهنه محمدآباد با کندی به دلیل تخریب سیل پیش برود و یا اینکه هرساله ترمیم شود.
انجام پروژه گازرسانی به روستاهایی ییلاقی دهنه محمدآباد از دیگر موضوعاتی است که سبب حفظ منابع طبیعی و محیطزیست می‌شود و شاید با این اقدام جنگلهایی کمتراکم این منطقه که در آن درختچههایش قدمت دیرینه دارند محفوظ بماند و دغدغه مردم روستا را برای پخت‌وپز حل کند.
از این رو با دعوت شورای اسلامی روستای «چه‌جا» به همراه اصحاب رسانه به یکی از روستاهای این بخش رفتیم تا از نزدیک با مسوولان شهرستان و بخشداری این منطقه برای راه‌حل مشکلات گفتوگو داشته باشیم.
«چه‌جا» روستایی در 40 کیلومتری شهر علی‌آبادکتول در دل کوه با مردمانی ساده و مهماندوست که محبت را از زیباییهای طبیعت این منطقه یاد گرفته بودند و دغدغهمند به دنبال این بودند که با حضور اصحاب رسانه مشکلاتشان منعکس و دردهایشان با تدابیر مسوولان درمان شود.
در این تور و بازدید از روستای «چه‌جا» در ابتدا بخشدار بخش کملان به ایراد سخنرانی پرداخت و به دنبال آن به برخی از مشکلات روستاهای محمدآباد به خبرنگاران توضیح داد.
حسین بیگی، بخشدار بخش کمالان به این نکته اشاره کرد که بخش کمالان از توابع شهرستان علی‌آبادکتول دارای ۳۱ روستا و بالغ‌بر ۴۵ هزار نفر جمعیت است که ۲۵ هزار نفر آن روستانشین تشکیل میدهند.
وی یادآور شد که روستاهای این منطقه برای توسعه نیاز به برنامه‌های متنوعی دارد، ۱۳ روستا در دهنه محمدآبادکتول داریم یکی از روستاهای آن «چه‌جا» است که ظرفیت خوبی برای گردشگری دارد و معرفی ظرفیتهای گردشگری روستاها این منطقه در پایداری و اشتغال روستا بسیار تأثیرگذار است.
این مقام مسوول به این نکته اشاره کرد که زیرساخت‌ها در این روستا به اتمام رسیده و در حال انجام است و یکی از مشکلات مردم این منطقه کمبود آب است و برای حل آن ابتدا باید به فرهنگ استفاده توجه کرد.
بیگی یادآور شد که در سال 1385 در روستای «چه‌جا» تنها ۱۶ خانوار ثبت‌شده بود و این در حالی بود که ۲۰۰ خانوار در این روستایی ییلاقی سکونت داشتند.
وی به نابودی ساختار روستایی دهنه محمدآباد در این منطقه اشاره کرد و گفت: سرمایه‌گذاران و گردشگران به دنبال روستاهایی هستند که بافت سنتی آن حفظ‌شده باشد؛ در روستای «ریگ چشمه» یک ظرفیت گردشگری ایجادشده اما گردشگران و توریست‌ها به دنبال منازل بکر روستایی هستند.
بخشدار بخش کمالان تأکید کرد که منطقه دهنه محمدآباد هنوز شناخته‌شده نیست، در ایام نوروز ۳۶۰ درصد افزایش اقامت در شهرستان علی‌آبادکتول داشتیم و در این روستاهای کوهستانی با پلاک‌های مختلف گردشگران اقامت داشتند.
بیگی بزرگ‌ترین مشکل این منطقه را از بین رفتن بافت روستایی دانست و تأکید کرد: در این بخش تنها مردم مقصر نیستند و مسئولان نیز تقصیردارند، نوع سازه‌ای که در این روستاها استفاده می‌شود همان سازه‌هایی است که در مراکز شهر استفاده می‌شود و این در حالی است سازه چوبی بهترین سازه برای روستاهای این منطقه به‌شمار می‌رود.
وی یادآور شد که درگذشته اکثر خانه‌های سنتی به گونه ساخته میشد که با کمترین وسایل گرمایشی گرم و با کمترین وسایل سرمایشی سرد میشد.
وی در پاسخ به گلایه مردم روستای «چه‌جا» بر مشکلات این روستا گفت: بحث جمع‌آوری پسماند یکی از مشکلات مردم این منطقه است بارها شد که از منابع آب شاکی شدم و از فرماندار خواستم که گروهی را تشکیل دهند و بازدید کنند.
این مقام مسوول بخشی از مشکلات بحران کم‌آبی و سیل را در این منطقه براثر برداشتهای شن و ماسه و سنگ دانست و افزود: اگر دهنه محمدآباد کتول هدف گردشگری است طبیعت باید بکر بماند و سنگ‌شکن‌ها در این دهنه تعطیل شود.
یکی دیگر از مواردی که در این نشست به آن توجه شد موضوع ظرفیتهای گردشگری بود که در این منطقه بکر باقی‌مانده و بخشدار به تلاشهای میراث فرهنگی اشاره کرد و اعتقاد داشت که در بوم‌گردی‌ها باید اقدامهای جدی در این مسیر اتفاق بیفتد.
بخشدار کمالان شهرستان علی‌آبادکتول به این نکته اشاره کرد که به جهت ساماندهی بوم‌گردی‌ها مکاتباتی با اعضای شوراهای روستای دهنه محمدآباد داشتیم تا افراد ساختمان‌هایی در اختیار گردشگران قرار میدهند شناسایی شود و برخی روستاها هنوز به این مکاتبات پاسخ ندادند این منازل با صدور مجوز از گردشگری در اختیار مسافران قرار میگیرد تا با آسودگی خاطر بیشتری اقامت در این روستاها داشته باشند.
وی همچنین تأکید کرد که تابلو ورودی در سطح شهر فاضل‌آباد برای معرفی این روستاها داریم ولی کم است، اطلاع‌رسانی کمی برای معرفی ظرفیت گردشگری این منطقه اتفاق افتاده و میراث فرهنگی و صناع دستی که متولی کار است بیش از این باید به این مهم توجه داشته باشد.
بخشدار بخش کمالان به این نکته تأکید کرد که باوجود مشکلات کم‌آبی در این روستاها مخالف انتقال آب به شهر گرگان هستیم و این مسوولان شهرستانی جهاد کشاورزی نیز با این نکته موافق هستند، سال گذشته مهرماه مدارس ما در بخش کمالان به دلیل قطعی آب تعطیل شد و از ۱۰ مدرسه به‌اتفاق آب و فاضلاب بازدید کردیم.
بیگی افزود: ۱۳ چاه عمیق برای انتقال آب به گرگان در دهنه محمدآباد احداث‌شده و آب آن به گرگان منتقل می‌شود بحث مجتمع آبرسانی را دولت در دستور کار دارد ولی مردم ما کمبود دارند.
وی به اجرای طرح گازرسانی به روستاهای دهنه محمدآباد تا پایان سال 1397 اشاره کرد و گفت: حتی برای روستای «سیاهمرزکوه» نیز پیمانکار برای گازرسانی گرفته‌شده است.
برداشت نامتعارف و نوع برخورد با رودخانه یکی از دلایل بروز مشکلات سیل در روستاهای دهنه محمدآباد است که به گفته بخشدار کمالام، اداره‌کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای گلستان برای احداث راهدارخانه اقداماتی انجام داده و قول آن از سوی مسؤولان داده‌شده که دو میلیارد تومان برای تأمین ماشین‌آلات برای احداث این راهدارخانه تأمین شود ولی باید زمین اهدا شود و امید داریم این مهم رقم بخورد.
پس از این نشست مفصل به میان مردم روستای «چه‌جا» رفتیم تا از نزدیک با آن‌ها گفتوگو کنیم، گفتوگو با مردم این روستا ما را به این نتیجه رساند که مشکلات کوه‌نشینان سالها است که ابتر مانده است، جافر یکی از اهالی این روستا است که در مورد رانش سال گذشته این روستا با ما گفتوگو کرد وی به این نکته اشاره کرد که براثر رانش در سال گذشته برخی از بافت تاریخی این روستا تخریب‌شده و کوچهها با مشکل روبه‌رو است ولی هنوز مسوولی برای بازگشایی این معابر اقدام نکرده است.
یکی دیگر از اهالی نیز به موضوع امکان افتادن ستون تیر برق بر روی منزل خود اشاره کرد و گفت تنها کاری که انجام‌شده پس از رانش این بوده که این تیر برق را با تکه سیمی نگه‌داشته‌اند.
تعرض به یکی از کوچههای این روستا با ستونهای بتنی از دیگر دغدغههای مردم روستا بود که میگفتند بخشدار گذشته قول آن را داده بود که این ستونها را تخریب کند ولی هنوز که هنوزه اتفاقی نیفتاده است.
همچنین لایروبی چشمه این روستا برای استفاده آب آشامیدنی از دیگر خواستههای مردم روستا بود که هنوز برای حل آن اتفاقی نیفتاده بود.
انتهای پیام/
ارسال نظر