غرب و ۲۰ گام برای بحران سازی اقتصادی درکشورهای جنوب غربی آسیا

گام اول :  «نفوذ در ارکان تصمیم سازی و تصمیم گیری »حوزه های مالی و اقتصادی کشور هدف، عمدتا از سوی عناصر دو تابعیتی

گام دوم : تحمیل « اصلاحات اقتصادی» تحت استاندارد ها و پیمان های مد نظر کشورهای غربی با ادعای سرمایه گذاری در کشور هدف در صورت اعمال این اصلاحات.

گام سوم : وادار کردن دولتمردان کشور هدف به «کنار گذاشتن برنامه های ملی اقتصادی» (اقتصاد درون زا) و روی آوردن به اقتصاد خارجی (اقتصاد برون زا)

گام چهارم: مانور [رفت و آمد] از پیش طراحی شده تجار خارجی و مدیران شرکت های چند ملیتی غربی در کشور هدف و «انعقاد تفاهم نامه های همکاری اقتصادی توهم زا و حباب ساز» !

گام پنجم: «انحصار نسبی شرکت های خارجی و تولیدات آنان در  بازار کشور  هدف! » و از دست دادن توان رقابتی شرکت های داخلی و در نتیجه روی آوردن آنان به واسطه گری برای فروش کالاهای خارجی با پوشش داخلی

گام ششم : ایجاد «انحصار خارجی در اقلام کالاهای راهبردی تاثیر گذار بر ثبات اقتصادی» مثلا  خودرو و قطعات خودرو و بهره برداری از ظرفیت های تحریمی برای وارد کردن شوک های روانی به جامعه هدف.

گام هفتم : سیاه و «تاریک نمودن چشم انداز فعالیت های اقتصادی تولید محور داخلی» و در نتیجه تنزل مفرط ظرفیت واحدهای تولیدی و تعطیلی نهایی آنان و حاکم نمودن رکود  و بیکاری مفرط در کشور هدف.

گام هشتم : واگرایی اقتصادی و تضاد  مفرط ساختاری در  اداره امور  اقتصادی کشور هدف و «تعطیلی هر آنچه برای یک اقتصاد درون زا  سرمایه گذاری شده است»

گام نهم : «بالا بردن ریسک سرمایه گذاری داخلی توسط سرمایه گذاران »کشور هدف و  متزلزل نمودن هر چه بیشتر پایه های اقتصاد داخلی کشور هدف

گام دهم : سوق دادن فعالیت های «سرمایه گذاری کلان در فعالیت های غیرتولیدی و غیر صادراتی نظیر املاک و مستغلات و نیز سفته بازی» از سوی عناصر نفوذی حوزه مالی و اقتصادی

گام یازدهم :دامن زدن عناصر ستون پنجم و نفوذی به «فساد در ساختار حکومت و مدیریتهای اقتصادی» ؛بنحوی که در یک بازه زمانی چند ساله مردم احساس فساد گسترده در  تمامی دستگاههای دولتی کنند و مصداقا با  گروهی مواجه شوند که به جهت اینکه به  هرم مدیریت اقتصاد دولت نزدیک بودند از این روند برای افزایش ثروت خود بهره برده اند و بعضا  اخباری منتشر شود که اعطای وامها و تسهیلات با شرایط سهل به افراد و نزدیکان دولتمردان داده شده که در زمینه غیرتولیدی و کاسب کارانه مورد استفاده قرار  داده اند.

گام دوازدهم : «قطع رابطه اقتصادی و خروج شرکت های خارجی و سرمایه گذار از کشور هدف» تحت تاثیر یک عامل خارجی غیرقابل پیش بینی (مثلا مواضع اخیر آمریکا به بهانه محکومیت حبس خانگی «اندرو برانسون» کشیش آمریکایی در ازمیر ترکیه)

گام سیزدهم : «ورود جریان غربگرا(ستون پنجم)  به یک جنگ روانی» همسو با جنگ روانی-اقتصادی رسانه های غربی علیه کشورهای هدف و «انگاره سازی کاذب » از:

الف: فروپاشی قریب الوقوع نظام مالی و اقتصادی کشور هدف و ضرورت تبدیل واحد پولی کشور به طلا و دلار

ب: سقوط ارزش پول ملی

ج: احتمال قحطی و بی غذایی

د: لجاجت حکومت در برابر خواسته های آمریکا و غرب! مانع اصلی رفع مشکلات اقتصادی!

گام چهاردهم : اختلال شدید بازار کشور هدف تحت انگاره های صدرالاشاره  و در نتیجه «سردرگمی کامل فعالین اقتصادی داخلی »

گام پانزدهم : « افزایش نارضایتی های عمومی» به علت اختلال در ارایه خدمات اولیه زندگی همچون آب و برق و..

گام شانزدهم: سوق دادن افکار عمومی بسمت «درخواست استعفا یا برکناری مدیران اقتصادی نزدیک به رییس دولت حاکم»( مثلا وزیر دارایی ترکیه که داماد اردوغان است)

 گام هفدهم: افزایش بدهی های خارجی و «سقوط واحد پول کشور هدف» بنحوی که مردم عادی سرمایه های پاک خود را از دست می دهند و سرمایه های کثیف افراد مفسد افزایش می یابد.

گام هجدهم : میدان داری جریان غربگرا(ستون پنجم) از طریق احزاب لیبرال با «فراخوان مردم به کف خیابان ها» برای طرح مطالبات معیشتی و اقتصادی و در نتیجه بی ثباتی سیاسی-اقتصادی  

گام نوزدهم : وارد کردن« یک شوک موثر جهانی و منطقه ای شتاب دهنده» برای سوق دادن یک کشور تاثیر گذار بر اقتصاد منطقه(مثلا ترکیه) به یک بحران اقتصادی مالی و اقتصادی ویران کننده و سرایت به سایر کشورها

گام بیستم : تحمیل بسته های اصلاحات در حوزه های سیاسی( در عرصه داخلی و خارجی) ،نظامی و امنیتی به کشورهای هدف و «وارد کردن کشورهای هدف به گردونه تغییر رفتار در برابر غرب» و نهایتا براندازی آنها .

انتهای پیام/