حصار بوعلی گنجینه خاطرات قجری

هیچ‌کس به‌طور دقیق نمی‌داند قریه «حصار بوعلی» چه زمانی شکل گرفت اما در اینکه این روستا در منطقه کوهستانی شمیران به همراه دیگر قریه‌های محدوده شمالی پایتخت از جمله کن، دزاشیب، قلهک، ازگل، سوهانک، درکه، اوین، حصارک، چیذر و... قدمتی چند صد ساله دارد شکی نیست. درختان چنار سر به فلک کشیده و خانه‌های قدیمی با معماری‌های ساده و سنتی که در جای جای حصار بوعلی جا خوش کرده‌اند به خوبی نشان از قدمت این قریه خوش آب و هوا دارند؛ قریه‌ای که بعد از ساخت قصر سلطنتی صاحبقرانیه توسط شاه قاجار به دلیل نزدیکی با این کاخ یکباره رونق گرفت و نامش در کتب تاریخی و اسناد بر جا مانده از عصر قجر ثبت و ضبط شد. حالا این قریه قدیمی که از شمال به خیابان شهید باهنر و پارک نیاوران، از جنوب به خیابان دکتر لواسانی، از شرق به خیابان پاسداران و از غرب به خیابان بازدار (کامرانیه جنوبی) منتهی می‌شود به یکی از محله‌های منطقه یک شهرداری تهران تبدیل شده و با 73 هکتار مساحت، 15هزار نفر را در خود جا داده است. در یکی از روزهای سرد زمستانی با همراهی دبیر شورایاری و مدیر محله حصار بوعلی سری به این قریه شمیران زدیم تا رد پای تاریخ را در کوچه‌پسکوچه‌های این محله قدیمی دنبال کنیم.  

ریش‌سپیدان و موسپیدکرده‌های محله روایت جالبی از وجه تسمیه قریه‌شان تعریف می‌کنند. می‌گویند که ابوعلی‌سینا در روزگاران دور در سفری که از گرگان به سمت ری داشت به ده‌شان آمد و مدتی در آن توقف کرد. حاکم وقت که نامش «همایون» بود و دختری بیمار داشت دست به دامن پزشک نام‌آشنای ایران زمین شد و از او خواست شاهزاده‌اش را درمان کند. ابوعلی‌سینا برای کنترل بیماری، حصاری دور محله کشید و بیماری ناشناخته دختر حاکم را درمان کرد. بعد هم سفرش به سمت ری را از سر گرفت. اگرچه «نصرالله حدادی» تهران‌شناس می‌گوید که این داستان سندیت تاریخی ندارد و در هیچ منبع معتبری نوشته نشده است اما مردم نخستین محله ناحیه یک منطقه یک بر باور پدران و پدربزرگان خود هستند و معتقدند که از همان زمان نام قریه خوش آب و هوای‌شان «حصار بوعلی» شد.