وبلاگ "جهاد فرهنگی" نوشت:
داشتیم در دنیا غرق می شدیم که غواصها آمدند....!
دریا را باید رها کرد ورفت باید به غواصان پیوست وخود را به آنان رساند و بند از دستان شان گشود و به مبارزه با اهریمنان رفت، وقت تنگ است و راه بسیار..
ما در حال غرق شدن بودیم، غرق شدن در دریای دنیای شهوت ومادیت ،دریا مارا به سمت خود می کشید وشهوت روح ما را می بلعید.همه ی جوانهای دوروبرم در حال دست و پازدن بودند در حالی که دستانمان باز بود می رفتیم ولی راه به جایی نمی بردیم .کوسه های دنیای مجازی وشبکه های اجتماعی حمله ناجوانمردانه ای به ما پسران ودختران دیگر کرده بودند وشبکه های ماهواره ای تور دین گریزی وشهوت پرستی وخیانت ودورویی وبی دینی وبی اعتقادی را روی دریا وبالای سرمان پهن کرده بودند وتیرهای زهر آلودشان را از ساحلی متزلزل بر سرمان می ریختند .
آتشی برسرمان بود که راه را گم کرده بودیم وکابوس غرق شدن نفسمان را ربوده بود ،هوایی نمانده بود در سینه های تیره مان واز سویی عده ای از اطرافیانمان نجاتمان را در توسل به این اهریمنان می دیدند ومیگفتند دست دراز کنید وخوار شوید تا نجات یابید....ناگاه از دور صدایی به گوش رسید ،زمزمه ای می آمد ،عدهای برای نجاتمان به دریا زده بودند ،آنها مارا می دیدند وما نمی دیدم آنها را. گویی آنها زنده بودند وما مرده ،اینها از دریا گذشته بودند تا نجاتگر دیگران باشند.
چشمانمان نمی دید ولی داشت از حدقه بیرون می زد خیلی نگاه می کردیم، انگار 175 نفر بودند. آری 175 غواص آمدند ولی دستانشان را اهریمنان بسته بودند با این حال تسلیمشان نشده بودند ،به سمت ما می آمدند فضایی بوجود آوردنددر دریا برای نفس کشیدن، برای دیدن، برای باز یابی مسیرمان ،دستانشان بسته بود ولی دمی مسیحایی داشتند که میلیونها جوان دورو برم به استقبالشان رفتند ودر این فضای ایمن ونجات بخش قرار گرفتند ،ما همه درحال غرق شدن بودیم که غواص ها آمدند وچون ماهیان پاکی نفس کشیدن را در این دریای پر طلاتم زندگی یادمان دادند و مسیر ادامه زندگیمان را روشن کردند.
و اینان چونان چراغی بودند که مسیر را برایمان روشن کردند. ما با گریه هایمان بدرقه شان می کردیم این 175ماهی پاک 95فانوس بی نام و نشان همراهشان بود که چونان موجی در این دریا ایجاد کردند که دل میلیونها نفر را ربود وبا خود همراه ساخت ورهبرمان از این دلهای عاشق تشکر کرد که اینگونه مصابیح راه را یافته بودیم.
آقا و مولایمان امام زمان (عج) نظاره گر کارهایمان است وذخیره هایی از چراغ هدایت را هر از گاهی در این دریا رها می کند شاید پشت سرشان برویم وراه را اشتباه نکنیم وبه مقصد برسیم ،باید چشمانمان راباز کنیم وهمچون این غواصان دست بسته از خدا کمک بخواهیم ،ان تنصر الله ینصر کم ویثبت اقدامکم نه رابطه با امریکا.
...هُوَالَّذی اَنزَلَ مِنَ السَّماء لَکُم مِنهُ شَراب وَ مِنْهُ شَجَرَ فیه تَسیمون
خدا آب را آفرید واز آسمان فروفرستاده نه اینکه امریکا فرومی فرستد ....
وخیلی موارد دیدگر دریارا باید رها کرد ورفت باید به غواصان پیوست وخود را به آنان رساند وبند از دستانشان گشود وبه مبارزه با اهریمنان رفت ،وقت تنگ است و راه بسیار پس ای خواهرو برادرم وای دخترو پسر نوجوان و جوانم این دنیای پرتلاطم مادیات و شهوت ودین گریزی وشیطان پرستی را به حال خود رها کن ودستان و جسم پاکت را از این دریا بیرون کش که غواصان ادامه طریق می دهند
مبادا از قافله شان عقب بی افتی اشکان زیبای چشمانت صیقل دل توشد واکنون که بهتر می بینی دستی بزن وموجی نجات بخش باش
ارسال نظر