ساندیس خورهای روستایی انقلاب

ساندیس کلمه نا ما شنا برای ما چراکه ان لفظی است که غربیان وشرقیان درباره شکوه وعزمت ایرانیان بکار می برند و ان شکوه و عزمت را در گرو ساندیس خوردن مردم ایران میدانند،درحالی که خوشان واقعیت را می دانند و دریاچه با ان همه عزت و خروش را رها کردندوبه جویبار ها خشکیده چسبیده اند.

در حالی که این حضور شکوهمندانه به دلیل ساندیس ،ساندویچ ،کیک ونوشابه نیست و همه آنان که حضوریافتند و اندکی که حضورنیافتند فقط یک شعار دارندان هم مرگ برتمامی بدخواهان نظام و انقلاب، شعاری که دگر در قلب ووجود انان تثبیت شده است وبراساس یک ضرب المثل معروف بیدی نیست که به این بادها بلرزد.دوست داریم دوست داریم ساندیس خوری را چرا که در همین ساندیس خورها بود که اجازه ندادند که پایتان از گلیم تان درازتر شود و پای دراز شده شما را از بیخ قطع کردند.

قاسمان روزگارما که روستایی بودند ویکی ازانان درروستای دورافتاده قنات ملک در استان کرمان ودیگری در روستای میربیک از توابع جزینک زابل، حاج قاسم سلیمانی و شهید حاج قاسم میرحسینی قاسمان روزگار ما بودند و هستند و خواهند بود... .کسانی که دعوت حق را لبیک گفتند وساندیس روزگار خودرادرزیرپرچم روزگارشان سرکشیدندوازشدت شوریدگی به خدا و وطن خویش یکی از انان همچون گل سرخ پرپر شد و دیگری که لقب شهیدزنده را گرفته است.

                 مملکت پر از این قاسمان است هنوز                                                               

                                                             قاسمانی جان بر کف ساندیس خور هنوز

انتهای پیام/