نمادهای زندگی را بازی کنیم

نام کودکی یاد آور دوران کودکی ها و بازی هایش است ؛ یاد آور شادی ها و تمامی هیجاناتی که تنها با بازی تخلیه میشد.

امروزه و در دنیایی که خانواده های مرفه بهترین وسایل بازی : اعم از کامپیوتر و لب تاب و .. را برای کودکان خود فراهم می سازند اما به کلی فراموش کرده اند که با دستان خود به روح و جسم کودک و فرزند خود آسیب می زنند و آنها را ضعیف و کمرو و خجالتی بار می آورند .

تمام کودکی های ما در محیط بیرون از منزل و در کنار دوستان و هم بازی هایمان گذشت و در همان خاله بازی های کودکانه اساس زندگی اجتماعی را آموختیم و یاد گرفتیم که چگونه زندگی کنیم . بدون شک تمام آن بازی ها هدفی خاص را دنبال می کردند و می کنند.

از نظر پیاژه که یک روانشناس همه فن حریف در زمینه کودک می باشد ، بازی ها را سه نوع اساسی تقسیم بندی کرده است که از بهترین آن ها که امروز هم رو به فراموشی است نام برده که بازی های " نمادین"  یا " رمزی"  نام دارند .

این نوع بازی از آن جهت مهم می باشد که علاوه بر اینکه فردی و اجتماعی بودن آن هنوز قابل تمیز دادن نیست معمولا نیازمند فکر و عنصر های تصوری می باشد که قدرت تخیل کودک را افزایش می دهد و خلاقیت را که یک اصل اساسی برای کودک است را افزایش می دهد ، پس می توان این نوع بازی را " نقطه اوج بازی های کودکانه " نام برد .

بازی های نمادین بیش از هر بازی دیگری در زندگی اجتماعی کودک نقش دارد و در پرورش روحی و جسمی او تاثیر بسزایی دارد ، زیرا که دنیای کودک با دنیای بزرگتر ها بسیار متفاوت است و درک درستی از آنها ندارد و نقش ها را نمی شناسد ، اما با بازی این خلاء ها را پر کرده و خود را با محیط سازگار می کند.

ما روزانه مشغول با انجام فعالیت هایی هستیم که می تواند سوژه های خوبی برای بازی های کودکان باشد پس چه خوب است به عنوان یک پدر و مادر بکوشیم که رفتار حسنه ای در برابر کودک داشته باشیم .

کودک به مشاجره پدر و مادرش توجه می کند و بدون شک همان ساعت و یا ساعتی بعد همان مشاجره را با عروسک هایش راه می اندازد .

کودک تمام رفتار پدر و مادرش را الگوی تمام قد رفتار ها و بازی های خود قرار میدهد و بیش از پیش از این نوع بازی که الگویی از حرکات پدر و مادر خود است لذت می برد .

نمونه هایی از بازی های نمادین در کودکان :

* غذا دادن به عروسک ها و خواباندن و محبت به آنها

* ادای حیوانات را در آوردن و چهار دست و پا راه رفتن

* سوار سدن بر چوب و صدای اسب در آوردن ( بیشتر در پسر بچه ها مشاهده می شود )

* کودک با مادرش به دکتر می رود و بعد از آن نقش دکتر را بازی می کند .

* کودکی با مشاهده یک سیرک و یا یک فیلم ترسناک ادای آنها را در می اورد و در آخر ، صحنه زخمی شدن و یا مرگ را اضافه می کند و بدین جهت ترس و دلهره ای که بادین آنها داشته است را مجسم می سازد .