بازگشت به پیاده روی ظریفانه

به گزارش گلستان 24 وبلاگ نوشته های یک نفر نوشت:

روحانی سخنان خود را با سخنان کلیدی خود اینگونه آغاز کرد" کتاب کلیدیست که باید قفل‌ها و ابهام ها را بگشاید و ظلمات را به نور و روشنایی مبدل سازد" و در ادامه با سخنی عجیب رسالتی امام گونه را به فرهیختگان سپرد. " این شما فرهیختگان هستید که باید برای امروز جامعه ما بگویید که چگونه باید فکر کنیم حتی چگونه باید نقد کنیم" اینجای داستان بود که درد دل رییس جمهور از منتقدین واز شد که شیوی نقادی باید آنگونه باشد که ما می خواهیم و یا بیایید وشوه ی نقد را به کتابی برای استفاده و سرلوحه قرار دادن آن توسط منتقدین چاپ کنید.

و در ادامه اشاره به آزادی و امنیت برای نقد و نقادی و شیوه ی صحیح آن به انتقاد از منتقدین پیاده روی ظریف با کری پرداخت و با بیراه خواندن نوع نقد آنرا به لباس و راه رفتن و تعداد نفرات وارد ندانست " نقد آن نیست که چگونه دو نفر راه می‌روند، قدم را به کجا برمی‌دارند، این دومی مهم است نه اینکه حرکت تند یک نفر یا سه نفر، نقد کنیم که به کجا رفتن و به چه سمت حرکت کردن و نتیجه قدم چه بوده است و به چه مقصد رسیدن مهم است چرا که کفش چگونه بود و رنگ لباسش چطور بود مهم نیست، باید به جواهر و جوهر پرداخته شود، باید به ماهیت و وجود مسئله بپردازیم."

و این پایان ماجرا نبود روحانی ختی به ممیزی و اصول آن نیز انتقاد کرد. و با اشاره به فرهیختگان سایرین را از حوزه ی فرهنگی و هنری جامعه به دلیل هنرمند نبودن بیگانه خواند. و فقط آنان را محق دانست که درباره ی هنر نظر بدهند.

اما روی سخنان روحانی به چه کسانی بوده؟؟

پس از اقدام عجیب ظریف در پیاده روی با جان کری در فرانسه، آنهم در شرایطی که فرانسه ملتهب از اقدامات تروریست های اجاره ای بود. و این پیاده روی با کری در حالی صورت می گرفت که بیش از چهار مذاکرات فشرده با وزیر امور خارجه ی آمریکا صورت گرفته. پیاده روی با دشمن اول ملت در خیابان های فرانسه که به علت تبلیغات رسانه ای موجی از نگرانی و  توهین ها علیه اسلام با کارکاتور توهین آمیز چارلی هبدو را تداعی می کرد. این پیاده روی با تعجب دلسوزان نظام و معتقدین و تذکراتشان به گروه مذاکره کننده و وزیر خوش مشرب وزارت خارجه همراه شد.

این تذکرات و نقدهای سازنده باعـث شد تا به کرات رییس جمهور ناراحتی خود را در همایش ها و گردهمایی های مختلف نشان دهد. که هر بار با ادبیات خاص روحانی همراه بود، منتقدین از عملکرد غربی ها خوشحالن و برای آنها کف می زنن و یا نقد های اصولی را به پایین ترین سطح و در حد طنز برساند که نقد ها به نوع راه رفتن، نوع کفش و تعداد و .. منحصر بوده. در حالی که نقد ها به ماهیت و وجود ضرورت راه رفتن با دشمن دیرینه ی ملت ایران آنهم پس از 4.5 ساعت مذاکرات فشرده چه بوده؟ چه حرف ها و صحبت هایی باقیمانده ای در باره انرژی هسته ای وجود داشته که در حضور جمع و در مکان مذاکره قابل گفتن نبوده؟ و هزاران سوال دیگر از این دسته.

روی دوم صحبت های رییس جمهور با منتقدین به عملکرد ضعیف و منفعلانه ی وزارت فرهنگ بود. وزارتی که بر خلاف لقب ارشادی و اسلامی که یدک می کشد چندصباحیست که هیچ کدام جایگاهی در آن ندارند. چه بخواهیم به نوع مجوزهای چاپ کتاب و کتاب های منتشره نگاهی بیاندازیم چه به فیلم های پر هزینه ای که با بیت المال ساخته شده و عاری از فرهنگ ناب ایرانی واسلامی بوده تا حدی که گاهی اوقات آنرا بازیچه ی خود قرار داده و دست به تحریف تاریخ اسلام برده اند( نمونه ی آن فیلم رستاخیر) جشنواره ی فجر انقلاب نیز امسال نشانی از انقلاب و روشنایی ندارد اکثر فیلم های راه یافته به آن رنگ و بوی متفاوت و حتی متضاد با ماهیت جشنواره دارند.

به سراغ آخرین شاهکار وزارت ارشاد هم که برویم به ترانه خوانی و مجوز خوانندگی زنان می رسیم.  جایکه مراجع با آن به شدت مخالفت کردند و حضرات آیات جعفر سبحانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی نسبت به این حرکات خودسرانه و خارج از احکام دینی اعتراض کردند. اما نظر علی جنتی چیزه دیگری بود، چون مفسده ندارد ایرادی هم ندارد و با بی اطلاع خواندن مراجع نقلید از موضوع آنان را به تصمیم گیری بر اساس اطلاعات غلط متهم کرد. که این سخنان با اعتراض شدید آیت الله جعفر سبحانی و درخواست عذر خواهی علی جنتی از مراجع روبرو شد.

روحانی نیز تلمیحن در سخنرانی امروز خود همین حرف ها را تکرار کرد که فرهیختگان عرصه ی هنر فقط مجازند که درباره یفرهنگ نظر بدهند و نه سایرین.  اما او به همین مقدار هم راضی نشد. و با عبارتی عجیب از فرهیختگان- که البته فرهیختگانی مد نظر حسن روحانی هستند که همراه و هم کلام او باشند نه امثال سعید زیبا کلام ها بلکه از نوع صادق آن- خواست تا چراغ راه و هدایت گر مردم بوده و برای آنان تعین تکلیف کنند که چه چیر خوب و منطقی و چه چیز بی فایده و غیر عقلانیست.

مگر نه اینکه خداوند برای ما قرآن هدایت گر و معلمین تعلیم دهنده ای همچون پیامبران و امامان نفرستاده. مگر ما همچون فرموده ی خودتان در هر زمینه متخصص خاص آنرا نداریم و این امور هم به متخصصان و اهل فن آن باز نمی گردد. پس این پگونه سخنی است که شما بر زبان می رانید و فرهیختگان را محق راهنمایی و هدایت مردم می دانید.

والعاقبه للمتقین