چه کسانی از ایران باید به تیم مذاکره کننده اضافه شوند؟

به گزارش گلستان 24، در حالی که مذاکرات میان ایران و غرب به مراحل حساسی رسیده است و ساعات پایانی خود را تا ضرب الاجل ده تیر پشت سر می گذارد؛ حضور برادر یکی از متهمان به جاسوسی در خاک ایران در محل مذاکرات سوال برانگیز است.

یک شبکه خبری از حضور برادر خبرنگار روزنامه واشنگتن پست که به اتهام جاسوسی در ایران بازداشت شده، در محل مذاکرات در حال انجام ایران و ۱+۵ خبر داد. سی بی اس نیوزروز گذشته خبر داد: «علی رضائیان» برادر جیسون رضائیان، به محل مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ در وین رفته تا شاید بتواند در مورد وضعیت برادر خود لابی کرده و موجبات آزادی وی را فراهم کند.

جیسون رضائیان خبرنگار روزنامه واشنگتن پست در ایران بود که در سال ۲۰۱۴ به اتهام جاسوسی بازداشت شد و تا کنون دو بار در دادگاه حاضر شده و روند رسیدگی به اتهامات وی در جریان است.

پیشتر سخنگوی وزارت خارجه آمریکا اعلام کرده بود، موضوع خبرنگار بازداشت شده آمریکایی در ایران ربطی به مذاکرات هسته ای ندارد اما با این حال در گفتگوهای آتی تهران و ۱+۵ ، به عنوان یک موضوع فرعی درباره آن بحث می شود. «ماری هارف» در اظهارات خود عنوان داشت که موضوع بازداشت رضاییان در هر دور از مذاکره هسته‌ای با نمایندگان ایران مطرح شده است.

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، ادعا کرده است، در مذاکرات اتمی بین دو کشور، مساله بازداشت جیسون رضاییان به شکلی جانبی عنوان شده زیرا ارتباطی به پرونده هسته‌ای ندارد و تنها به دلیل حضور نمایندگان دو دولت در محل مذاکرات، مطرح شده است.

در حالی که بارها عنوان شده است، در شرایط فعلی صرفا باید درباره موضوعات هسته ای مذاکرات صورت بگیرد، اما این گمانه زنی ها در مورد مذاکره برای آزادی رضاییان در مذاکرات سوال برانگیز است؟

این اتفاق در شرایطی می افتد که تیم ایرانی، تا کنون نتوانسته است، غیر از موضوع هسته ای آن هم بسیار شکننده در موارد دیگری مانند عدم اعطای ویزا به ابوطالبی برای نمایندگی ایران در سازمان ملل مذاکره و لابی کند.

در عین حال موضوعات دیگری نیز وجود دارد که تیم مذاکره کننده ایرانی از آنها به عنوان اهرم فشار و چانه زنی برای مذاکرات استفاده نکرده است و این در شرایطی است که طرف غربی حتی برای آزادی زندانی جاسوس خود که به اتهام مداخله دستگیر شده است، از چانه زنی و فشار استفاده می کند.

ضعف تیم مذاکره کننده در استفاده از ابزارهای دیپلماسی تا آنجایی است که حتی نمی تواند از جنایات 60ساله آمریکا در ایران به عنوان دلیلی برای حقانیت جمهوری اسلامی ایران و کارشکنی های آمریکا استفاده کند. این رفتارها که در دیپلماسی عمومی معمول است برای قدرت چانه زنی مذاکره کنندگان دست بالا داشتن در مذاکرات به کار می رود اما در شرایط فعلی مذاکرات صرفا محدود به ظریف شده است.

به گزارش گلستان 24، دوروز پیش رهبر معظم انقلاب «حادثه‌ی ۷ تیر  سال ۱۳۶۰»، «بمباران شیمیایی سردشت در ۷ تیر ۱۳۶۶»، «ترور شهید صدوقی در ۱۱ تیر سال ۱۳۶۱» و «ساقط‌کردن هواپیمای مسافربری ایران در ۱۲ تیر سال ۱۳۶۷» نمونه‌هایی از اقدامات تروریستی آمریکا و یا عوامل آن بود که رهبر انقلاب از آنها یاد کردند و افزودند: برخی معتقدند که باید این ایام تیرماه به‌عنوان «هفته‌ی حقوق بشر آمریکایی»  نام‌گذاری شود.

تیم مذاکره کننده می توانست با دیپلماسی قدرتمند و در حالی که سیاهه لیست جنایات آمریکا را در مذاکرات مطرح می کرد، دست بالا را در مذاکرات داشته باشد تا ایالات متحده با استفاده از برادر جیسون رضاییان وقاحت و بی شرمی را به اوج نرساند.

به همین منظور افرادی باید به تیم مذاکره کننده اضافه می شدند؛

-برخی بازماندگان فاجعه هفتم تیر و خانواده های شهدای بمب گذاری دفتر حزب جمهوری که منافقین و با حمایت مالی و تسلیحاتی آمریکا صورت دادند.

-بازماندگان جنایات سردشت که بعد از بیست و چند سال هنوز با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کنند. در تاریخ 7 و 8 تیرماه 1366، هواپیماهای بمب‏افکن عراقی با بمب‏های شیمیایی به چهار نقطه پر ازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خُرد و کلانِ مردم بی‏گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده و دهشتناک شیمیایی قرار دادند.

- خانواده شهدای پرواز 655ایرباس که هدف ناو وینسنس قرار گرفت. در دوازدهم تیرماه 1367 شمسی برابر با سوم ژوئیه 1988 میلادی، هواپیمای مسافری ایرباس ایران که از بندرعباس عازم دُبی بود، بر فراز آب های خلیج فارس و در نزدیکی جزیره "هنگام" مورد هجوم یگان های دریایی متجاوز آمریکایی مستقر در آب های خلیج فارس قرار گرفت و سقوط کرد. این هواپیما که با موشک ناو جنگی وینسنس مورد حمله عمدی نیروهای تجاوزگر و جنایت پیشه شیطان بزرگ قرار گرفت حامل 298 مسافر و خدمه بود که تمامی آنها اعم از مرد و زن و کودک و نوجوان و کهنسال با وقوع این جنایت فجیع به شهادت رسیدند. در میان سرنشینان هواپیما، 66 کودک زیر 13 سال، 53 زن و 46 تن تبعه کشورهای خارجی نیز بودند که کشته شدند. مقام های آمریکایی پس از چندی، در توهینی آشکار به ملت ایران، مدال شجاعت بر گردن ناخدای این ناو انداختند و بدین سان حمایت رسمی خود را از این جنایت اعلام نمودند.