مسئولین آینده درد بی آبی سیستان را هم بشنوند

به گزارش گلستان ۲۴؛ به نقل از سراج24؛ فاطمه سیفی: فضای رسانه ای تابستان امسال غم انگیز است. میان انبوه مشکلات آبی خوزستان، استان دیگری از میهن مان، در وضعیتی مشابه و یا حتی بدتر دست وپنجه نرم می کند.
سیستان و بلوچستانی که اشک دختری غیور ندای مظلومیت دیارش را فریاد می زند. 

وضعیت بحرانی کرونا در سیستان با رعایت اصول بهداشتی تهرانی ها قابل حل نیست. چرا که در سیستان عملا استفاده مطلوب از امکان اولیه مورد نیاز زندگی، یعنی آب، شرایط مطلوب پایتخت نشین ها را ندارد!

سال هاست روایت های دردناکی از سیستان به گوش می رسد؛ از مرگ کودکان در گودال های آبی که تنها منبع مشترک میان انسان و دام است، تا بیکاری ۴۰ هزار صیادی که تامین معاش خانواده هایشان منتهی به یارانه است!

و همه این مشکلات به خشکسالی مربوط است. اما نه تنها خشکسالی طبیعی که خیلی از ما تصور می کنیم. بلکه عواملی انسانی که البته شاید لاینحل هم نباشند. اما درد سیستان انجا پررنگ می شود که چه طور تا به امروز اقدام موثری برای حل مشکلات مردمان این دیار صورت نگرفته است؟ و آیا رسیدگی و توجه به آنها حتما نیاز به اعتراض و امنیتی شدن فضا دارد؟

اما خشکسالی انسانی سیستان چیست؟
دوعامل عدم احقاق حق آبه ایران از رودخانه هیرمند و سد سازی بر رودخانه بدون تکمیل شبکه پایین دست توزیع آب را می توان از جمله مشکلات اساسی این استان نام برد.
به طور مثال به گفته فعالان منطقه ای استان، سد زیردان در سال ۱۳۹۰ به بهره برداری رسید اما پروژه آب رسانی و شبکه دار کردن توزیع آب، سیزده سال همچنان معطل مانده است. 
هرچند عدم مدیریت منابع آب و فرسودگی سیستم آب رسانی نیز جز مشکلات استان به شمار می رود، اما با توجه به سهم چهل درصدی وابستگی تامین منابع آبی سیستان به هیرمند اهمیت بیشتری پیدا می کند.
حق آبه ایران از رودخانه هیرمند مطابق معاهده ننگین محمد رضا شاه پهلوی در سال ۱۳۵۲، از سهم پنجاه درصدی برابر با افغانستان به حدود ۱۴ درصد تغییر یافته بود که همین میزان نیز از دهه هفتاد شمسی هرساله کاهش داشته است.
اما فروردین امسال افغانستان با احداث سد کمال خان در بالادست حوضه آبریز رودخانه هیرمند، نگرانی ها درباره سهم ایران از حق آبه را دو چندان کرد.

احداثی که نه تنها منجر به خشکاندن هامون و خطر نابودی این دریاچه را در پی دارد، بلکه ذخیره گاه چاه نیمه های شمال استان سیستان و بلوچستان که محل تامین آب منطقه است را نیز کاهش می دهد.
از دولت فعلی که در زمینه مذاکرات با افغانستان درباره تامین حق آبه و راهکارهای حل بحران سیستان نتیجه مفید و موثری مشاهده نشد.
گویا مردمان مظلوم سیستان در اولویت های اصلی مشکلات قرار نداشتند و ترجیح داده شد تا صبر وسکوت شان به معنی اعلام رضایت تعبیر شود!
با این تفاسیر در مورد حل مشکلات این استان به ویژه بحران آبی به وجود آمده امیدوار به دولت آینده هستیم که در کمترین زمان ممکن به موضوع بی آبی سیستان و بلوچستان رسیدگی فوری شود.