ایران کشوری نیست که پاسخ سیلی غرب را با لبخند بدهد

مهدی باقریان، عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور و فعال سیاسی فرهنگی استان، در مصاحبه اختصاصی با گلستان24، در بررسی زوایای ورود فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه به ایران و رفتار سران دیپلماسی کشورمان در مقابل وی می گوید:

« هرچند همراه و مقارن با گام های فابیوس که از پله های طیاره ایر فرانس به پایین می آمد بوی تعفن نفاق و تزویر به مشام می رسید و طبع آدمی او را از بیان سخن درباره وی به واسطه این تعفن برحذر می دارد اما حضور ایشان و دیدارهای دیپلماتیک وی در ایران از چند منظر قابل بررسی است که بیان مختصر آن خالی از لطف نخواهد بود:

- موضوع اول نفس ورود ایشان است که اگر بخواهیم بر اساس عرف دیپلماتیک و مصالح کلی کشور نگاه کنیم جلوگیری از ورود وزیر خارجه کشوری که روابط کشورش با ما هرچند در حالت تنش است اما به تخاصم نرسیده است خارج از ادب و مهمان نوازی است اما نکته مهم و اساسی این است که بر اساس آموزه های دینی و انقلابی مان نیز که از امام راحل و خلف صالحش آموخته ایم ایران اسلامی کشوری نیست که پاسخ سیلی گستاخانه غرب را با لبخند بدهد و اصولش می گوید که باید سیلی محکمتری بر صورت جسارت کننده نواخته شود، فلذا انتظار می رفت مسئولان محترم دولت تدیر و امید و به ویژه رئیس دستگاه دیپلماسی و سخنگوی این وزارتخانه ضمن اتخاذ مواضع مستحکم و مستدل ضمن درخواست عذرخواهی رسمی فابیوس از ساحت مقدس ملت شریف ایران، نسبت به مطالبه غرامت های قانونی اقدام پلید فرانسه در ماجرای خونهای آلوده نیز اقدام کنند و تذکرات لازم را به فرانسوی ها در تبیین پاسخ سخت ایران در صورت تکرار رفتار خصمانه و خبیثانه فرانسه ارائه کنند که متاسفانه اینگونه نشد.

- به نظر می رسید دولت محترم با ذوق زدگی بی حد و حصر خود از جمع بندی نصفه و نیمه مذاکرات متاسفانه سفر فابیوس به ایران را ارمغانی بزرگ برای حل مشکلات خود در اذهان عمومی و منتقدان غیر متوازن بودن امتیازات رد و بدل شده در مذاکرات تصور می کرد و با رفتارهای هیجانی و ذوق زده خود پالس های محقرانه ای را به دنیا مخابره کرد که برای عزت و اقتدار ملی کشورمان بسیار آسیب زا بود.و البته که سخنان جسورانه فابیوس در تهران و دفاع از مواضع خود در مذاکرات و اینکه تازه پس از انجام توافق نهایی و انجام تعهدات ایران فرانسه حاضر به همکاری اقتصادی است دولت را نقره داغ کرد.

- موضوع بعدی دیدارها و مواضع آقای فابیوس و البته مخاطبان هموطن ما در داخل کشور بود که نشان می داد ضمن پرهیز دولتی ها از بیان مطالبی راجع به خیانت های فرانسه در موضوعات مختلف و یادآوری آنها به طرف مقابل و حتی نقش مزورانه فرانسه در مذاکرات برداشت های تبلیغاتی دولت از این سفرها بیش از تاملات دولت برای بهره برداری های دیپلماتیک و اقتصادی برای کشور است.

- در کنار گلایه ها و نقدها باید بر اساس آنچه که در رسانه ها شاهد بودیم لازم است از دیپلماسی رفتاری و دیپلماسی بدن وزیر محترم امورخارجه و تیم تشریفات وزارتخانه متبوع نیز تشکر شود که حداقل حرکت های زیبایی در قبال توهین های دیپلماتیک زبان بدن فابیوس داده و البته با جمع آوری فرش قرمز و نیمه باز گذاشتن درب پشت سخنرانان به هنگام کنفرانس مطبوعاتی کمی پیام های دیپلماتیکِ با صلابتی را منتقل کردند.

مطلب بعدی اینست که جا دارد از مجلس محترم و ریاست محترم مجلس که خواسته یا ناخواسته با این وزیر پر فریب دیدار نکردند کمال تشکر را داشته باشیم زیرا به معنای واقعی نیازی هم نیست که وزیر خارجه فرانسه، آنهم پس از آنهمه سوابق تاریک و کدر از صدر تا ذیل با مقامات کشورمان دیدار کند(البته دولت برای خالی نبودن عریضه دیدار با وزیر صنعت و نفت و.. را نیز برای وی در برنامه گذاشت که با بهانه تعامل اقتصادی آن را پوشش داد).

پیرامون سکوت برخی مسئولان که مسئولیت آنها مستقیما در این موضوع مرتبط بوده و موضع گیری به حق از رسالت های آنان بوده است نیز نکاتی حائز اهمیت است که نمی شود آنها را نادیده گرفت.

وزارت بهداشت قاعدتا پیرو سیاست های دولت و تصمیمات کلی آن خواهد بود و شاید نتوان از دولتی که اجازه انتقاد و اتخاذ مواضع خلاف نظرش را به سایرین نمی دهد انتظار داشت این اجازه را به وزرا و کادر اصلی خود بدهد البته انتظار از وزیر فرهیخته و محبوب و البته پرتلاش بیش از بیان جملاتی دو پهلو و پاس دادن موضوع به مباحث حقوقی دیپلماتیک بود

کسی که تا خانه های گلی مرز نشینان به افتخار پای می گذارد برای درمان سوی چشم کودکی که همه آرزویش دیدن چهره مادر است بدون شک نمی تواند از اقدام بی شرمانه کسی که عامل ورود بیماری بی علاج ایدز آنهم برای چند صد نفر از بهترین هموطنانش بگذرد.. حال این سیاست و صدارت چه می کند با روح آدمی باید در تاریخ سیری هوشمندانه کرد تا به درک درستی از آن رسید.

اما سکوت برخی فعالان حقوق بشر به ویژه ستاد حقوق بشر قوه محترم قضاییه جای بسی تامل دارد که چرا در چنین شرایطی جز دانشجویان و برخی فعالان فرهنگی سیاسی الباقی دوستان در لاک خود فرو رفته اند و در ذوق زدگی توافقی که هنوز نشده است برای جلب رضایت دولت سکوت اختیار کرده اند.

اما مخلص کلام همانست که در ابتدا به تحریر در آمد و دوباره بر آن تاکید می گردد که نباید به بهای درست و البته منطقیِ رابطه دیپلماتیک با دنیا و تنش زدایی  در سیاست خارجی چوب حراج زد بر عزت و اقتدار ملی و آغوش باز کرد برای دشمنانی که بوی کباب به دماغشان خورده است.

والبته امیدواریم مسئولان غیور و متدین و شجاع دیپلماسی کشورمان با کمی دقت بیشتر همچنان در اندیشه حمایت از آرمانهای انقلاب اسلامی ایران باشند نه تحقق امیال گروهها و جناحهای سیاسی و اهداف انتخاباتی دولت که قطعا هدف این عزیزان نیز این چنین خواهد بود.