جان مردم ایران ارزش لغو یک کنسرت را هم نداشت؟

 احترام به جامعه در مصیبت های عمومی، سنتی است که در میان غالب هنرمندان، ورزشکاران و چهره های مختلفی که مردم آنها را می شناسند جریان دارد.

به گزارش گلستان24، برگزار نکردن مسابقات، کنسرت ها، جشن ها و .... یکی از مسائل متداولی است که در همه جای دنیا وقتی غمی در سطح ملی اتفاق می افتد انجام می شود.

فاجعه منا که در آن تعداد زیادی از حجاج ایرانی جان خود را از دست دادند نیز چنان سهمگین و دردناک بود که همه را تحت تاثیر قرار داد. آثار غم و اندوه در چهره های هنری و مشهور همانند همه مردم دیده می شد هر یک کوشیدند به فراخور توان و دسترسی های خود غمشان از این ضایعه غمبار را اعلام کنند.

حافظ و شهرام ناظری، پدر و پسری که بی گمان از برجسته ترین های موسیقی ایرانی هستند نیز بنا داشتند در همین ایام کنسرت خود را در شهر قزوین برگزار کنند اما صلاح دیدند که این گونه نکنند.

حافظ ناظری در صفحه شبکه اجتماعی خود نوشت: «با توجه به شرایطی که این روزها بر فضای جامعه ما حاکم است و بسیاری از هموطنان ما به‌دلیل اتفاقات پیش‌آمده اندوهگین هستند، تصمیم بر این شد که کنسرت قزوین به جای ۶ مهرماه، ۱۷ مهرماه برگزار شود.»

گروه این پدر و پسر نیز بیانیه ای صادر کرد تا بگوید که به خاطر غم مردم ایران، این برنامه را لغو می کند: «درک مردم بالاترین هنرست. در این روزها که کشور عزیزمان در سوگ جمعی از هموطنان، ماتمزده و غمناک است، عوامل اجرایی و نیز هنرمندان گرانمایه کشورمان استاد شهرام ناظری و حافظ ناظری شرایط فعلی جامعه و شهر قزوین را مناسب برگزاری کنسرت مورخ 94/7/6 ندانسته، لذا ضمن تسلیت به هموطنان و بازماندگان جانباختگان واقعه‌ی منا و احترام به خون ریخته شده هموطنانمان، کنسرت موعود به تاریخ 94/7/17 موکول می شود. از استقبال و قدردانی مردم هنر دوست شهر قزوین سپاسگزاریم».

«درک مردم بالاترین هنر است!»؛ جمله ای عمیق که نشان از فهم بالای دست اندرکاران این گروه از جامعه و اقتضائات انسانی و حرفه ای کار کردن است.

ناظری و پسرش کارکشته های عرصه هنر هستند که تجارب بسیاری دارند اما حتی جوان تر ها نیز این مساله را درک کردند و فهمیدند که احترام به یک ملت، چه معنایی دارد. مهدی یراحی، خواننده جوانی که کنسرت هایش طرفداران زیادی نیز دارد متوجه این مساله شد. او که غم در لابلای نوشته هایش مشخص است نوشت: «با گذشتِ چند روز، ابعاد عمیق‌تر و گسترده‌تری از فاجعه انسانی "منا" هویدا می‌شود. درگذشت تعداد کثیری انسان و تعداد قابل توجهی هموطن، شماری از مصدومان و هنوز هموطنان مفقود! من مسافری را راهی منا نکرده بودم، اما در این چند روز در اطراف خود تعدادی از چشم به راهان مسافرین منا را دیدم. آشفته، عزادار، مبهوت و حیرت‌زده در انتظار بازگشت پیکر بی‌جان عزیزان‌شان....کاری از منِ کم‌بضاعت برای التیام بخشیدن به این دردِ مشترکِ انسانی ساخته نیست، جز گذشتن از شیرین‌ترین لحظاتِ عمرم، یعنی خواندن برای شما روی صحنه و تماشای شما.»

برنامه خندوانه که یک برنامه مفرح است با این که خانواده شهدای دفاع مقدس مهمانش بودند و قرار نبود شادی آن چنانی داشته باشد اما ترجیح داد به خاطر غم عمومی همان اندک شادی را هم نشان ندهد و تا چند روز پخش نشد.

همه و همه کوشیدند به نوعی خودشان را سهیم درد مردم ایران نشان دهند جز عده ای معدود که یکی از آنها کسی است که به برکت همین مردم اسم و رسمی برای خود بر هم زده است؛ "محمدرضا شجریان".

شجریان در قونیه خواند آن هم در یک برنامه که هیچ بلیط فروشی برای آن نشده بود؛ هیچ اشاره ای هم به آن چه که در موطن خود می گذرد نکرد تا بگوید که سالهاست از این قوم جداست؛ "استاد" دیگر "ایرانی" نیست شاید فارسی صحبت کند یا شناسنامه ایرانی داشته باشد اما تعلقی به این مردم ندارد؛ همان وقت که دست در گردن وطن فروشان انداخت باید فکر این روزها را می کردیم.

سراج 24