"دست و جیغ و هورا"از گرگان تا روز دانشجو، برای کدام حرف روحانی بود ؟

سخنرانی اخیر حسن روحانی در گرگان بارها و بارها با "دست و جیغ و هورا"ی حاضران همراه شده بود. کار به جایی رسیده بود که حتی وقتی رییس جمهور، از بردن لایحه بودجه به مجلس هم سخن می گفت، واکنش این عده از حاضران یکسان بود.

به گزارش گلستان 24، حضور روحانی در جمع دانشجویان در روز 16 آذر نیز بارها و بارها با واکنش مشابه دانشجویان همراه شد و رییس جمهور که به نظر می رسید از این اتفاق ناخشنود نیست، بارها مکث های طولانی به سخنرانی خود داد و حتی با قرار دادن دو دست خود روی سینه، به نوعی به ابراز احساسات دانشجویان هوادار خود واکنش نشان داد و ناخواسته آنها را برای تداوم همین تشویق ها تحریک کرد.

با این وجود، میان "دست و جیغ و هورا"های دانشجویان با مردم حاضر در سخنرانی عمومی روحانی در گرگان، تفاوت‌هایی وجود دارد. در واقع، این نوع واکنش سال های سال است که در میان طیفی از دانشجویان دانشگاه های کشور نهادینه شده است.

علت اصلی این موضوع را بیش از هر نکته دیگری باید در حاکمیت "احساس" به جای "منطق" در میان این طیف جستجو کرد.

واقعیت آن است که واکنش های طیفی از دانشجویان – که امروز حامیان دولت تدبیر و امید شناخته می شوند و دیروز سینه چاکان دولت اصلاحات بودند – بیش از هر دلیل دیگری، از روی احساس بروز می کند. شاید به همین دلیل باشد که حتی نام بردن از هر فردی – مثلا بازرگان در سخنرانی روحانی – بلافاصله و بی توجه به موضوع سخنرانی باعث واکنش احساسی دانشجویان می شود.

در این شرایط، اگر قرار باشد سخنران، از چند شخصیت مورد پسند مخاطبان خود نام ببرد، باید بعد از بردن هر اسم بسان جشنواره های فرهنگی و هنری(!)، منتظر تشویق آنها بماند و سپس سخنرانی خود را ادامه دهد.

اما واقعیت دیگر در خصوص این واکنش های احساسی به سن و سال دانشجویان بازمی گردد. بسیاری از دانشجویان به ویژه دانشجویان سال های ابتدایی، حتی مرز 20 سالگی را هم نگذرانده اند. در این شرایط، طبیعی است که واکنش های آنها احساسی باشد نه منطقی. چه آنکه بسیاری از آنها در سال های بعد، حتی عقاید سیاسی – البته پانگرفته – خود را نیز تغییر می‌دهند!

در این شرایط، حتی سیاستمداران - البته نه همه آنها - نیز به جای جهت دادن به این ابراز احساسات، با موج ایجاد شده، همراه می شوند. در این چنین فضای پر از هیجانی، حسن روحانی هم در سخنرانی خود از اینکه "یک عده تازه به دوران رسیده که البته ما به  آنها هم احترام می گذاریم، نمی خواهد اینقدر نسبت به آینده و ارزشهای انقلاب و ارزشهای اسلام دل‌نگران باشند" صحبت می‌کند تا او هم با این موج همراه شده باشد.

واقعا کدام سخن روحانی و کدام وعده و گزارش کار و سخن منطقی او می توانست چنین ابراز احساساتی را در پی داشته باشد؟