نگاهی به سخنان روحانی در افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات؛

«‌همدلی و همزبانی» این شعار امسال است که در نخستین روز فروردین توسط مقام معظم رهبری اعلان شد: «برای تحقق شعار سال ۹۴ یعنی «دولت و ملت، همدلی و همزبانی»، باید هر دو کفه این شعار یعنی ملت عزیز، بزرگ، شجاع، بصیر، دانا و با همت ایران و همچنین دولت خدمتگزار، به یکدیگر اعتماد و صمیمانه با هم همکاری کنند.» همانگونه که مبرهن است در وهله نخست در شعار سال رابطه دوسویه و صمیمی

چرا باید رئیس‌جمهور مجادلات را به جلسه سران قوا ببرد؟!/روحانی انتظارخودازتریبون‌عمومی‌‌رامشخص‌کند

به گزارش گلستان24،  «‌همدلی و همزبانی» این شعار امسال است که در نخستین روز فروردین توسط مقام معظم رهبری اعلان شد: «برای تحقق شعار سال ۹۴ یعنی «دولت و ملت، همدلی و همزبانی»، باید هر دو کفه این شعار یعنی ملت عزیز، بزرگ، شجاع، بصیر، دانا و با همت ایران و همچنین دولت خدمتگزار، به یکدیگر اعتماد و صمیمانه با هم همکاری کنند.» همانگونه که مبرهن است در وهله نخست در شعار سال رابطه دوسویه و صمیمی دولت-ملت مورد تأکید قرار گرفته است و این بدان معناست که روابط مسئولان و کارگزاران ارشد نظام با یکدیگر به عنوان فرضی اساسی و بدیهی مورد نظر بوده است، یعنی روابط سران قوا و دیگر مسئولان با یکدیگر مقدمه و پله نخست تحقق چنین شعاری است، حال چنانچه بین مقامات ارشد نظیر سران سه قوه‌مقننه، مجریه و قضائیه بگو‌‌مگو و درگیری وجود داشته باشد تا به آنجایی که علنی شده و در تریبون‌های رسمی به اطلاع عموم جامعه برسد چگونه می‌توان انتظار داشت که شعار «همدلی و همزبانی‌» رنگ تحقق به خود بگیرد.

افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات

رفع اختلافات بین سران سه قوه در جلسات خصوصی و نکشاندن اختلافات میان مردم به عنوان یک اصل و اولویت برای کشورمان باید لحاظ شود؛ کشاندن منازعات میان مردم که قابلیت اثرگذاری منفی بر سایر حوزه‌ها را دارد و می‌تواند امید و مثبت اندیشی را از یک جامعه گرفته و روحیه یأس و ناامیدی را جایگزین نماید.
سخنرانی روز شنبه حجت‌الاسلام روحانی در افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات فرصتی بود تا به مانند سال ۹۱ اختلافات قوا در میان مردم جار زده شود و افکار عمومی در چالشی به نام دعوای دو قوه درگیر شوند و جالب آنکه همواره این روسای جمهور هستند که گویا از تریبون انتظار دیگری دارند که حرف‌های عامه‌پسند را پشت تریبون می‌برند.

روحانی در سخنرانی افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات با بیان جملاتی تأمل‌برانگیز از مطبوعات منتقد گرفته تا قوای دیگر و برخی نهادهای حاکمیتی را متهم کرد و دربخشی از سخنان خود با طرح موضوع اطلاع داشتن رسانه‌ها از رفتارهای قوه قضائیه در دستگیری متهمان و نیز ماجرای «نمک فاسد» در واقع علیه قوه قضائیه ذهنیت‌هایی ایجاد کرد. آیت‌الله آملی‌لاریجانی، ریاست دستگاه قضایی که به ویژه پس از نامه رهبر انقلاب برای اجرای مشروط برجام خواستار همدلی قوا برای حل مشکلات مردم شده بود و در حمایت از رئیس‌جمهور نیز مطالبی را عنوان کرد، به این اظهارنظر روحانی واکنش نشان داد، البته گفت تاکنون از دولت حمایت کرده و از این پس نیز همین رویه را دنبال می‌کند اما این موضوع مانع دادن پاسخ به حسن روحانی نمی‌شود.

وی اظهار کرد: «همه می‌دانند همواره از دولت حمایت کرده‌ام، بعد از این هم حمایت خواهم کرد، چراکه معتقدم باید با همدلی حرکت کنیم، مردم از ما حل مشکلات را می‌خواهند نه اینکه هر روز حاشیه‌ای ایجاد کنیم و مشکلی بر مشکلات بیفزاییم. رئیس دستگاه قضا تأکید کرد: «رئیس‌جمهور محترم دو سه عبارت را به کار بردند از جمله اینکه قوه‌قضائیه باید مأمن جامعه باشد و اگر نمک سالم باشد، هر چیزی اشکال داشته باشد می‌توان جلوی آن را گرفت اما اگر نمک فاسد شود، کار بسیار سخت می‌شود، باید پرسید مقصود از این جملات شرطی چیست، آن هم در حالی که این جملات در مورد قوه مجریه هم کاربرد دارد و می‌توان گفت اگر قوه مجریه فاسد شود، اگر دولت فاسد شود و اگر رئیس‌جمهور فاسد شود، کار سخت می‌شود.»

حال طی سه روز اخیر جامعه درگیر واکنش به سخنان رئیس‌جمهور است آن هم در شرایطی که انتظار دارد مشکلات و توقعات آنها از قوای سه گانه کشور بیش از گذشته مورد توجه مسئولان قرار بگیرد. بگومگوهای روزهای اخیر شباهت بسیاری به اتفاقات سال ۹۱ دارد که سران سه قوه با بیان مواضع خاص در تریبون‌های عمومی اذهان عمومی را با مسائل فرعی درگیر کردند و با هشدارهای مداوم رهبر معظم انقلاب هم مواجه شدند. شاید بتوان گفت مهم‌ترین عاملی که باعث می‌شود هر از گاهی مسئولان، مخصوصاً در رده رؤسای قوا، با یکدیگر اختلاف پیدا کنند و این اختلافات علنی و رسانه‌ای نیز شود، فراموش‌کردن اصل مهمی به نام «توصیه‌های رهبر معظم انقلاب، انتظارات مردم و تأکیدات خود مسئولان بر ضرورت عمل به این توصیه‌ها است.»

رهبر معظم انقلاب همدلی و اتحاد رؤسای قوا و مسئولان رده بالای نظام را همواره و در عرصه‌های گوناگون مورد تأکید قرار داده و می‌دهند. ایشان حساسیت بسیاری بر این موضوع دارند و بر این اساس، همواره در فرمایشات خود، به طور مستقیم و غیر‌مستقیم، توصیه‌هایی را برای وحدت در زمینه حل مسائل متعدد، بیان داشته‌اند.

علاوه بر این، رهبری توصیه‌های مؤکدی را در زمینه جلوگیری از رسانه‌ای کردن اختلافات و پرهیز از نامه‌نگاری‌های سرگشاده مسئولان به یکدیگر داشته‌اند که این توصیه‌ها در موارد متعددی به اطلاع سران قوا رسیده است. رهبر حکیم انقلاب در یکی از دیدارهای سال ۹۱ با مسئولان با تأکید بر دوری سه قوه از ورود به حواشی، فرمودند: «دولت، مجلس و قوه‌قضائیه، همه در جبهه واحد دفاع از اسلام، ملت ایران و استقلال و هویت کشور در مقابل تلاش همه جانبه قدرت‌های استکباری، قرار دارند و باید با پرهیز از مسائل حاشیه‌ای و اختلافی، به یکدیگر کمک کنند. هرگونه واگرایی نیروها و قوای سه گانه از یکدیگر، به ضرر کشور است.»

معظم له در همان اوج درگیری سران قوا در همان سال می‌فرمایند: «‌نمی‌گویم انتقاد نکنیم. نه، بالاخره جامعه، جامعه آزادی است، افکار آزادند، حق انتقاد وجود دارد، انتقاد هم مایه پیشرفت است اما دشمن اصلی را با دشمنان درجه‌ ۲ و با دوستانی که با آنها اختلاف نظر داریم و دشمن هم حتی نیستند، اشتباه نگیریم؛ دشمن اصلی جای دیگر است.» ایشان همچنین می‌فرمایند: «دولت، مجلس و قوه قضائیه، همه در یک جبهه و آن هم جبهه دفاع از اسلام، ملت شریف ایران و استقلال و هویت کشور قرار دارند و بر همین اساس، کمک به یکدیگر باید اصل قرار گیرد و برخی بگومگوها و خدشه‌ها در کار یکدیگر، حذف شوند، اگر هر یک از طرف‌ها بخواهد دائماً به کار طرف دیگر بپردازد، مشکل حل نخواهد شد، بنابراین هر یک از قوا از جمله قوه قضائیه باید وظیفه خود را به طور کامل انجام دهند و با قوای دیگر همکاری کنند.»

وحدت میان مسئولان ضروری‌تر از وحدت در میان اقشار جامعه


اگرچه وحدت در میان همه اقشار جامعه لازم و ضروری است اما وحدت در میان مسئولان ضرورت دوچندان دارد که بارها مقام معظم رهبری بر این امر تأکید داشته‌اند، به عنوان نمونه به چند مورد از کلام ایشان اشاره می‌کنیم: «مسئولان کشور در قوای سه گانه و همه فعالان سیاسی و فرهنگی بدانند که حفظ منافع ملی در وحدت و پرهیز از تفرقه و اختلاف است. سلیقه‌ها و گرایش‌های متفاوت نباید در صحنه افکار عمومی به نزاع و مجادله و کشمکش تبدیل شود و دشمن کمین گرفته را امیدوار کند. همه با هم به نیازها و خواسته‌های بحق مردم در امور اقتصادی و فرهنگی بیندیشند و برای تأمین آن دست به دست یکدیگر بدهند.»

ایشان در جایی دیگر در این زمینه گفته‌اند:‌«چیزی که لازم می‌دانم در مورد مسئولان کشور تأکید کنم در درجه اول انسجام و اتحاد کلمه است. مسئولان کشور باید متحد باشند و حرفشان یکی باشد. یکی دیگر از عیوب و آفت‌ها عدم اتحاد کلمه است. مسئولان باید مواضع واحدی اتخاذ کنند به خصوص در مسائل جهانی و مسائل عمده کشور وقتی که اندک اختلاف در مسئولان پیدا می‌شود شما می‌بینید رادیوهای بیگانه چگونه اینها را بزرگ و چند برابر می‌کنند، حتی آنجایی که اختلاف نیست اختلاف را جعل می‌کنند برای اینکه نشان دهند بین مسئولان اتحاد کلمه نیست. آنها از جمع منسجمی که با هم کار کنند و همدل باشند خیلی می‌ترسند.» خوشبختانه ترکیب قانون اساسی ما راه حل مشکلات را معین کرده است. رهبری را به عنوان محور در نقطه مرکزی همه مسئولان قرار داده است. این امکان و فرصت خیلی بزرگ است تا مسئولان بتوانند با وحدت کلمه با همدیگر کار کنند. در این میان، ناخودآگاه این سؤال در ذهن شکل می‌گیرد که به راستی! مقام معظم رهبری در بیان این توصیه‌ها و تأکید بر پرهیز از علنی کردن اختلافات، مخاطبشان چه کسانی بوده‌اند؟ آیا غیر از این است که سران قوا، مخاطب اصلی این سفارش‌ها و تأکیدات هستند؟ و اگر این چنین است چرا توصیه‌ها، جدی گرفته نمی‌شود. از چه هست که با وجود این توصیه‌ها، همچنان سریال نامه‌های سرگشاده ادامه دارد و چرا پخش این سریال، هر از گاهی به بخش‌های جنجالی هم می‌رسد؟


ضرورت حل اختلافات در جلسات ۳ نفره


سران قوا، قرار برگزاری جلسات بین خودشان را برای همین روزها و همین‌گونه موارد گذاشته بودند که انگار، اصل موضوع به فراموشی سپرده شده است. جلسات سران قوا، محفلی بود که در آن، رؤسای سه قوه باید می‌نشستند و موارد اختلافی بین خود را بدون آنکه رسانه‌ای شود، حل و فصل می‌کردند، نه اینکه جلسه‌ای تشریفاتی باشد که بعد از بیرون آمدن از آن، به عکسی یادگاری و مصاحبه‌ای کلی، اکتفا شود. اگرچه معمولا شروع مجادلات از سوی روسای جمهور وقت بوده است اما قرار بود در پشت همین درهای بسته، مسائل به صورت باز و روشن، بین مسئولان قوا، حل و فصل شود و بعد از آن ثمرات چنین توافقاتی را در جامعه شاهد باشیم، نه اینکه با وجود برگزاری چند جلسه، داستان نامه‌های سرگشاده و رسانه‌ای کردن اختلافات علنی شده و ماجرا پیچیده‌تر شود. علاوه بر این باید به اثرگذاری این اختلافات بر افکار عمومی نیز فکر کرد. توجه داشته باشیم، افکار عمومی با مشاهده چنین اتفاقاتی، به هم می‌ریزد و تنش‌های روانی بسیاری در حوزه‌های متعدد به جا می‌ماند. حال سؤالی که پیش می‌آید، این است که آیا برازنده سران قواست که در ایجاد اختلاف و تنش در کشور و به هم ریختن آرامش روانی جامعه، خود نقش‌آفرین بوده و البته نقش اصلی را نیز ایفا کنند./جهان نیوز

ارسال نظر

آخرین اخبار