کم کاری روحانی در حوزه فلسطین قابل کتمان نیست+تصاویر

از زمان به قدرت رسیدن حسن روحانی، فلسطین شاهد تحولات و اتفاقات بزرگی بوده است. جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه در رمضان سال 1393 (تیر و مرداد)، دور نخست قیام‌های جدید ملت فلسطین موسوم به انتفاضه چاقو در آبان 1393 و آغاز انتفاضه بزرگ و سراسری سوم در سرزمین‌های اشغالی از سوی ملت‌ فلسطین علیه اشغال گری رژیم صهیونیستی از اوایل مهر 1394 تاکنون که طبق آخرین آمار وزارت بهداشت فلسطین بیش از 145 شهید و 16000 زخمی برجای گذاشته، تجلی گاه مقاومت فلسطینیان علیه تجاوزگری رژیم صهیونیستی بوده و این رژیم را در تنگنای سختی قرار داده است.

در این میان با توجه به تحولات شگرفی که در فلسطین در حال وقوع است و تجاوزگری‌های رژیم صهیونیستی نیز به صورت فزاینده‌ای حقوق ملت فلسطین را نشانه رفته است، شایسته بود که آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران حمایت در خور توجهی از مسأله فلسطین و آرمان‌های آن به عمل آورده و مواضع جدی‌تر و با صلابت‌تری علیه تجاوزگری‌ها و ددمنشی های رژیم اشغال‌گر قدس اتخاذ کند. بررسی اظهارات،‌ موضع‌گیری‌ها، فرامین و اقدامات عملی رئیس جمهور درباره موضوع فلسطین و رژیم صهیونیستی نشان‌دهنده آن است که در دولت یازدهم، غبار غفلت و فراموشی بر چهره مظلوم فلسطین سایه انداخته و ما شاهد اقدام جدی در تقویت آرمان فلسطین و حمایت از ملت مظلوم فلسطین، مقابله با ستمگری‌های رژیم صهیونیستی و تلاش برای رفع محاصره غزه و کمک به کاستن از درد و رنج فزاینده فلسطینی ها در طول 29 ماهی که از انتخاب حسن روحانی می‌گذرد، نبوده‌ایم.

تحلیل محتوای سخنان رئیس جمهور نشان می‌دهد که رئیس جمهور در طول 29 ماه تصدی پست ریاست جمهوری، تنها هشت بار به مسأله فلسطین اشاره داشته‌اند که پنج مورد از آن در بحبوحه جنگ 51 روزه علیه غزه بوده است و اگر این جنگ نبود چه بسا شاهد همین اشاره‌های اندک به فلسطین نیز نبودیم. از این هشت مورد، یک مورد حکم «انتصاب اختری به سمت رییس کمیته حمایت از انقلاب اسلامی مردم فلسطین» در تاریخ 1392/8/7 و یک مورد هم «دستور فوری رئیس جمهوری برای کمک به مردم و مجروحان فلسطین» در تاریخ 1393/5/2 در بحبوحه جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه بوده است. دو مورد محکوم کردن اقدامات رژیم صهیونیستی در گفتگوی روحانی با همتایان ترک و اندونزیایی خود در گیرودار جنگ 51 روزه و دو مورد هم انتقاد از رژیم صهیونیستی در دیدار با سفیر جدید اردن در ایران و دیگری در ملاقات با وزیر امور خارجه لبنان صورت گرفته است. دو مورد باقیمانده هم یکی به راهپیمایی روز قدس سال 1393 مربوط می‌شود که رئیس جمهور در جمع خبرنگاران به صورت گذرا اقدامات رژیم صهیونیستی علیه غزه را محکوم کرده‌اند. آخرین مورد هم به سخنرانی رئیس جمهور در هفتادمین مجمع عمومی سازمان ملل در تاریخ 1394/7/6 مربوط می شود که وی در یک فراز از آن از آمریکا به دلیل حمایت از رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین انتقاد می‌کنند.

بررسی این سخنان و مواضع و اقدامات نشان می‌دهد که بیشترین موضع‌گیری و اقدام روحانی در مورد فلسطین به زمان جنگ 51 روزه در تابستان 1393 مربوط می‌شود. در این میان، رئیس جمهور هیچگاه به صورت مستقل و مبسوط به مسأله فلسطین نپرداخته‌اند و عمده اشارات ایشان نیز در گفتگو با همتایان خارجی خود و یا مهمانان خارجی بوده که شاید آن را نیز باید به حساب ضرورت‌های دیپلماتیک و کاری گذاشت.

پس از پایان جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه، به جز دو مورد یکی در دیدار با وزیر امور خارجه لبنان در تاریخ 1393/5/13 و دیگری نطق آقای روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل، به نوعی شاهد پایان همین اندک موضع‌گیری‌ها و اقدامات عملی رئیس جمهور در حمایت از فلسطینی‌ها هستیم. در جنگ 51 روزه، 2140 فلسطینی شهید و ده ها هزار نفر مجروح و خسارت های زیادی به منازل و زیر ساخت های فلسطینی ها وارد شد. از این رو شایسته بود که آقای روحانی با پایان جنگ، تلاش های خود را برای التیام آلام فلسطینی ها دو چندان کرده و از هیچ کوششی برای کمک رساندن به فلسطینی ها و رفع محاصره از مردم غزه و بازسازی ویرانه های غزه دریغ نکند اما متأسفانه در طول این مدتی که از پایان جنگ غزه می گذرد شاهد چنین اقدامی نبوده ایم و تمام هم و غم دولت صرف دستیابی به توافق هسته ای شد. پس از جنگ 51 روزه، فلسطین همچنین شاهد دو موج از انتفاضه بوده است. در موج نخست انتفاضه موسوم به «انتفاضه چاقو» که در آبان ماه 1393 شروع و تقریبا یک ماه به طول انجامید، جوانان فلسطینی با حمله چاقو و به زیر گرفتن صهیونیست‌ها با خودروهای شخصی، خشم و مقاومت خود علیه صهیونیست‌ها را به نمایش گذاشتند. در این بازه زمانی تعداد زیادی از فلسطینیان شهید، زخمی و بازداشت شدند. در این بازه زمانی هیچ موضع حمایتی و تأییدی از تحرک جدید فلسطینیان از سوی آقای روحانی صورت نگرفت و اقدامات صهیونیست‌ها از سوی ایشان محکوم نگردید.

اما موج دوم انتفاضه با نام انتفاضه سوم یا انتفاضه قدس که از اوایل اکتبر 2015 (اوایل مهر 1394) شروع شده و تاکنون ادامه یافته است، بیش از 145 شهید و شانزده هزار زخمی برجای گذاشته است. این تعداد کشته و زخمی‌ به مراتب بیشتر از آمار حوادث تروریستی فرانسه بوده است. اما متأسفانه در این مدت رئیس جمهور کمترین موضع حمایتی از انتفاضه صورت نداده و اساساً وی هیچ اشاره‌ای به انتفاضه نداشته است.

تحلیل محتوای سخنان رئیس دولت اعتدال نشان می‌دهد که ایشان در طول مدت تصدی پست ریاست جمهوری در سخنرانی‌ها، فرامین و احکام انتصاب و حضور در راهپیمایی‌ها، تنها 22 بار واژه فلسطین و 19 بار واژه رژیم صهیونیستی را به کار برده و هیچگاه از انتفاضه نام نبرده‌اند. این آمار ضعیف بسیار تکان‌دهنده و حاکی از عدم اولویت مسأله فلسطین در ذهنیت شخص رئیس جمهور است. این در حالی است که یکی از اولویت های دولت قبل و شخص رئیس جمهور سابق مسئله فلسطین بود.

اگر پایگاه اطلاع رسانی دولت را مبنای ارزیابی خود قرار دهیم، متأسفانه باید اعتراف کرد که رئیس جمهور تاکنون با هیچ شخصیت برجسته و رهبر احزاب یا جنبش های مقاومت فلسطینی دیدار نداشته، در هیچ کنفرانس و نشست حمایت از فلسطین و متقابلاً کنفرانس های محکومیت رژیم صهیونیستی، حاضر نشده و در راه اندازی آن ها پیشگام نبوده است. همچنین هیچگونه ابتکار عملی برای حمایت از انتفاضه فلسطین یا پایان بخشیدن به محاصره غزه ارائه نداده و جز یک مورد، دستور لازم برای حمایت از مردم فلسطین صادر نکرده است. همچنین جز در یک سخنرانی در مجمع سازمان ملل، هیچگاه از فلسطین در سخنرانی های خود نامی نبرده است.

موضوع فلسطین هیچگاه به این اندازه در هیچ یک از دولت‌های پس از انقلاب، مورد غفلت و فراموشی قرار نگرفته است حال آنکه در شرایط حساس و سرنوشت ساز کنونی فلسطین انتظار می رود دولت محترم یازدهم توجه و عنایت بیشتری به کشورهای مسلمان و بویژه مسأله محوری و کانونی جهان اسلام یعنی فلسطین و آرمان قدس از خود نشان داده و تحرک و پویایی بیشتری به دیپلماسی کشور در خصوص فلسطین بدهد.

در مجموع باید گفت در گفتمان اعتدال آقای روحانی فلسطین جایگاه چندان بالایی ندارد و اساساً توجه چندانی نیز چه در حوزه عمل و چه در حوزه سیاست‌های اعلامی و زبانی به مهم‌ترین مسأله جهان اسلام نشده است. اکنون بزرگترین تروریسم دولتی در جهان علیه ملت فلسطین در جریان است و رژیم صهیونیستی هر روز شیوه‌های جدیدی برای سرکوب فلسطینیان به کار می‌برد که با هیچ یک از قوانین بین المللی و انسانی سازگاری ندارد و جای دارد همان گونه که آقای روحانی حوادث تروریستی فرانسه را خیلی سریع محکوم می‌کند، جنایت‌های دنبال دار و وقفه‌ ناپذیر رژیم صهیونیستی را محکوم کرده و از قیام ملت فلسطین به هر نحو ممکن چه حمایت کلامی و چه حمایت عملی پشتیبانی به عمل آورده و در جهت تقویت و گسترش انتفاضه گام‌های اساسی بردارد و راهبردی جدی برای احقاق حقوق ملت فلسطین و تحقق تجهیز کرانه باختری که مد نظر رهبر معظم انقلاب بوده است، تدوین نماید.