مقایسه برخورد با معترضان در ایران و مدعیان غربی

به گزارش گلستان 24، رهبران الهی که در راس جامعه قرار داشتند، به دنبال هدایت و نگه‌داری همه افراد از لغزش و خطا و حفظ آبروی آنان بودند. رویه حکومت اسلامی در برخورد با مخالفان سیاسی در درجه اول گفتگو و حل مساله از طریق بحث و تبادل نظر است تا این‌که نزاع از این طریق پایان یابد. در درجه دوم اگر مخالف رام نشد و به راه نیامد تا آنجایی که به امنیت و وحدت جامعه اسلامی تعرض نکرده باشد و حقوق سایر افراد جامعه را پایمال نکرده باشد حکومت اسلامی نیز با او مدارا خواهد کرد و در مرحله آخر اگر همه این راهکارها موثر واقع نشد دست به اقدامی قاطع و عملی خواهد زد؛ البته در همه این مراحل هدف نظام اسلامی باید هدایت افراد و ارشاد آن‌ها به راه صحیح باشد و حجت را بر آن‌ها تمام کند؛ در صورتی که اثربخش نبود و دشمن به امنیت جامعه ضربه زد باید با آن برخورد شود.

این روش برخورد با مخالفان برگرفته از سیره سیاسی حضرت علی(ع) است. ایشان تا لحظه آخر که امید به هدایت افراد داشتند دست به شمشیر نمی بردند. حتی در جنگ‌ها دشمنانی را که در نسل آن‌ها یک شیعه می‌دید از کشتن او صرف نظر می‌کرد و به زخمی کردن او به گونه‌ای که از ادامه جنگ عاجز باشد، بسنده می‌کرد.

برای نمونه در جریان جنگ جمل، طلحه و زبیر به بهانه زیارت خانه خدا از شهر بیرون رفتند و آماده نبرد با حضرت علی شدند. حضرت از نیت آن‌ها آگاه بود ولی تا زمانی که آن‌ها دست به اقدام عملی علیه امنیت جامعه اسلامی نزده بودند، با آن‌ها کاری نداشت. امام علی در پاسخ به پیشنهاد ابن عباس مبنی بر زندانی کردن آن‌دو پیش از آغاز جنگ فرمود: "آیا از من مى‏خواهى که آغازگر ستم باشم... و بر اساس ظن و گمان به مجازات افراد بپردازم و پیش از انجام کار مؤاخذه نمایم؟"

برخورد جمهوری اسلامی ایران با مخالفان سیاسی خود در جریان فتنه سال 88

فتنه 88 بی تردید بزرگترین حجمه دشمنان و زخم خوردگان انقلاب اسلامی بود از داخل و خارج با هدف براندازی جمهوری اسلامی دست به توطئه علیه این نظام الهی زدند.

این رویه‌ای که در حکومت عدل حضرت علی وجود داشت در جمهوری اسلامی نیز تا حد توان دنبال می‌شود و رهبر انقلاب نیز در خطبه‌های نماز جمعه شهریور 88 بدان اشاره کرد:" البته کسی عقیده‌‌‌‌‌ای مخالف داشته باشد، کاری به کار نظام نداشته باشد، نظام با او کاری ندارد. بعضی رایج کرده‌‌‌‌‌اند: «دگراندیشان». نظام با دگراندیشان چگونه رفتار میکند؟ نظام با دگراندیشان کاری ندارد. این همه دگراندیش هست. دگراندیش سیاسی که بالاتر از دگراندیش دینی نیست. خوب، ما اقلیت های دینی داریم که دگراندیشند، توی مجلس شورای اسلامی هم عضو دارند، در مناصب مختلف هم حضور دارند. بنابراین بحث دگراندیشی نیست؛ بحث مخالفت است، بحث معارضه است، بحث ضربه زدن است، در مقابل نظام و در مقابل انقلاب شمشیر کشیدن است. آنی که نظام با او برخورد میکند، این است. اما اگر اختلاف، اختلاف در سلائق است، در روشهاست، نه، این اختلافات مضر نیست؛ نافع هم هست"(1)

جمهوری اسلامی به عنوان ادامه دهنده راه حکومت نبوی و علوی و در راس آن مقام معظم رهبری با درایت و اخلاق و رافت اسلامی توانست وقایع سال 88 را مدیریت کند و دشمنان قسم‌خورده را ناکام بگذارد و نظام مقدس جمهوری اسلامی را بیمه کند. ما در ادامه به نحوه برخورد حکومت جمهوری اسلامی با مخالفان سیاسی خود در سال 88 می‌پردازیم و در پایان برای مقایسه نحوه برخورد کشورهای غربی با مخالفان خود را می‌آوریم.

گفتگو با مخالفان و نصیحت آنان

اولین اقدام رهبری فراخواندن میرحسین موسوی در روز دوشنبه 25 خرداد 88 و صحبت کردن با او بود. رهبر انقلاب در این دیدار رهبر انقلاب او را به آرامش دعوت کرد و ضمن این‌که به او اطمینان داد که انتخابات در نهایت اتقان برگزار شده از او خواست تا شکایت‌ها و خواسته‌هایش را از طریق مجاری قانونی و در کمال آرامش دنبال کند.

در جلسه دیگری نیز ایشان نمایندگان چهار کاندیدا، مسئولان برگزارکننده انتخابات، را دعوت کرد و نظرات و دیدگاه‌های آنان را شنید. و قرار شد هرکس به هرصندوقی که اعتراضی دارد بگوید تا بازشماری شود. رهبر انقلاب در برابر خواسته غیرقانونی ابطال انتخابات واکنش نشان داد و آن را دور باطل خواند. ایشان در نماز جمعه هم رویه نصیحت و هشدار به سران فتنه ادامه داد.

جذب حداکثری و دفع حداقلی

جمهوری اسلامی به عنوان یک حکومت دینی یکی از مهمترین اهدافش هدایت افراد به سمت سعادت است. این هدف در سیاست جذب حداکثری و دفع حداقلی متبلور می‌شود جذب حداکثری و دفع حداقلی یکی از سیاست‌هایی ست که جمهوری اسلامی ایران در برخورد به مخالفان پی می‌گیرد. رهبر انقلاب به عنوان سکاندار این نظام سعی‌شان بر این است تا آنجایی که می‌تواند افراد را در زیر چتر انقلاب نگه دارد و هنگامی که خطای قابل اغماضی از شخصی دیده می‌شود از آن چشم‌پوشی کند و فرصت جبران به او بدهد. این سیاست در بیانات امام خامنه‌ای در خطبه نماز جمعه 20 شهریور سال 88 مشهود است.

رهبر انقلاب با مخاطب قراردادن سیاسیون کشور می‌گوید:" این کسانی که مخاطبند، البته کسانی هستند که تاکنون در درون نظام اسلامی تعریف شده‌‌‌‌‌اند؛ شخصیتهای درون نظامند، جزو نظامند، که ان‌‌‌‌‌شاءاللَّه در آینده هم همه در درون نظام باشند و برای این نظام کار و تلاش کنند."(2)

سعه صدر

صبر رهبر انقلاب یکی از مولفه‌های دیگر رهبر انقلاب در برخورد با فتنه گران بود. در نظام‌های دیگر در مواجهه با اعتراضات و مخالفت‌ها گاهی به اقدامات عجولانه دست می‌زنند که هزینه‌های زیادی را برای آن نظام سیاسی به بار می‌آورد.

آیت الله خامنه‌ای با فاش کردن هشدارهای خصوصی مکرر خود به صحنه گردانان اصلی، از اوج بردباری و صبر خویش در برابر جریانی که پس از ماه ها و به بهانه های مختلف سعی بر چالش کشیدن نظام را داشت، پرده برداشت:

"من روز اول این را پیغام دادم به همین حضراتى که صحنه‌گردان این قضایا هستند؛ آن ساعات اول من به آنها پیغام خصوصى دادم. من اگر یک وقتى توى نماز جمعه یک حرفى میزنم، این ابتدا به ساکن نیست؛ حرف خصوصى، پیغام خصوصى، نصیحتِ لازم انجام میگیرد، وقتى انسان ناچار میشود، یک حرفى را مى‌آورد در علن بیان میکند. من پیغام دادم، گفتم این را شما دارید شروع میکنید، اما نمیتوانید تا آخر کنترل کنید؛ مى‌آیند دیگران سوءاستفاده میکنند. حالا دیدید آمدند سوءاستفاده کردند."(3)

نظام اسلامی از روز آغاز آشوب‌ها توسط فتنه جویان رویه صبر و مدارا پیشه کرد. تا این‌که حجت خود را برآن‌ها تمام کرد و چاره‌ای جز حصر خانگی آن‌ها ندید و آنها را در اواخر سال 89 در حصر کامل قرار داد.

روشن کردن اذهان مردم

جمهوری اسلامی می‌توانست در همان ابتدا با برخورد محکم مانع گسترش دامنه فتنه شود در حالی که حق بر بسیاری از مردم نامشخص بود و فضا فتنه‌گون و غبارآلود بود. و تعدادی از مردم شبهه‌های زیادی در ذهنشان داشتند. رهبر انقلاب با روشن کردن فضا و ترسیم چهره دوست و دشمن سعی در بصیرت افزایی مردم داشت و خواص را هم به همین امر ترغیب می‌کرد.

در واقع با این روشنگری‌هایی که صورت گرفت مردم از کنه قضایا خبردار شدند و فتنه گران حمایت‌های مردمی خود را از دست دادند و به تدریج جایگاه آنان متزلزل شد.

قانون‌گرایی

مقام معظم رهبری در طول ایام فتنه همه معترضان را به رعایت قانون و پی‌گیری شکایات خود از طریق مجاری قانونی دعوت می‌کرد. ایشان در خطبه 29خرداد یک هفته پس از انتخابات خطاب به سران جریان معترض می‌گوید:" من به این برادران عرض می‌کنم، به مسئولیت پیش خدای متعال فکر کنید. پیش خدا مسئولید، از شما سؤال خواهد شد. آخرین وصایای امام را به یاد بیاورید؛ قانون، فصل الخطاب است؛ قانون را فصل الخطاب بدانید. انتخابات اصلاً برای چیست؟ انتخابات برای این است که همه  اختلاف‌ها سر صندوق رأی حل و فصل بشود. باید در صندوق‌های رأی معلوم بشود که مردم چی می‌خواهند، چی نمی‌خواهند؛ نه در کف خیابان‌ها."(4)

شیوه برخورد با معترضان در کشورهای غربی

ایالات متحده آمریکا

چندی پیش تبرئه شدن پلیس قاتل یک سیاهپوست که در حال فروش سیگار قاچاق بود مردم آمریکا اعم از سفیدپوست و سیاه‌پوست را به خیابان‌ها کشاند  تا اعتراض آرام و مسالمت‌آمیز خود را نشان دهند  ولی با برخورد وحشیانه پلیس آمریکا مواجه شدند. بسیاری از پلیس هایی که برای سرکوب اعتراضات به خیابان ها اعزام شدند بیشتر به سرباز شبیه بودند تا پلیس.

پاسخ پلیس به معترضان بسیار بیشتر از حد مورد نیاز برای کنترل جمعیت بود به طوری که محل درگیری‌های بین پلیس و معترضان به منطقه جنگی شبیه شده بود. رفتار خشن پلیس آمریکا به حدی بود که حتی بان‌کی مون دبیرکل سازمان ملل هم لب به اعتراض گشود و خواستار رعایت حقوق سیاهان توسط آمریکا شد.

این اعتراضات هنوز هم ادامه دارد و هر بار با پاسخ خشونتآمیز پلیس آمریکا مواجه می‌شود. نمونه دیگر برخورد وحشیانه پلیس آمریکا در جریان جنبش تسخیر وال استریت بود به گونه‌ای که کارشناسان یکی از دلایل فروکش کردن این نا‌آرامی‌ها را برخورد خشونت‌بار پلیس آمریکا می‌دانند. مردم آمریکا در اعتراض به اوضاع وخیم اقتصادی و اختلاف طبقاتی موجود در جامعه‌شان به خیابان‌ها آمدند و در حالی که هیج‌گونه خشونتی از خود ابراز نکردند با برخورد سخت پلیس مواجه شدند.

چندی پیش نیز گزارشی در رابطه با شکنجه‌های مرگبار سازمان سیا در زندانی‌های مخفی آمریکا فاش شد که رسوایی مفتضحانه‌ای برای دولت مدعی حقوق بشر بود. در این شکنجه‌ها برخی اعضای اتحادیه اروپا نیز دست داشتند و زندان‌های مخفی در اختیار آمریکا برای انجام شکنجه‌های وحشیانه می‌گذاشتند.

انگلستان

این کشور یکی دیگر از مدعیان حقوق بشر است که کارنامه سیاهی در این زمینه دارد. در سال 1989 دانشجویان انگلیسی در اعتراض به افزایش شهریه دانشگاه‌ها در مقابل پارلمان این کشور تجمع مسالمت‌آمیزی به راه انداختند که با برخورد خشن پلیس مواجه شدند. پلیس سوار بر اسب چشم بسته به سوی آنان حمله‌ور شد.

در همین زمینه چندی پیش دو جوان انگلیسی فقط به جرم استفاده از فیس بوک و اعتراض به وضع موجود به چهار سال زندان محکوم شدند که در هیچ جای دنیا سابقه نداشته است. هیچ کس برخوردهای سرکوبگرانه دادگاههای انگلیس در مواجهه با معترضان به فقر و تبعیض طبقاتی را که در سال 90 رخ داد را یادش نمی رود و همگان برخوردهای خشن و غیر انسانی نیروهای امنیتی با معترضان بیچاره را دیدند .

شدیدترین کنترل های امنیتی با دوربین ها و میکروفن های مخفی

یکی دیگر از الگوهای رفتار انگلیسی با مردم، کنترل نامحسوس شدید در این کشور است که با تخمین کارشناسان حداقل پنج میلیون دوربین در انگلستان نصب شده است و از این حیث در رتبه ی اول کشورهای جهان قرار دارد. فقط در شهر لندن حداقل یک و نیم میلیون دوربین مداربسته وجود دارد که از شخصی که در یک نقطه ی خاص از این شهر ایستاده است ممکن است از 8 زاویه فیلمبرداری شود. جالب است بدانید که دوربین های شخصی فروشگاهها ومحیط های نظارتی کوچک از این آمار مستثنی هستند.  علاوه بر آن نوعی دوربین مدار بسته به نام eye in sky" " نصب شده که نسبت به حرکت های خاصی حساس بوده و روی افرادی که رفتار متفاوتی دارند متمرکز می شود.

نورمن فینکلشتاین نویسنده و منتقد سرسخت اسراییل به عنوان یکی از بازماندگان هولوکاست که در نیویورک به دلیل طرفداری از فلسطین و سازمان دهی تجمع نافرمانی مدنی و اعتراضی در مقابل کنسولگری اسراییل بازداشت شد.

برخورد شدید با منفقدان هولوکاست

غرب در حالی ادعای آزادی بیان می‌کند که انکار هولوکاست را یک تابو می‌داند. یکی از خطوط قرمز غرب در نویسندگی و پژوهش و اظهار نظر انکار هولوکاست است. انکار هولوکاست در بسیاری از کشورهای اروپایی جرم است و دادگاه قوانین مخصوصی را در مورد آن به اجرا می‌گذارد.

پروفسور رابرت فوریسون - استاد دانشگاه معروف «لیون» فرانسه یکی از منتقدین سرسخت هولوکاست است و بارها به خاطر اظهارات خود دراین باره مورد ضرب و شتم صهیونیست ها قرار گرفته است. پروفسور کریستو فرسون یکی دیگر از منتقدان هولوکاست است که در آلمان در زندان به سر می‌برد. پروفسور روژه گارودی محقق فرانسوی، یکی دیگر از محکومان انکار هولوکاست است.

جمع بندی

نظام اسلامی ایران با رهبری عالمی باتقوا توانست با اخلاق و رافت اسلامی و مدارا اعتراضات و نا‌آرامی‌های سال 88 را بر خلاف تبلیغات سیاسی دشمنان زخم‌خورده خود، مدیریت کند. به نظر دیدبان این در حالیست که سران کشورهایی که ادعای آزادی بیان دارند تحمل کوچکترین اعتراض و مخالفتی را ندارند و به شدت آن را سرکوب می‌کنند.