قدر دیپلماسی را بدانید و دشمن نتراشید!

مشارکت بیش از هفتاد درصدی مردم در انتخابات سال 92 و برگزاری مراسم تحلیف با حضور مقامات و رهبران بیش از پنجاه کشور جهان به منزله «دیپلماسی عمومی» و به عنوان اولین سنگ بنای توانای خارجی دولت و روابط بین المللی آن باید ارزیابی کرد.

دیپلماسی پارلمانی

به گزارش گلستان 24، علاوه بر این پشتوانه مردمی و ملی، مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده حاکمیت محلی نیز- با وجود اختلاف نمایی ها و قدرنشناسی ها- اما رویکردی دلسوزانه و همیارانه در عین نقد منصفانه- نسبت به دولت داشته است.

محض نمونه، سفر گروه های تجاری فرانسه و همچنین سفر دو سناتور فرانسوی به ایران برای گفتگو با نمایندگان مجلس پس از سفر هیأت اروپایی -که برای اولین بار در شش سال اخیر رخ داد-  نشان از همسویی دیپلماسی رسمی دولت و دیپلماسی پارلمانی دارد. همچنین سفر گروه دوستی پارلمانی ایتالیا و اتحادیه اروپا، انگلیس، مکزیک، ایرلند و کانادا به ایران نیز شاهد مثال دیگری بر ارتقای دیپلماسی پارلمانی و همسویی های جدی آن با دیپلماسی دولت – در عین پاره ای انتقادات تأمل برانگیز و درست نسبت به سیاست خارجه دولت است.

دیپلماسی انقلابی

حمایت های رهبر انقلاب از دولت روحانی- همچنان که از سایر دولتها هم حمایت کرده اند- در کنار تذکرات مشفقانه و مدبرانه ایشان، به عنوان دیپلماسی انقلابی یا دیپلماسی رهبری (با سه رکن آرمانگرایی واقع بینانه، مدیریت انقلابی و تکلیف گرایی نتیجه بینانه) اوضاع داخلی کشور را به سمت اجماع- به عنوان مهمترین رکن توسعه- بیشتر برده است؛ یعنی منتقدین رویه ملایم تری نسبت به دولت و مذاکرات پیشه کرده اند. اما متاسفانه، رییس دولت همچنان در برابر انتقادات کم تحمل است و اخیراً از آنها تحت عنوان «تازه به دوران رسیده ها» یاد کرده است. افزون بر این،  فرافکنی برخی مشکلات از طریق کنایه- که عده ای معادانه آن را به سپاه نسبت دادند و خود رییس جمهور، منکر این نسبت شد- نیز دردی که دوا نمی کند هیچ، که بر دردها خواهد افزود و برای دولت حاشیه و عدم مقبولیت می آفریند. مضافاً اینکه «دیپلماسی نظامی» را به عنوان یکی از اهرم های دیپلماسی، به چالش می کشد. در اهمیت دیپلماسی نظامی، استناد به همین سخن رهبر انقلاب، آن هم صرفا درباره نیروی دریایی کفایت می کند که: « اقدامات نیروی دریایی می تواند مانند وزارت امور خارجه در عمق دادن به دیپلماسی کشور مؤثر باشد.»

مقصود رییس جمهور هر چه که باشد، تردیدی نیست که که در صورت تکرار سخنانی با همان مضامین، دولت را با تذبذب و عدم صداقت نامبردار خواهد کرد.

انتظار می رود که دکتر روحانی در ادامه، در پی «تعامل» با منتقدین و دست کم «تساهل» و حتی از این کمتر یعنی «تحمل» - تحمل برخلاف تساهل از روی اکراه صورت می گیرد- در قبال منتقدین باشد و در داخل دشمن تراشی نکند، که دشمن اصلی جایی دیگر است. این در سایه «اصلی و فرعی کردن موضوعات» - به عنوان مطالبه رهبری- می تواند کشور را به آرامش،  ثبات و اقتدار هر چه بیشتر رهنمون سازد.