ابراهیم رزاقی
تولیدکنندگان در دولت یازدهم، آب خوش از گلویشان پایین نرفت/ 50 درصد واحدهای صنعتی به صورت نیمه تعطیل هستند/ دولت تولید را به زمین زد و نقدینگی را بی حساب خرج کرد
دولت تولید را به زمین زد و نقدینگی را بی حساب خرج کرد و مالیات از ثروتمندان نگرفتند، بسیار خنده دار است که دولت از ثروتمندان نه تنها مالیات نمی گیرد بلکه حمایتشان هم می کند و نتیجه این شده که هرکس دست به واردات و یا قاچاق کالا می زند.
به گزارش گلستان24، کارشناسان مسائل اقتصادی معتقدند که از ابتدای دولت یازدهم تاکنون، اتفاق خاصی در حوزه اقتصاد نیفتاده و گره ای از سلسله مشکلات اقتصادی گشوده نشده، به تعبیر آنها اگر این دولت همچنان بخواهد مسائل اقتصادی را به نتیجه تعهدات طرف مقابل گره بزند، آنگاه دیگر چیزی از اقتصاد نیمه جان این کشور باقی نمی ماند.
در همین ارتباط با ابراهیم رزاقی، کارشناس برجسته مسائل اقتصادی و استاد پیشین اقتصاد دانشگاه تهران پیرامون عملکرد اقتصادی دولت یازدهم و مشکلات تولیدکنندگان با ما به بحث و گفتگو پرداخته است. هم اکنون این مصاحبه تفضیلی را پیش رو دارید.
*در ابتدا بفرمایید که شما به عنوان یک کارشناس مسائل اقتصادی، عملکرد اقتصادی دولت یازدهم را ظرف این 3 سال چگونه ارزیابی می کنید؟
عملکرد دولت یازدهم در طی این 3 سال در حوزه اقتصاد چندان مطلوب نبوده، در واقع می توان گفت که خوب نبوده است، رئیس جمهور در مسیر اقتصاد سرمایه داری گام برداشت و نزدیک به 150 تا 200 میلیارد دلار واردات در زمان ایشان انجام گرفته و می توان به جرائت گفت که روحانی با شتاب بیشتری نسبت به رئوسای جمهور سابق مسیر واردات گسترده را طی کرده و از طرف دیگر فساد آرام آرام در دولت ایشان به پیش رفته به طوری که مطابق آمار مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ، فساد در دولت ایشان 18 درصد بوده است. ما امروز انتظار داریم که دولت فعلی از مقامات دولتی بخواهد حق فعالیت در بخش خصوصی را نداشته باشند.
بانک ها به راحتی در حال فساد هستند
اکنون بانک ها نیز به راحتی در حال فساد هستند و به آسانی و خیالی آسوده، هیچ پولی را در بخش تولید تزریق نمی کنند، تنها کاری که می کنند، دلالی را گسترش داده و دقیقا 180 درجه برخلاف سیاست اقتصاد مقاومتی عمل می کنند. این مسئله متاسفانه در دولت یازدهم هم ریشه دوانده و در اتاق فکرهای مسئولان ما و بسیاری از وزرا و نمایندگان حرفی از تولید و بها دادن به این بخش شنیده نمی شود. ما عملا امروز چیزی به نام تولید نداریم، زیرا تمام اقداماتمان ضد تولیدی است و به عینه مشاهده می کنیم که منافع تولیدکنندگان فدای منفعت دلالان و واردکنندگان می شود. آیا به اعتقاد شما با این وضعیت ما می توانیم بگوییم عملکرد اقتصادی دولت یازدهم خوب بود؟ قطعا ما اگر بگوییم خوب بود یعنی از اقتصاد چیزی حالیمان نمی شود.
متاسفم از اینکه بگویم دولت یازدهم راه را بی راهه رفته و با تمام قدرت در حال تقویت پایگاه های خود است، وزیر و وکیل و نماینده می خرند، در همین انتخابات مجلس دهم، دولت یازدهم از تمام توان خود بهره گرفت تا به مردم نشان دهد که اقدامات گسترده ای در حوزه سیاست خارجی برداشته، نتیجه این شد که آنها و همفکران آنها به مجلس وارد شدند و حالا از این بعد بازهم آش همین آش و کاسه همین کاسه است. وقتی فضا اینگونه باشد، خطر بزرگی به مرور ایران را تهدید می کند.
اجرای اقتصاد مقاومتی، طبقه سرمایه دار را متضرر می کند
*به اعتقاد شما تکیه و تمرکز دولت فعلی بر مسئله سیاست خارجی و امید بستن به گشایش اقتصادی در صورت تعامل و ارتباط با غرب به ویژه آمریکا، چقدر توانست گرهگشای مشکلات اقتصادی کشور ما باشد؟
هیچ چیز از مسئله مذاکرات با غرب و تکیه شدید دولت یازدهم به حوزه سیاست خارجی، نصیب ایران نشده و ما گرهگشایی در حوزه اقتصاد نمی بینیم، در این قضیه آمریکایی ها برد کردند، آنها حساب و کتاب کرده بودند که اگر به ایران حمله کنند برایشان گران تمام می شود اما می توانند به لحاظ اقتصادی ایران را از پا در بیاورند. با خودشان فکر کردند، این کشور را سرگرم سیاست خارجی می کنیم و نمی گذاریم گره مشکل اقتصادی را با توان داخلی باز کند، اکنون همین طور شده و در این میان یک طبقه که حدود 10 تا 20 درصد را شامل می شوند، هر روز ثروت های هنگفتی را بدست می آورند و بقیه اقشار جامعه به شکل بخور و نمیر زندگی می کنند، ادامه این روند فقر را در ایران گسترش داده و این کشور را وابسته تر می کند.
بحث برجام هم یک دسیسه بود برای تقویت سیاست هایی که به آن اشاره کردم، جالب تر اینکه مسئولان ما هم هیچ مقاومتی در برابر غرب نداشته اند و این مسئله معنی دارست و از طرف دیگر اقتصاد مقاومتی مورد بی مهری و بی توجهی قرار می گیرد و هیچ جایگاهی در سیاست اقتصادی این کشور پیدا نمی کند چون دولت یازدهم به قول خودش با تدبیر و امید به بهانه کنترل تورم به سراغ مذاکره رفته پس نیازی نمی بیند که به سمت اقتصاد مقاومتی حرکت کند چون قطعا آن طبقه سرمایه دار که 10 تا 20 درصد افراد جامعه را شامل می شوند و از آقای روحانی و دولتش حمایت می کنند با اجرای اقتصاد مقاومتی متضرر شده و دیگر نمی توانند ثروت های گزاف و هنگفت را به چنگ بیاورند.
*مسئله تولید در این دولت چه وضعیتی پیدا کرده و آیا تولیدکنندگان در این دولت توانسته اند نفس راحتی بکشند و با خیال راحت به تولید بپردازند؟
خوب با این صحبت هایی که پیش از این مطرح کردم، مشخص و روشن است که تولید در این دولت وضعیت اصلا خوبی ندارد و تولیدکننده یک آب خوش از گلویش پایین نرفته است. متاسفانه دولت یازدهم علیرغم حرف های قشنگ و شعارهایی که می داد، به تولید کاملا بی تفاوت بود. اکنون برای گسترش واردات بسیار عالی وام می دهند؛ ولی برای تولید هزار و یک مشکل وجود دارد.چرا باید این طور باشد؟ وقتی که می دانیم، می توان از طریق اقتصاد مقاومتی و بها دادن به تولیدکننده، اقتصادمان را شکوفا سازیم؟ این نشان می دهد که دولت روحانی بیش از سایر دولت ها برای رشد و گسترش سرمایه داری در این کشور تلاش کرده، اکنون سرمایه دارها بدون هیچ نگرانی پول جمع می کنند ولی یک تولیدکننده که می خواهد به این مملکت خدمت کند باید خانه نشین شود.
دولت تولید را به زمین زد و نقدینگی را بی حساب خرج کرد
تولید را به زمین زدند و نقدینگی را بی حساب خرج کردند و مالیات از ثروتمندان نگرفتند، بسیار خنده دار است که دولت از ثروتمندان نه تنها مالیات نمی گیرد بلکه حمایتشان هم می کند و نتیجه این شده که هرکس دست به واردات و یا قاچاق کالا می زند. در این دوران به علت عدم نظارت دقیق و نبردن امکانات بانکی به سمت تولیدکنندگان و عدم جلوگیری از انجام فعالیت های غیرتولیدی و احتکاری وضعیت بدتر شده است. مردم پول در بانک می گذارند تا با پول هایشان کار شود و به سمت تولید برود اما بانک ها این کار را نمی کنند. از طرف دیگر سپرده گذاران وقتی دیدند سود بانک پایین آمده، تصمیم گرفتند به سراغ دلالی و تهیه ارز بروند. در این موقعیت تنها تولیدکنندگان هستند که مظلوم واقع شده اند.
*چرا هیچ گاه سریال واردات در کشور ما به پایان نمی رسد؟ مگر مسئولان ما نمی دانند واردات، کمر تولیدکنندگان را شکسته، چرا با علم به این قضیه بازهم کمر به گسترش واردات بسته اند؟
بنده به این مسئله اعتقاد دارم که دولت یازدهم نباید مسائل اقتصادی را به نتیجه مذاکرات و توافق هسته ای گره می زد ولی متاسفانه این کار را کرد به طوری که اکنون ۳۰ درصد از واحدهای صنعتی کشور تعطیل شده و 50 درصد دیگر نیمه تعطیل هستند.
هیچ گاه سریال واردات به کشور ما تمام نمی شود، مگر اینکه بخواهیم دستمان را روی زانوان خودمان بگیریم و بر توان داخلی و توسعه درون زا تکیه کنیم. راه حل گشایش اقتصادی در خارج کشور نیست باید به خودمان بیاییم و از ظرفیت های داخلی استفاده کنیم. اگر قرار باشد همین طور وارد کنیم، دیگر هیچ روستایی در کشور وجود نخواهد داشت و تمام ایران مصرف کننده می شوند. آیا در این کشوری که 80 میلیون جمعیت دارد نباید عده ای تولید کننده باشند؟ مگر می شود همه مصرف کننده باشند، در کجای دنیا چنین مسئله ای وجود دارد؟ چرا می خواهیم در اشتباه باشیم و مردم و تولیدکننده را متضرر کنیم؟ از دولت خواهش دارم این نقدهای دلسوزانه کارشناسان اقتصادی را گوش دهد و اقتصاد کشور را با توجه به بخش های مولد، متحول سازد.
*چه زمانی تولیدکنندگان می توانند با خیالی آسوده در اقتصاد کشور نقش ایفا کنند؟
زمانی که مسئولان ما از راه درست برای حل مشکلات اقتصادی کشور تدابیر لازم را بیندیشند و به تولیدکنندگان به چشم حلال مشکلات اقتصادی بنگرند، آنگاه تولیدکننده با خیالی آسوده می تواند در اقتصاد کشور نقش موثر و سازنده ای ایفا کند.
ولی با این شرایطی که امروز وجود دارد، نمی توان شاهد بهبود وضعیت تولید بود، آن هم وقتی که میزان واردات کالا فقط از کشور چین در در 20 ماه دولت یازدهم 22 میلیارد و 348 میلیون دلار بوده است.
بی توجهی دولت یازدهم به مسئله تولید موجب شد در سال 93 بالغ بر 2 میلیارد دلار ارز برای واردات خودروهای خارجی مصرف شود و این موضوع در شرایطی اتفاق افتاد که در آن زمان اکثر بخش های صنعتی کشورمان به خاطر کمبود منابع مالی دچار مشکل شدند و این مسئله بیکاری بسیاری از کارگران را به دنبال داشت. وقتی این بی توجهی دولت به تولیدکنندگان داخلی ادامه پیدا کرد، بانک ها دیگر رغبتی برای سرمایه گذاری و حمایت از تولید داخلی پیدا نکردند و سرمایه های مردمی را با دلالی به گردش در آوردند.
آزادشدن واردات کالاهای مصرفی و لوکس
با عرض تاسف فراوان باید بگویم که دولت فعلی با بی تدبیری تمام بجای تمرکز هرچه بیشتر بر مسئله تولید داخل و اتکا بر ظرفیت های داخلی، به خارجی ها دل بسته و منابع ارزی کشور را نابود کرده است. آیا کشوری مثل چین تا این حد باید مورد توجه باشد که ما به شکل بی رویه از این کشور کالا وارد کنیم و به تولیدکننده خود بی توجه و بی تفاوت باشیم؟ این واردات از چین در شرایطی صورت می گیرد که دولت آقای روحانی وعده داد که نگذارد بیش از این کالا از چین به کشور ما وارد شود.
آخر چرا باید با عدم مدیریت صحیح حجم مبادلات تجاری چنین با ایران در ۶ ماه نخست عمر دولت یازدهم رشد ۲۷ درصدی داشته باشد؟ بی تردید مهمترین علت این افزایش واردات، آزادشدن واردات کالاهای مصرفی و لوکس است.
حال وقتی سوال می کنید که چه زمانی تولیدکنندگان می تواند با خیالی آسوده در اقتصاد کشور نقش ایفا کند، چندین جواب باید داد و پاسخ من این است که باید به همه مواردی که اشاره کردم، توجه کنیم و نگذاریم به عنوان مثال کالاهای مصرفی و لوکس به راحتی به کشورمان وارد شود. به خدا قسم این واردات کمر تولیدکننده های ما را شکسته و بیکاری را به طرز عجیبی افزایش داده است. اکنون اغلب واحدهای تولیدی و کارخانه های ما تعطیل شده و کارگرها از کار، بیکار شده اند چرا به خودمان خیانت می کنیم؟ آیا تامین منافع 20 درصد از افراد ثروتمند جامعه که تحت هر شرایطی زندگی شاهانه ای دارند، آن قدر اهمیت دارد که نسبت به تولید کننده و کارگر خودمان بی توجه باشیم؟ چرا دلسوزی نمی کنیم؟ چرا به رهنمودهای مقام معظم رهبری مبنی بر توجه به اقتصاد مقاومتی اهمیت نمی دهیم؟ ما چرا این قدر در برابر غرب وا می دهیم؟
خیلی جالب است که ما کالاهای بی کیفیت چین را وارد می کنیم اما به تولیدکننده خودمان بها نمی دهیم. البته متاسفانه در چرخه واردات فقط ورود بی رویه کالاهای چینی افزایش پیدا نکرده بلکه تقریبا از اکثر کشورهای جهان کالا وارد می کنیم حتی کالاهایی که خودمان به راحتی می توانیم تولید کنیم را از خارج کشور وارد می کنیم و با ادامه این روند یعنی دولت یازدهم به دنبال افزایش وابستگی به کشورهای غربی و خارجی است.
منبع: سراج 24
ارسال نظر