واقعیتی به نام فتنه

به گزارش گلستان24، از سال  ۸۸ به این طرف کشور دچار فضایی شد که امکان داشت هر لحظه نظام حاکم بر آن ساقط شود. در سال ۸۸ که نه ماه نبرد خیابانی میان نیروهای انقلابی و سلطنت طلبان، بهائیان و حامیان گروه های تروریستی همچون سازمان مجاهدین خلق، خلق عرب و حتی کومله و دمکرات ادامه داشت عده ای بدون هیچ تبری جستن از این افراد حرمت شکنان روز عاشورا را امت خدا جوی نامیدن تا نشان دهند حاضرند در کنار بهائیان و سلطنت طلبان و گروهک تروریستی منافقین باشند اما در کنار مردمی که به آنان و جریان مقابل رای دادن حاضر نشوند. ۹ دی پاسخ مردم به این دهن کجی بود و هر کس با هر نگرش سیاسی آمد تا از اصل نظام و ایمانشان دفاع کند. آنان فارغ از چپ یا راست آمدند تا نگذارند نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران دچار خدشه ای شود و از حرمت شکنانی که امت خداجوی نامگرفتن تبری جویند. مردم در جلوی سیاسیون پشقراولان بصیرت شدند تا به آنان نشان دهند میزان ایستادگی شان چقدر است.

از آن به بعد به ویژه با روی کار آمد دولت یازدهم عده ای بارها تاکید میکنند هرچه بود تمام شد و نباید زخم کهنه ای سر باز کند. استدلال آنان این است که نباید مردم را به گذشته ی تلخ بازگرداند و از آن به عنوان یک واقعه تاریخی نام برد. هرچند حادثه تلخ تلخ است اما مگر می شود در برابر تاریخ سکوت کرد و یا فراموش کرد. ایا می شود حادثه مغول را بازخوانی نکرد یا از تجاوز صدام به ایران چیزی نگفت . ایا می شود سوختن تخت جمشید در آتش اسکندر را فراموش کرد به این دلیل که حادثه تلخ بود. تاریخ با تلخی و شیرینی ان است که تاریخ شده و نمی توان بدون آن در نظر گرفته شود. خسارت هایی که حمله مغول به ایران زد برای دولت های بعدی درس عبرتی شد تا دیگر چنین خطایی نکند. حادثه ۸۸ هم از این دست حوادث است. هرچند تلخ و دلهره آور است اما درس عبرتی است که بازخوانی آن می تواند جلوی تکرار آن را بگیرد. عده ای که در تمام وقاحت و بی شرمنی در برابر رای مردم تمکین نکردند و ایستادند تا نشان دهند چیزی جز قدرت طلبی برایشان مهم نیست. بی شرمی این عده در همین مقدار بس که حرمت شکنان عاشورا امت خدا جوی نامیده شدند و حتی حاضر نشدند راه خود را از سلطنت طلب و گروهک منافقین جدا کنند. مگر می شود در یک حادثه ای به این بزرگی، صورت مسئله را پاک کنیم. تاریخ به بازماندگانی این موضوع را فراموش کردند چه می گوید. چگونه در اینده نسبت به سکوت در برابر این حادثه برای بازماندگان قضاوت میکند

فتنه ۸۸ در شرایطی صورت گرفت که حامیانش حالا میخواهند دوباره در عرصه سیاسی حاضر شوند و پروژه بازگشت خود را با رنگ و لعاب بیشتری مطرح میکنند. آنان میخواهند تمام مردم هر اشتباهی که کردند فراموش کنند و هیچ کنشی نسبت به آن نداشته باشند. آنها میخواهند مردم دوباره به آنان اطمینان کنند تا شاید همچون ۸۸ فتنه ای جدید درست کنند. استراتژی فراموش کردن همان استراتژی است که از حمله اسکندر تا مغول مستمر بوده و سبب خسارت های فراوانی به ایران شد. حامیان فتنه باید مشخص کنند چه چیزی از فتنه فراموش شود. حمایت منافقان و سلطنت طلبان از انان یا آتش کشیدن ۹ ماه کشور با هر روشی که ممکن بود. آیا باید این موضوعات فراموش شود و کارنامه آنان به قبل از ۸۸ برگردد یا خیر؟ معلوم نیست کسانی که هنوز به فکر ۸۸هستند تا بیش از گذشته کشور را به پرتگاه سقوط هل دهند چگونه از فراموشی وقایع فتنه ۸۸ و پاک کردن آن سخن می گویند.

منبع: البرزیان