فاصله آمارهای وزارت ارشاد با واقعیات و اثربخشی/انفعال وزارت ارشاد در مقابل تهاجم فرهنگی

به گزارش گلستان24، به سراغ ابعاد ولنگاری فرهنگی در دولت یازدهم می رویم تا با جمع بندی اتفاقات رخ داده در 3 سال اخیر به عملکرد فرهنگی دولت «تدبیر و امید» و به منظر پیش رو نگاهی حقیقی تر داشته باشیم. چرا که از سویی مواجه با انواع وعده های دولتمردان و شخص اول اجرایی کشور می شویم که چه در پیش از انتخابات ریاست جمهوری و چه پس از آغاز به کار دولت یازدهم بارها به لزوم انجام فعالیت های مناسب فرهنگی در عرصه های مختلف و پیشبرد برنامه هایی همراستا با هویت غنی این سرزمین اشاره داشتند و از سویی در عمل شاهد انواع آثار هنری نامتعارف نسبت به مبانی اعتقادی این سرزمین هستیم. حالا چه تناسبی میان آن شعارها و این فضای غریب می توان یافت، خود معادله ای حل ناشدنی است!

دولتی به دنبال آمار!

ریاست محترم جمهور در سخنان خود بارها به لزوم ایجاد فضایی مطلوب برای اثربخشی فعالیت های هنری در جامعه تاکید داشته است. برای نمونه در جایی گفته بود: «به‌ جای آمار دادن، دنبال اثربخشی باشیم» اما این روزها بیشتر متولیان دولتی در پی جمع کردن آمار از ریز و درشت اتفاقات بوده و در این بین بدون توجه به اثربخشی فعالیت های انجام شده در ابعاد جامعه و برای اقشار مختلف مردم که افرادی پایبند به اعتقادات دینی هستند، سعی می کنند آمارهایی را تهیه و رسانه ای سازند! برای نمونه یکی از موارد عنوان شده در گزارش اخیر عملکرد دولت، «توجه به پیشکسوتان فرهنگ و هنر» بوده است.

در حالی که در واقعیت اگر مروری به شرایط رخ داده در این 3 سال به گواه هنرمندان داشته باشیم، فضایی کاملا متفاوت را شاهد خواهیم بود. در این خصوص شاهد وضعیت ناگواری برای پیشکسوتان هنرمند از نبود بیمه مناسب تا فقدان حقوقی شایسته هستیم که اعتراضات بسیاری را هم در برداشته است. البته بخش آماردهی این دولت از همان آغاز به کارش برخلاف وجه عملکردی آن فعال بوده و پیش از این هم در گزارشی 100 روزه در زمینه برنامه های فرهنگی دولت تدبیر و امید به مواردی اشاره داشته و در آن گزارش آورده بود: «دولت در بخش فرهنگ بر مبانی و اصول زیر تأکید دارد: پایبندی به ارزشهای اسلامی، رعایت توازن میان هویتهای ایرانی – اسلامی و تقویت انسجام فرهنگی ملی با به رسمیت شناختن تکثر فرهنگی موجود در کشور» این در حالی است که با نگاهی اجمالی هم می توان دریافت که آن چه در این سال ها در عرصه فرهنگی رخ داده است، فرسنگ ها با این آمارهای گزارشی فاصله دارد.

کالاهای فاخر فرهنگی و یا محصولاتی ولنگارانه؟!

انواع بسته های فرهنگی که در دوران فعالیت دولت یازدهم به دیده ها نشست و شرمساری، تاسف و دلنگرانی های اهالی متعهد این دیار را سبب ساز شد، موضوعی نیست که بتوان به سادگی از آن گذشت. مساله ای که چنان وخیم بود و ناگوار که نگرانی رهبری را هم با عنوان گذاری «ولنگاری فرهنگی» به این فضای ناشایست موجب شد تا به روشنی «احساس وجود یک ولنگاری و بی اهتمامی در دستگاه های فرهنگی» داشته باشند.

شاید به اذعان مسئولان فرهنگی دولت در همه دوران ها و در اوج دولت اصلاحات هم چنین فضای ولنگار و ناامیدانه بر تابلوی فعالیت های فرهنگی و هنری نشسته بود، اما باید دانست که غلظت اتفاقات ناگوار رخ داده در این دولت و نیز ادعاهای دولتمردان مبنی بر لزوم سلامت آثار هنری که بارها در سخنان پیش از انتخابات تا پس از آن نمایان بود، وضعیتی متفاوت برای قضاوت را ایجاد خواهد کرد. برای نمونه ریس جمهور درباره شمایل کالای فرهنگی در دوران مسئولیت خود گفته بود: «باید تسهیلاتی فراهم کنیم که کالای فرهنگی فاخر و مورد توجه مردم در اختیار آنها قرار گیرد...» البته به طور حتم شخص اول اجرایی کشور خیلی خوب می داند که نگره و اندیشه غالب مردمان ایرانی همراه با نگاهی اصیل و دینی است و نمی توان به صرف وجود اقلیتی محدود از افراد طبقه متوسط به بالا، محصولاتی نامتناسب را برای مردم نمایان ساخت. از طرفی در برنامه قرائت شده توسط علی جنتی در صحن علنی مجلس برای کسب آرای نمایندگان به صراحت درباره «حمایت از تولید آثار و محصولات فرهنگی و هنری با مولفه های اصیل دینی و ملی» و «نهادینه کردن ارزش های انقلاب اسلامی بر پایه مکتب فکری و سیاسی امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری» سخن به میان آمده بود و حال از مجریان دولت و شخص وزیر باید پرسید که آیا برپایی انواع گالری های تجسمی که صورتی ولنگارانه نسبت به هویت دینی و ملی ما داشتند، نسبتی با ارزش ها دارد؟!

آیا به صحنه رفتن انواع نمایش ها با نگره ترویج روابط غربی و تولید و اکران فیلم هایی مبتذل با نشانه هایی بی شمار از انحرافات اخلاقی در راستای مواضعی دینی و ملی بوده است؟! و این نقض وعده ها و عدم توجه به فرمایشات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در عملکرد دولتمردان چه پاسخی خواهد یافت؟ آیا انتشار انواع کتاب ها با موضوعات و داستان هایی مفسدانه و انواع کنسرت های موسیقی تحریک کننده جایی در مسیر فعالیت های سرزمینی که تحت عنوان اسلام و ایران شکل گرفته است، خواهد داشت؟! انواع آثاری که به روشنی نمایانگر وجود ولنگاری فرهنگی بوده و پیش از این به ذکر مواردی از انبوه این شرایط ناهنجار در فضای هنری اشاره کرده بودیم.

راه هایی گمگشته برای مقابله با تهاجم فرهنگی!

از این که در دورانی دشوار از وجود انواع موشک های فکری متجاوزان غربی به سر می بریم که در پی انهدام افکار و اعتقادات مردمان ایران می باشند، همه مسئولان و از جمله مدیران دولت یازدهم و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مورد پذیرش قرار می دهند، اما انگار راه های مقابله با این بمب افکن ها، مسیری گمگشته به خود گرفته و یا این که به طور کلی دشمن خود را گم کرده ایم! چرا که تولید و ارائه انواع محصولاتی که در راستای اهداف سردمداران غربی است، آن هم در داخل کشور و حتی با بودجه دولتی نهایت گمگشتگی را نمایان می سازد. آثار تولیدی با نگاهی غربی در حوزه های مختلف هنری که همان راهی را می روند که متجاوزان غربی سال ها است طی تزریق هایی فریبنده می خواهند به رگ های فکری جامعه ایرانی وارد نمایند.

این در حالی است که علی جنتی در نطق دفاعش برای رای اعتماد در مجلس شورای اسلامی عنوان کرده بود که برای مقابله با تهاجم فرهنگی راهی جز بازگشت به اسلام ناب محمدی وجود ندارد. حال با شرایط موجود در عرصه فرهنگی این تناقض میان حرف و عمل نزد دولتمردان بیشتر نمایان می شود و باید از وزیر ارشاد پرسید که شعارهای صورت یافته در برابر انواع آثار ساخته شده در این 3 سال همچون فیلم «50 کیلو آلبالو» چه تناسبی دارد؟! علی جنتی عنوان کرده بود: «من هنر برای هنر را که از آموزه های لیبرالیستی گرفته شده نمی پسندم معتقدم هنرمند باید معتقد باشد و هنر نمی تواند از ارزش های اصیلش دور باشد.» اما آیا نشانه ای کوچک مبنی بر اصالت در آثاری چون فیلم «من سالوادور نیستم»، نمایش های ‏‏«پینوکیا» و «دوباره اون آهنگ رو بزن سم» و انواع نمایشگاه های تجسمی مساله دار و کتاب هایی از جنس «منتخبی از شعرهای شاد به همراه چند عکس یادگاری» وجود دارد؟!

منبع:سراج24