امنیت اسرائیل به منزله ستون پنجم نظام سیاسی بین المللی

عراق در شهریور 1359 حمله به ایران را آغاز کرد. رژیم بعث با یک حمایت جهانی وارد جنگ با ایران شده بود. آنها با پشتیبانی و تامین تجهیزات جنگی و نیروی انسانی توسط بیش از 80 کشور غربی و عربی یک جنگ تمام عیار را با جمهوری اسلامی آغاز کرده بودند. آنها به صدام هواپیما و امکانات راداری و پدافندی می‌دادند و مدرن ترین وسایل و تجهیزات را در اختیارش می‌گذاشتند. هچنین انواع کمک‌ های اقتصادی نیز عراق را تغذیه می کرد. سوال اینجاست که آیا آمریکا و سایر کشورهای غربی و عربی که همه یک هدف را داشتند، فقط بخاطر منافع خود به عراق کمک می کردند یا مسئله مهمتری بود؟

ایرانی که مرگ بر اسرائیلش کاخ سفید را می لرزاند

به گزارش گلستان 24، برای تمام دنیا مشخص است که بزرگترین حامی اسرائیل در جهان آمریکاست و همچنین مسلم است که مهمترین مسئله در جنگ ایران و عراق و حمایت 80 کشور از رژیم بعث، حمایت از اسرائیل بوده است. زیرا ایران تنها کشوری بود که شعار مرگ بر اسرائیل در آن شنیده می شد. حمایت امام(ره) از مستضعفین و مردم فلسطین وحشت زیادی را در دل حامیان اسرائیل انداخته بود. و اینگونه اشعه های یک فرهنگ ضد اسرائیلی در جهان پرتو افکن شد. بنابر این چطور می توان انتظار داشت که آمریکا و حامیان اسرائیل ساکت بنشینند؟ و چه کسی بهتر از صدام حسین می توانست بر جنایت های آنان سرپوش قرار دهد؟

حامیان اسرائیل برای منزوی کردن دولت ایران در بین مردمش و در بین ملت های مظلوم جهان بویژه فلسطین دست به حربه دیگری زدند. در برخی از رسانه های خارجی عنوان کردند که ایران از اسرائیل اسلحه می خرد و به دروغ همکاری اسرائیل با ایران را مطرح کردند. اما چگونه اسرائیل درصدد فروش اسلحه به ایرانی بوده که مرگ بر اسرائیلش کاخ سفید را می لرزاند؟! گاهی اوقات منطق چیز خوبی است که می تواند بسیاری از دروغ ها و حیله ها را آشکار سازد.

موافقت عراق با برقراری روابط صلح آمیز میان اسرائیل و کشورهای عربی

در همان سال های جنگ و در ۲۴ خرداد ۱۳۶۳ (۱۴ ژوئن ۱۹۸۴) سخنگوی دولت آمریکا بر اهمیت استراتژیک خط لوله عقبه تأکید کرد. همکاری عراق با اسرائیل در زمینه حفاظت از لوله‌های نفت، نقش جدیدی به این کشور در منطقه داد. اسرائیل در عراق به صورت غیر علنی سفارتخانه داشت. کارکنان سازمان اطلاعات عراق به وسیله موساد آموزش داده می‌شدند.

در تاریخ 16 آبان 1363، پس‌ از آنکه رونالد ریگان برای یک دوره چهار ساله دیگر به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد، صدام با ارسال تلگرافی به کاخ سفید، انتخاب مجدد ریگان به ریاست جمهوری را تبریک گفت. در این تلگرام، صدام اظهار امیدواری کرد که انتخاب مجدد ریگان، منجر به برقراری روابط سودمند و مثبت بین آمریکا و عراق شود. پیام تبریک صدام همزمان با ورود ریچارد مورفی معاون وزیر خارجه آمریکا به عراق، از رادیو بغداد پخش شد. به همین منظور پنجم آذر 1363 نیز ریگان، با طارق عزیز وزیر خارجه عراق در کاخ سفید ملاقات کرد و روابط دو کشور رسماً از سر گرفته شد. به این ترتیب، مناسبات دیپلماتیک دو کشور در سطح سفیر دوباره برقرار شد. طارق عزیز پس از مذاکره با مقامات آمریکا، همسویی رژیم بعث با سیاست ‌های آمریکا در منطقه را چنین بیان کرد: "من رسماً اعلام می‌کنم که عراق با برقراری روابط صلح آمیز میان اسرائیل و کشورهای عربی دیگر مخالف نیست."

خبرگزاری آلمان نیز از بیت المقدس گزارش داد که اسرائیل از قبل در جریان امور فوق بوده است : "اوی پاسنر سخنگوی وزارت خارجه اسرائیل، ضمن اینکه تجدید رابطه آمریکا با رژیم عراق را امری عادی خواند، فاش ساخت که اسرائیل از قبل در جریان عادی شدن این روابط قرار داشته است."

مروری بر علت دشمنی آمریکا با ایران

واقعه اشغال سفارت امریکا در تهران، روابط ایران و آمریکا را بیش از پیش تیره ساخت. در فروردین ماه 1359، دولت کارتر قطع روابط سیاسی و دیپلماتیک بین ایران و آمریکا را به طور رسمی اعلام کرد و به درخواست وی کشورهای عضو بازار مشترک اروپا، ژاپن، کانادا و تعداد دیگری از کشورهای جهان، همراه با آمریکا در تحریم اقتصادی ایران شرکت کردند. در اردیبهشت 1359، واقعه طبس اتفاق افتاد که به شکست طرح آمریکایی ها برای ربودن گروگان ها از ایران انجامید. بعد از آن در تیرماه 1359 کودتای نوژه به اجرا درآمد که آن هم با شکست روبه رو شد. هم زمان، برژینسکی، مشاور امنیت ملی کارتر، بر مقابله نظامی با خطر ریشه دار شدن انقلاب ایران تأکید کرد و گفت استراتژی امریکا در مقابله با انقلاب ایران باید به تقویت دولت هایی که توان انجام عملیات نظامی علیه رژیم امام خمینی را دارند توجه کند.

گسترش درگیری های نظامی در مناطقی از کشور مانند کردستان، گنبد، خوزستان و ... میان نیروهای مسلح نظام تازه تأسیس اسلامی و نیروهای مخالف آن که بعضاً نیز از سوی عراق، آمریکا یا کشورهای دیگر حمایت می شدند به تقویت نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی انجامید. نخستین سازماندهی سپاه پاسداران زیر نظر شورای انقلاب صورت گرفت.

طراح نقشه خود اسرائیل است

در سیاست های استعماری، شگرد دیگری پیش می گیرند. برای برانگیختن حس ناسیونالیستی کشور های عربی، اسرائیل با دروغ پردازی از طریق رسانه های خارجی اعلام  می کند که به ایران اسلحه و تجهیزات جنگی فروخته است. پس از شکست خرمشهر، رسانه‏ های خبری جهان: "به نظر می‏رسد صدام احتمالا از قدرت کناره‏ گیری کند." آمریکا و اسرائیل در ترفندی دقیق و حساب شده تلاش کردند با تهاجم اسرائیل به جنوب لبنان، به تجزیه ی نیروهای ایرانی بپردازند تا در فرصتی که به دست می‏ آمد، با حمایتهای سیاسی، نظامی، اقتصادی و تبلیغاتی عراق و فرسایش اقتصادی، نظامی و روانی هر چه بیشتر ایران، رژیم عراق را در برابر جمهوری اسلامی حفظ کنند. پیش از ورود ایران به خاک عراق، آسوشیتدپرس از نیکوزیا در زمینه ‏ی حمله‏ ی اسرائیل به جنوب لبنان می‏گوید: «پیشنهاد صلح عراق درست یک هفته بعد از ملاقات کمال حسن علی، وزیر امور خارجه مصر با مناخیم بگین، نخست وزیر اسرائیل، داده شده است. مصر و اسرائیل، توافق کردند تا سیاستی را تنظیم کنند که بر اساس آن به حمایت از رژیم عراق برخاسته و از توسعه ‏ی روز افزون انقلاب اسلامی جلوگیری کنند.» در سال 1361 عراق ترفند دیگری را با استفاده از عمال آمریکایی-اسرائیلی خود به کار می بندد: «عراق در پاسخ به درخواست کمیته‏ ی صلح اسلامی برای پایان دادن به مخاصمات، به منظور رویارویی با تجاوزات دشمن صهیونیستی (اسرائیل)، به دنبال تصمیم اجلاس مشترک شورای انقلاب و شورای فرماندهی ملی حزب حاکم بعث، آمادگی خود را برای ایجاد یک آتش ‏بس فوری در جبهه ‏ی جنگ اعلام می ‏دارد.»

حمله اسرائیل به لبنان، زمینه کمک رسانی به عراق

عراق پس از رد پیشنهاد آتش ‏بس از سوی ایران، اعلام کرد: «از مخالفت ایران با اقدامات مثبت عراق، تنها قدرتهای بزرگ سود می‏ برند.» همچنین رادیو بغداد گفت: «حکام تهران از روی جهل و کوته‏ بینی تصور کرده ‏اند تصمیم و اقدام عراق در پایان دادن به جنگ نقطه ضعف عراق است، در حالی که این حکام بعد انسانی و فرهنگی این اقدامات را به فراموشی سپرده ‏اند.» همزمان با مطرح شدن نقشه آمریکا و اسرائیل در تهاجم رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان، شورای امنیت سازمان ملل متحد که یک سال و نیم جنایات و تجاوزات عراق را نادیده گرفته بود، وقتی احتمال ورود ایران به خاک عراق را بالا دید، برای حمایت سیاسی - روانی از صدام به تلاش افتاد و در تاریخ 22 تیرماه 61 قطعنامه ‏ای را به تصویب رساند که طی آن خواستار برقراری آتش ‏بس بین ایران و عراق، همراه با پایان یافتن تمام فعالیتهای نظامی طرفین شد. در این قطعنامه همچنین از طرفین خواسته شده بود نیروهای خود را تا مرزهای شناخته شده‏ ی بین ‏المللی عقب بکشند تا بلافاصله نیروهای ناظر سازمان ملل متحد جهت کنترل آتش ‏بس به این منطقه اعزام شوند. و زمینه آماده می شود تا این بار صدام حسین با حمایت بیشتری از سوی غربی ها و کشورهای عربی مواجه شود. حمله اسرائیل به لبنان زمینه کمک رسانی به عراق است. در واقع کشور های غربی و عرب نشین با حمایت صدام حصاری می شوند برای محافظت از اسرائیل. از طرف دیگر اصلی ترین منافع آمریکا و غرب در منطقه خلیج فارس، جریان آزاد، مطمئن و دائم نفت به سوی آمریکا و غرب بوده و در حال حاضر نیز هست. در گذشته نیز هنگامی که جنبش ملی شدن نفت در ایران منافع غرب و آمریکا را در جریان آزاد نفت به سوی غرب تهدید می کرد، کودتای آمریکایی - انگلیسی 28 مرداد 1332 وضعیت را به حالت سابق برگرداند.

امنیت اسرائیل به منزله ستون پنجم نظام سیاسی بین المللی

انقلاب اسلامی ایران و رژیم نوپای آن با کاهش میزان صادرات نفت و حمایت از جنبش های آزادی بخش در جهان سوم و تشدید جو انقلابی در خاورمیانه و جهان اسلام، عملاً رژیم آمریکا را تهدید می کرد و رژیم عراق با حمله به ایران این امکان را به غرب داد که با هدایت نتیجه جنگ به شکلی که منافع آنها را تأمین کند، هر دو کشور ایران و عراق را که از بزرگ ترین تولید کنندگان و صادرکنندگان نفت جهان هستند را رو به روی هم قرار دهد. بدین ترتیب با تضعیف هر دو کشور اصلی منطقه، از تهدید رژیم منطقه ای جلوگیری کند و به تبع آن، این دو کشور هم چنان جزء صادرکنندگان و تأمین کنندگان اصلی مواد خام نفتی آمریکا و غرب باقی بمانند. از طرف دیگر، امنیت اسرائیل در منطقه به منزله ستون پنجم نظام سیاسی بین المللی بیشتر تأمین شود.

انتهای پیام /

رقیه بشارت نیا